Sophocles, episode 2:

(소포클레스, episode 2:)

φεῦ, τῆσ ἀνοίασ ὥσ σ’ ἐποικτίρω πάλαι. τί δ’ ἔστιν; οὐ πρὸσ ἡδονὴν λέγω τάδε; οὐκ οἶσθ’ ὅποι γῆσ οὐδ’ ὅποι γνώμησ φέρει. πῶσ δ’ οὐκ ἐγὼ κάτοιδ’ ἅ γ’ εἶδον ἐμφανῶσ; τέθνηκεν, ὦ τάλαινα, τἀκείνου δέ σοι σωτήρι’ ἔρρει· μηδὲν εἰσ κεῖνόν γ’ ὁρ́α. οἴμοι τάλαινα· τοῦ τάδ’ ἤκουσασ βροτῶν; τοῦ πλησίον παρόντοσ, ἡνίκ’ ὤλλυτο. καὶ ποῦ ’στιν οὗτοσ; θαῦμά τοί μ’ ὑπέρχεται. κατ’ οἶκον, ἡδὺσ οὐδὲ μητρὶ δυσχερήσ. οἴμοι τάλαινα· τοῦ γὰρ ἀνθρώπων ποτ’ ἦν τὰ πολλὰ πατρὸσ πρὸσ τάφον κτερίσματα; οἶμαι μάλιστ’ ἔγωγε τοῦ τεθνηκότοσ μνημεῖ’ Ὀρέστου ταῦτα προσθεῖναί τινα. ὦ δυστυχήσ· ἐγὼ δὲ σὺν χαρᾷ λόγουσ τοιούσδ’ ἔχουσ’ ἔσπευδον, οὐκ εἰδυῖ’ ἄρα ἵν’ ἦμεν ἄτησ· ἀλλὰ νῦν, ὅθ’ ἱκόμην, τά τ’ ὄντα πρόσθεν ἄλλα θ’ εὑρίσκω κακά. οὕτωσ ἔχει σοι ταῦτ’· ἐὰν δέ μοι πίθῃ, τῆσ νῦν παρούσησ πημονῆσ λύσεισ βάροσ. ἦ τοὺσ θανόντασ ἐξαναστήσω ποτέ; οὐκ ἔσθ’ ὅ γ’ εἶπον· οὐ γὰρ ὧδ’ ἄφρων ἔφυν. τί γὰρ κελεύεισ ὧν ἐγὼ φερέγγυοσ; τλῆναί σε δρῶσαν ἃν ἐγὼ παραινέσω. ἀλλ’ εἴ τισ ὠφέλειά γ’, οὐκ ἀπώσομαι. ὁρ́α, πόνου τοι χωρὶσ οὐδὲν εὐτυχεῖ. ὁρῶ. ξυνοίσω πᾶν ὅσονπερ ἂν σθένω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION