Sophocles, episode

(소포클레스, episode)

τὰ μὲν περισσεύοντα τῶν λόγων ἄφεσ, καὶ μήτε μήτηρ ὡσ κακὴ δίδασκέ με, μήθ’ ὡσ πατρῴαν κτῆσιν Αἴγισθοσ δόμων ἀντλεῖ, τὰ δ’ ἐκχεῖ, τὰ δὲ διασπείρει μάτην· χρόνου γὰρ ἄν σοι καιρὸν ἐξείργοι λόγοσ. ἃ δ’ ἁρμόσει μοι τῷ παρόντι νῦν χρόνῳ σήμαιν’, ὅπου φανέντεσ ἢ κεκρυμμένοι γελῶντασ ἐχθροὺσ παύσομεν τῇ νῦν ὁδῷ. οὕτω δ’ ὅπωσ μήτηρ σε μὴ ’πιγνώσεται φαιδρῷ προσώπῳ νῷν ἐπελθόντοιν δόμουσ· ἀλλ’ ὡσ ἐπ’ ἄτῃ τῇ μάτην λελεγμένῃ στέναζ’· ὅταν γὰρ εὐτυχήσωμεν, τότε χαίρειν παρέσται καὶ γελᾶν ἐλευθέρωσ. ἀλλ’ ὦ κασίγνηθ’, ὧδ’ ὅπωσ καὶ σοὶ φίλον καὶ τοὐμὸν ἔσται τῇδ’· ἐπεὶ τὰσ ἡδονὰσ πρὸσ σοῦ λαβοῦσα κοὐκ ἐμὰσ ἐκτησάμην, κοὐδ’ ἄν σε λυπήσασα δεξαίμην βραχὺ αὐτὴ μέγ’ εὑρεῖν κέρδοσ· οὐ γὰρ ἂν καλῶσ ὑπηρετοίην τῷ παρόντι δαίμονι. ἀλλ’ οἶσθα μὲν τἀνθένδε, πῶσ γὰρ οὔ; κλύων ὁθούνεκ’ Αἴγισθοσ μὲν οὐ κατὰ στέγασ, μήτηρ δ’ ἐν οἴκοισ· ἣν σὺ μὴ δείσῃσ ποθ’ ὡσ γέλωτι τοὐμὸν φαιδρὸν ὄψεται κάρα. μῖσόσ τε γὰρ παλαιὸν ἐντέτηκέ μοι, κἀπεί σ’ ἐσεῖδον, οὔ ποτ’ ἐκλήξω χαρᾷ δακρυρροοῦσα· πῶσ γὰρ ἂν λήξαιμ’ ἐγώ, ἥτισ μιᾷ σε τῇδ’ ὁδῷ θανόντα τε καὶ ζῶντ’ ἐσεῖδον; εἴργασαι δέ μ’ ἄσκοπα· ὥστ’ εἰ πατήρ μοι ζῶν ἵκοιτο, μηκέτ’ ἂν τέρασ νομίζειν αὐτό, πιστεύειν δ’ ὁρᾶν. ὅτ’ οὖν τοιαύτην ἡμὶν ἐξήκεισ ὁδόν, ἄρχ’ αὐτὸσ ὥσ σοι θυμόσ· ὡσ ἐγὼ μόνη οὐκ ἂν δυοῖν ἥμαρτον· ἢ γὰρ ἂν καλῶσ ἔσωσ’ ἐμαυτὴν ἢ καλῶσ ἀπωλόμην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION