Sophocles, episode 1:

(소포클레스, episode 1:)

σιγᾶν ἐπῄνεσ’ ὡσ ἐπ’ ἐξόδῳ κλύω τῶν ἔνδοθεν χωροῦντοσ. εἴσιτ’, ὦ ξένοι, ἄλλωσ τε καὶ φέροντεσ οἷ’ ἂν οὔτε τισ δόμων ἀπώσαιτ’ οὔτ’ ἂν ἡσθείη λαβών. ὦ πλεῖστα μῶροι καὶ φρενῶν τητώμενοι, πότερα παρ’ οὐδὲν τοῦ βίου κήδεσθ’ ἔτι ἢ νοῦσ ἔνεστιν οὔτισ ὑμὶν ἐγγενήσ, ὅτ’ οὐ παρ’ αὐτοῖσ, ἀλλ’ ἐν αὐτοῖσιν κακοῖσ τοῖσιν μεγίστοισ ὄντεσ οὐ γιγνώσκετε; ἀλλ’ εἰ σταθμοῖσι τοῖσδε μὴ ’κύρουν ἐγὼ πάλαι φυλάσσων, ἦν ἂν ὑμὶν ἐν δόμοισ τὰ δρώμεν’ ὑμῶν πρόσθεν ἢ τὰ σώματα· νῦν δ’ εὐλάβειαν τῶνδε προυθέμην ἐγώ. καὶ νῦν ἀπαλλαχθέντε τῶν μακρῶν λόγων καὶ τῆσ ἀπλήστου τῆσδε σὺν χαρᾷ βοῆσ εἴσω παρέλθεθ’, ὡσ τὸ μὲν μέλλειν κακὸν ἐν τοῖσ τοιούτοισ ἔστ’, ἀπηλλάχθαι δ’ ἀκμή.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION