Sophocles, episode

(소포클레스, episode)

ὑφ’ ἡδονῆσ τοι, φιλτάτη, διώκομαι τὸ κόσμιον μεθεῖσα σὺν τάχει μολεῖν· φέρω γὰρ ἡδονάσ τε κἀνάπαυλαν ὧν πάροιθεν εἶχεσ καὶ κατέστενεσ κακῶν πόθεν δ’ ἂν εὑρ́οισ τῶν ἐμῶν σὺ πημάτων ἄρηξιν, οἷσ ἰάσιν οὐκ ἔνεστ’ ἰδεῖν; πάρεστ’ Ὀρέστησ ἡμίν, ἴσθι τοῦτ’ ἐμοῦ κλύουσ’, ἐναργῶσ, ὥσπερ εἰσορᾷσ ἐμέ. ἀλλ’ ἦ μέμηνασ, ὦ τάλαινα, κἀπὶ τοῖσ σαυτῆσ κακοῖσι κἀπὶ τοῖσ ἐμοῖσ γελᾷσ; μὰ τὴν πατρῴαν ἑστίαν, ἀλλ’ οὐχ ὕβρει λέγω τάδ’, ἀλλ’ ἐκεῖνον ὡσ παρόντα νῷν. οἴμοι τάλαινα· καὶ τίνοσ βροτῶν λόγον τόνδ’ εἰσακούσασ’ ὧδε πιστεύεισ ἄγαν; ἐγὼ μὲν ἐξ ἐμοῦ τε κοὐκ ἄλλησ, σαφῆ σημεῖ’ ἰδοῦσα, τῷδε πιστεύω λόγῳ. τίν’, ὦ τάλαιν’, ἔχουσα πίστιν; ἐσ τί μοι βλέψασα θάλπει τῷδ’ ἀνηκέστῳ πυρί; πρόσ νυν θεῶν ἄκουσον, ὡσ μαθοῦσά μου τὸ λοιπὸν ἢ φρονοῦσαν ἢ μωρὰν λέγῃσ. σὺ δ’ οὖν λέγ’, εἴ σοι τῷ λόγῳ τισ ἡδονή.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION