Sophocles, Oedipus at Colonus, episode 3:

(소포클레스, Oedipus at Colonus, episode 3:)

οὔκουν ποτ’ ἐκ τούτοιν γε μὴ σκήπτροιν ἔτι ὁδοιπορήσῃσ· ἀλλ’ ἐπεὶ νικᾶν θέλεισ πατρίδα τε τὴν σὴν καὶ φίλουσ, ὑφ’ ὧν ἐγὼ ταχθεὶσ τάδ’ ἔρδω, καὶ τύραννοσ ὢν ὅμωσ, νίκα. χρόνῳ γάρ, οἶδ’ ἐγώ, γνώσει τάδε, ὁθούνεκ’ αὐτὸσ αὑτὸν οὔτε νῦν καλὰ δρᾷσ οὔτε πρόσθεν εἰργάσω βίᾳ φίλων, ὀργῇ χάριν δούσ, ἥ σ’ ἀεὶ λυμαίνεται. ἐπίσχεσ αὐτοῦ, ξεῖνε. μὴ ψαύειν λέγω. οὔτοι σ’ ἀφήσω, τῶνδέ γ’ ἐστερημένοσ. καὶ μεῖζον ἆρα ῥύσιον πόλει τάχα θήσεισ· ἐφάψομαι γὰρ οὐ ταύταιν μόναιν. ἀλλ’ ἐσ τί τρέψει; τόνδ’ ἀπάξομαι λαβών. δεινὸν λέγοισ ἄν. τοῦτο νῦν πεπράξεται. ἢν μή σ’ ὁ κραίνων τῆσδε γῆσ ἀπειργάθῃ. ὦ φθέγμ’ ἀναιδέσ, ἦ σὺ γὰρ ψαύσεισ ἐμοῦ; αὐδῶ σιωπᾶν. μὴ γὰρ αἵδε δαίμονεσ θεῖέν μ’ ἄφωνον τῆσδε τῆσ ἀρᾶσ ἔτι, ὅσ μ’, ὦ κάκιστε, ψιλὸν ὄμμ’ ἀποσπάσασ πρὸσ ὄμμασιν τοῖσ πρόσθεν ἐξοίχει βίᾳ. τοιγὰρ σέ τ’ αὐτὸν καὶ γένοσ τὸ σὸν θεῶν ὁ πάντα λεύσσων Ἥλιοσ δοίη βίον τοιοῦτον οἱο͂ν κἀμὲ γηρᾶναί ποτε. ὁρᾶτε ταῦτα, τῆσδε γῆσ ἐγχώριοι; ὁρῶσι κἀμὲ καὶ σέ, καὶ φρονοῦσ’ ὅτι ἔργοισ πεπονθὼσ ῥήμασίν σ’ ἀμύνομαι. οὔτοι καθέξω θυμόν, ἀλλ’ ἄξω βίᾳ κεἰ μοῦνόσ εἰμι τόνδε καὶ χρόνῳ βραδύσ. ἰὼ τάλασ. ὅσον λῆμ’ ἔχων ἀφίκου, ξέν’, εἰ τάδε δοκεῖσ τελεῖν. δοκῶ. τάνδ’ ἄρ’ οὐκέτι νεμῶ πόλιν. τοῖσ τοι δικαίοισ χὠ βραχὺσ νικᾷ μέγαν. ἀκούεθ’ οἱᾶ φθέγγεται; τά γ’ οὐ τελεῖ. ἴστω μέγασ Ζεύσ. Ζεύσ γ’ ἂν εἰδείη, σὺ δ’ οὔ. ἆρ’ οὐχ ὕβρισ τάδ’; ὕβρισ, ἀλλ’ ἀνεκτέα. ἰὼ πᾶσ λεώσ, ἰὼ γᾶσ πρόμοι, μόλετε σὺν τάχει, μόλετ’, ἐπεὶ πέραν περῶσ’ οἵδε δή. τίσ ποθ’ ἡ βοή; τί τοὔργον; ἐκ τίνοσ φόβου ποτὲ βουθυτοῦντά μ’ ἀμφὶ βωμὸν ἔσχετ’ ἐναλίῳ θεῷ τοῦδ’ ἐπιστάτῃ Κολωνοῦ; λέξαθ’, ὡσ εἰδῶ τὸ πᾶν, οὗ χάριν δεῦρ’ ᾖξα θᾶσσον ἢ καθ’ ἡδονὴν ποδόσ. ὦ φίλτατ’, ἔγνων γὰρ τὸ προσφώνημά σου, πέπονθα δεινὰ τοῦδ’ ὑπ’ ἀνδρὸσ ἀρτίωσ. τὰ ποῖα ταῦτα, τίσ δ’ ὁ πημήνασ; λέγε. Κρέων ὅδ’, ὃν δέδορκασ, οἴχεται τέκνων ἀποσπάσασ μου τὴν μόνην ξυνωρίδα. πῶσ εἶπασ; οἱᾶ́ περ πέπονθ’ ἀκήκοασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION