Sophocles, episode 1:

(소포클레스, episode 1:)

καὶ δὴ λέγω σοι πᾶν ὅσον κατειδόμην. ἐπεὶ γὰρ ἦλθον πατρὸσ ἀρχαῖον τάφον, ὁρῶ κολώνησ ἐξ ἄκρασ νεορρύτουσ πηγὰσ γάλακτοσ καὶ περιστεφῆ κύκλῳ πάντων ὅσ’ ἐστὶν ἀνθέων θήκην πατρόσ. ἰδοῦσα δ’ ἔσχον θαῦμα, καὶ περισκοπῶ μή πού τισ ἡμῖν ἐγγὺσ ἐγχρίμπτῃ βροτῶν. ὡσ δ’ ἐν γαλήνῃ πάντ’ ἐδερκόμην τόπον, τύμβου προσεῖρπον ἆσσον· ἐσχάτησ δ’ ὁρῶ πυρᾶσ νεώρη βόστρυχον τετμημένον· κεὐθὺσ τάλαιν’ ὡσ εἶδον, ἐμπαίει τί μοι ψυχῇ σύνηθεσ ὄμμα, φιλτάτου βροτῶν πάντων Ὀρέστου τοῦθ’ ὁρᾶν τεκμήριον· καὶ χερσὶ βαστάσασα δυσφημῶ μὲν οὔ, χαρᾷ δὲ πίμπλημ’ εὐθὺσ ὄμμα δακρύων. καὶ νῦν θ’ ὁμοίωσ καὶ τότ’ ἐξεπίσταμαι μή του τόδ’ ἀγλάϊσμα πλὴν κείνου μολεῖν· τῷ γὰρ προσήκει πλήν γ’ ἐμοῦ καὶ σοῦ τόδε; κἀγὼ μὲν οὐκ ἔδρασα, τοῦτ’ ἐπίσταμαι, οὐδ’ αὖ σύ· πῶσ γάρ; ᾗ γε μηδὲ πρὸσ θεοὺσ ἔξεστ’ ἀκλαύστῳ τῆσδ’ ἀποστῆναι στέγησ. ἀλλ’ οὐδὲ μὲν δὴ μητρὸσ οὔθ’ ὁ νοῦσ φιλεῖ τοιαῦτα πράσσειν οὔτε δρῶσ’ ἐλάνθαν’ ἄν· ἀλλ’ ἔστ’ Ὀρέστου ταῦτα τἀπιτύμβια. ἀλλ’, ὦ φίλη, θάρσυνε· τοῖσ αὐτοῖσί τοι οὐχ αὑτὸσ αἰεὶ δαιμόνων παραστατεῖ. νῷν ἦν τὰ πρόσθεν στυγνόσ· ἡ δὲ νῦν ἴσωσ πολλῶν ὑπάρξει κῦροσ ἡμέρα καλῶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION