Sophocles, episode 3:

ἄκουε δή νυν ᾗ βεβούλευμαι ποεῖν. παρουσίαν μὲν οἶσθα καὶ σύ που φίλων ὡσ οὔτισ ἡμῖν ἔστιν, ἀλλ’ Αἵδησ λαβὼν ἀπεστέρηκε καὶ μόνα λελείμμεθον. ἐγὼ δ’ ἑώσ μὲν τὸν κασίγνητον βίῳ θάλλοντ’ ἔτ’ εἰσήκουον, εἶχον ἐλπίδασ φόνου ποτ’ αὐτὸν πράκτορ’ ἵξεσθαι πατρόσ· νῦν δ’ ἡνίκ’ οὐκέτ’ ἔστιν, εἰσ σὲ δὴ βλέπω, ὅπωσ τὸν αὐτόχειρα πατρῴου φόνου ξὺν τῇδ’ ἀδελφῇ μὴ κατοκνήσεισ κτανεῖν Αἴγισθον· οὐδὲν γάρ σε δεῖ κρύπτειν μ’ ἔτι. ποῖ γὰρ μενεῖσ ῥᾴθυμοσ, εἰσ τίν’ ἐλπίδων βλέψασ’ ἔτ’ ὀρθήν; ᾗ πάρεστι μὲν στένειν πλούτου πατρῴου κτῆσιν ἐστερημένῃ, πάρεστι δ’ ἀλγεῖν ἐσ τοσόνδε τοῦ χρόνου ἄλεκτρα γηράσκουσαν ἀνυμέναιά τε. καὶ τῶνδε μέντοι μηκέτ’ ἐλπίσῃσ ὅπωσ τεύξει ποτ’· οὐ γὰρ ὧδ’ ἄβουλόσ ἐστ’ ἀνὴρ Αἴγισθοσ ὥστε σόν ποτ’ ἢ κἀμὸν γένοσ βλαστεῖν ἐᾶσαι, πημονὴν αὑτῷ σαφῆ. ἀλλ’ ἢν ἐπίσπῃ τοῖσ ἐμοῖσ βουλεύμασιν, πρῶτον μὲν εὐσέβειαν ἐκ πατρὸσ κάτω θανόντοσ οἴσει τοῦ κασιγνήτου θ’ ἅμα· ἔπειτα δ’, ὥσπερ ἐξέφυσ, ἐλευθέρα καλεῖ τὸ λοιπὸν καὶ γάμων ἐπαξίων τεύξει· φιλεῖ γὰρ πρὸσ τὰ χρηστὰ πᾶσ ὁρᾶν. λόγων γε μὴν εὔκλειαν οὐχ ὁρᾷσ ὅσην σαυτῇ τε κἀμοὶ προσβαλεῖσ πεισθεῖσ’ ἐμοί; τίσ γάρ ποτ’ ἀστῶν ἢ ξένων ἡμᾶσ ἰδὼν τοιοῖσδ’ ἐπαίνοισ οὐχὶ δεξιώσεται· ἴδεσθε τώδε τὼ κασιγνήτω, φίλοι, ὣ τὸν πατρῷον οἶκον ἐξεσωσάτην, ὣ τοῖσιν ἐχθροῖσ εὖ βεβηκόσιν ποτὲ ψυχῆσ ἀφειδήσαντε προὐστήτην φόνου· τούτω φιλεῖν χρή, τώδε χρὴ πάντασ σέβειν, τώδ’ ἔν θ’ ἑορταῖσ ἔν τε πανδήμῳ πόλει τιμᾶν ἅπαντασ οὕνεκ’ ἀνδρείασ χρεών. τοιαῦτά τοι νὼ πᾶσ τισ ἐξερεῖ βροτῶν, ζώσαιν θανούσαιν θ’ ὥστε μὴ ’κλιπεῖν κλέοσ. ἀλλ’, ὦ φίλη, πείσθητι, συμπόνει πατρί, σύγκαμν’ ἀδελφῷ, παῦσον ἐκ κακῶν ἐμέ, παῦσον δὲ σαυτήν, τοῦτο γιγνώσκουσ’ ὅτι ζῆν αἰσχρὸν αἰσχρῶσ τοῖσ καλῶσ πεφυκόσιν.