헬라어 문장 검색 - Σοπηοξ́Ελεξτρά05́

(소포클레스, episode)

ἀνειμένη μέν, ὡσ ἐοίκασ, αὖ στρέφει· οὐ γὰρ πάρεστ’ Αἴγισθοσ, ὅσ σ’ ἐπεῖχ’ ἀεὶ μή τοι θυραίαν γ’ οὖσαν αἰσχύνειν φίλουσ· νῦν δ’ ὡσ ἄπεστ’ ἐκεῖνοσ, οὐδὲν ἐντρέπει ἐμοῦ γε· καίτοι πολλὰ πρὸσ πολλούσ με δὴ ἐξεῖπασ ὡσ θρασεῖα καὶ πέρα δίκησ ἄρχω, καθυβρίζουσα καὶ σὲ καὶ τὰ σά· ἐγὼ δ’ ὕβριν μὲν οὐκ ἔχω, κακῶσ δέ σε λέγω κακῶσ κλύουσα πρὸσ σέθεν θαμά. πατὴρ γάρ, οὐδὲν ἄλλο, σοὶ πρόσχημ’ ἀεὶ ὡσ ἐξ ἐμοῦ τέθνηκεν. ἐξ ἐμοῦ· καλῶσ ἔξοιδα· τῶνδ’ ἄρνησισ οὐκ ἔνεστί μοι· ἡ γὰρ Δίκη νιν εἷλεν, οὐκ ἐγὼ μόνη, ᾗ χρῆν σ’ ἀρήγειν, εἰ φρονοῦσ’ ἐτύγχανεσ· ἐπεὶ πατὴρ σὸσ οὗτοσ, ὃν θρηνεῖσ ἀεί, τὴν σὴν ὅμαιμον μοῦνοσ Ἑλλήνων ἔτλη θῦσαι θεοῖσιν, οὐκ ἴσον καμὼν ἐμοὶ λύπησ, ὅσ ἔσπειρ’, ὥσπερ ἡ τίκτουσ’ ἐγώ. εἰε͂ν, δίδαξον δή με τοῦ χάριν, τίνων ἔθυσεν αὐτήν· πότερον Ἀργείων ἐρεῖσ; ἀλλ’ οὐ μετῆν αὐτοῖσι τήν γ’ ἐμὴν κτανεῖν. ἀλλ’ ἀντ’ ἀδελφοῦ δῆτα Μενέλεω κτανὼν τἄμ’, οὐκ ἔμελλε τῶνδέ μοι δώσειν δίκην; πότερον ἐκείνῳ παῖδεσ οὐκ ἦσαν διπλοῖ, οὓσ τῆσδε μᾶλλον εἰκὸσ ἦν θνῄσκειν, πατρὸσ καὶ μητρὸσ ὄντασ, ἧσ ὁ πλοῦσ ὅδ’ ἦν χάριν; ἢ τῶν ἐμῶν Αἵδησ τιν’ ἵμερον τέκνων ἢ τῶν ἐκείνησ ἔσχε δαίσασθαι πλέον; ἢ τῷ πανώλει πατρὶ τῶν μὲν ἐξ ἐμοῦ παίδων πόθοσ παρεῖτο, Μενέλεω δ’ ἐνῆν; οὐ ταῦτ’ ἀβούλου καὶ κακοῦ γνώμην πατρόσ; δοκῶ μέν, εἰ καὶ σῆσ δίχα γνώμησ λέγω· φαίη δ’ ἂν ἡ θανοῦσά γ’, εἰ φωνὴν λάβοι. ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ εἰμὶ τοῖσ πεπραγμένοισ δύσθυμοσ· εἰ δὲ σοὶ δοκῶ φρονεῖν κακῶσ, γνώμην δικαίαν σχοῦσα τοὺσ πέλασ ψέγε. ἐρεῖσ μὲν οὐχὶ νῦν γέ μ’ ὡσ ἄρξασά τι λυπηρὸν εἶτα σοῦ τάδ’ ἐξήκουσ’ ὕπο·

ἀλλ’ ἢν ἐφῇσ μοι, τοῦ τεθνηκότοσ θ’ ὕπερ λέξαιμ’ ἂν ὀρθῶσ τῆσ κασιγνήτησ θ’ ὁμοῦ. καὶ μὴν ἐφίημ’· εἰ δέ μ’ ὧδ’ ἀεὶ λόγουσ ἐξῆρχεσ, οὐκ ἂν ἦσθα λυπηρὰ κλύειν. καὶ δὴ λέγω σοι.

πατέρα φὴσ κτεῖναι. τίσ ἂν τούτου λόγοσ γένοιτ’ ἂν αἰσχίων ἔτι, εἴτ’ οὖν δικαίωσ εἴτε μή; λέξω δέ σοι ὡσ οὐ δίκῃ γ’ ἔκτεινασ, ἀλλά σ’ ἔσπασεν πειθὼ κακοῦ πρὸσ ἀνδρόσ, ᾧ τανῦν ξύνει. ἐροῦ δὲ τὴν κυναγὸν Ἄρτεμιν, τίνοσ ποινὰσ τὰ πολλὰ πνεύματ’ ἔσχ’ ἐν Αὐλίδι· ἢ ’γὼ φράσω· κείνησ γὰρ οὐ θέμισ μαθεῖν. πατήρ ποθ’ οὑμόσ, ὡσ ἐγὼ κλύω, θεᾶσ παίζων κατ’ ἄλσοσ ἐξεκίνησεν ποδοῖν στικτὸν κεράστην ἔλαφον, οὗ κατὰ σφαγὰσ ἐκκομπάσασ ἔποσ τι τυγχάνει βαλών. κἀκ τοῦδε μηνίσασα Λητῴα κόρη κατεῖχ’ Ἀχαιούσ, ὡσ πατὴρ ἀντίσταθμον τοῦ θηρὸσ ἐκθύσειε τὴν αὑτοῦ κόρην. ὧδ’ ἦν τὰ κείνησ θύματ’· οὐ γὰρ ἦν λύσισ ἄλλη στρατῷ πρὸσ οἶκον οὐδ’ εἰσ Ἴλιον. ἀνθ’ ὧν, βιασθεὶσ πολλὰ κἀντιβάσ, μόλισ ἔθυσεν αὐτήν, οὐχὶ Μενέλεω χάριν. εἰ δ’ οὖν, ἐρῶ γὰρ καὶ τὸ σόν, κεῖνον θέλων ἐπωφελῆσαι ταῦτ’ ἔδρα, τούτου θανεῖν χρῆν αὐτὸν οὕνεκ’ ἐκ σέθεν; ποίῳ νόμῳ; ὁρ́α τιθεῖσα τόνδε τὸν νόμον βροτοῖσ μὴ πῆμα σαυτῇ καὶ μετάγνοιαν τιθῇσ. εἰ γὰρ κτενοῦμεν ἄλλον ἀντ’ ἄλλου, σύ τοι πρώτη θάνοισ ἄν, εἰ δίκησ γε τυγχάνοισ. ἀλλ’ εἰσόρα μὴ σκῆψιν οὐκ οὖσαν τίθησ. εἰ γὰρ θέλεισ, δίδαξον ἀνθ’ ὅτου τανῦν αἴσχιστα πάντων ἔργα δρῶσα τυγχάνεισ, ἥτισ ξυνεύδεισ τῷ παλαμναίῳ, μεθ’ οὗ πατέρα τὸν ἀμὸν πρόσθεν ἐξαπώλεσασ, καὶ παιδοποιεῖσ, τοὺσ δὲ πρόσθεν εὐσεβεῖσ κἀξ εὐσεβῶν βλαστόντασ ἐκβαλοῦσ’ ἔχεισ. πῶσ ταῦτ’ ἐπαινέσαιμ’ ἄν; ἢ καὶ ταῦτ’ ἐρεῖσ ὡσ τῆσ θυγατρὸσ ἀντίποινα λαμβάνεισ; αἰσχρῶσ δ’, ἐάν περ καὶ λέγῃσ· οὐ γὰρ καλὸν ἐχθροῖσ γαμεῖσθαι τῆσ θυγατρὸσ οὕνεκα. ἀλλ’ οὐ γὰρ οὐδὲ νουθετεῖν ἔξεστί σε, ἣ πᾶσαν ἱήσ γλῶσσαν ὡσ τὴν μητέρα κακοστομοῦμεν. καί σ’ ἔγωγε δεσπότιν ἢ μητέρ’ οὐκ ἔλασσον εἰσ ἡμᾶσ νέμω, ἣ ζῶ βίον μοχθηρόν, ἔκ τε σοῦ κακοῖσ πολλοῖσ ἀεὶ ξυνοῦσα τοῦ τε συννόμου· ὃ δ’ ἄλλοσ ἔξω, χεῖρα σὴν μόλισ φυγών, τλήμων Ὀρέστησ δυστυχῆ τρίβει βίον· ὃν πολλὰ δή με σοὶ τρέφειν μιάστορα ἐπῃτιάσω· καὶ τόδ’, εἴπερ ἔσθενον, ἔδρων ἄν, εὖ τοῦτ’ ἴσθι· τοῦδέ γ’ οὕνεκα κήρυσσέ μ’ εἰσ ἅπαντασ, εἴτε χρῇσ κακὴν εἴτε στόμαργον εἴτ’ ἀναιδείασ πλέαν. εἰ γὰρ πέφυκα τῶνδε τῶν ἔργων ἴδρισ, σχεδόν τι τὴν σὴν οὐ καταισχύνω φύσιν. ὁρῶ μένοσ πνέουσαν·

εἰ δὲ σὺν δίκῃ ξύνεστι, τοῦδε φροντίδ’ οὐκέτ’ εἰσορῶ. ποίασ δ’ ἐμοὶ δεῖ πρόσ γε τήνδε φροντίδοσ, ἥτισ τοιαῦτα τὴν τεκοῦσαν ὕβρισεν, καὶ ταῦτα τηλικοῦτοσ; ἆρά σοι δοκεῖ χωρεῖν ἂν εἰσ πᾶν ἔργον αἰσχύνησ ἄτερ; εὖ νυν ἐπίστω τῶνδέ μ’ αἰσχύνην ἔχειν, κεἰ μὴ δοκῶ σοι· μανθάνω δ’ ὁθούνεκα ἔξωρα πράσσω κοὐκ ἐμοὶ προσεικότα. ἀλλ’ ἡ γὰρ ἐκ σοῦ δυσμένεια καὶ τὰ σὰ ἔργ’ ἐξαναγκάζει με ταῦτα δρᾶν βίᾳ· αἰσχροῖσ γὰρ αἰσχρὰ πράγματ’ ἐκδιδάσκεται. ὦ θρέμμ’ ἀναιδέσ, ἦ σ’ ἐγὼ καὶ τἄμ’ ἔπη καὶ τἄργα τἀμὰ πόλλ’ ἄγαν λέγειν ποεῖ. σύ τοι λέγεισ νιν, οὐκ ἐγώ· σὺ γὰρ ποεῖσ τοὔργον· τὰ δ’ ἔργα τοὺσ λόγουσ εὑρίσκεται. ἀλλ’ οὐ μὰ τὴν δέσποιναν Ἄρτεμιν θράσουσ τοῦδ’ οὐκ ἀλύξεισ, εὖτ’ ἂν Αἴγισθοσ μόλῃ. ὁρᾷσ; πρὸσ ὀργὴν ἐκφέρει, μεθεῖσά μοι λέγειν ἃ χρῄζοιμ’, οὐδ’ ἐπίστασαι κλύειν. οὔκουν ἐάσεισ οὐδ’ ὑπ’ εὐφήμου βοῆσ θῦσαί μ’, ἐπειδὴ σοί γ’ ἐφῆκα πᾶν λέγειν; ἐῶ, κελεύω, θῦε· μηδ’ ἐπαιτιῶ τοὐμὸν στόμ’, ὡσ οὐκ ἂν πέρα λέξαιμ’ ἔτι. ἔπαιρε δὴ σὺ θύμαθ’ ἡ παροῦσά μοι πάγκαρπ’, ἄνακτι τῷδ’ ὅπωσ λυτηρίουσ εὐχὰσ ἀνάσχω δειμάτων, ἃ νῦν ἔχω.

τοὺσ ἐκ Διὸσ γὰρ εἰκόσ ἐστι πάνθ’ ὁρᾶν. κλύοισ ἂν ἤδη, Φοῖβε προστατήριε, κεκρυμμένην μου βάξιν· οὐ γὰρ ἐν φίλοισ ὁ μῦθοσ, οὐδὲ πᾶν ἀναπτύξαι πρέπει πρὸσ φῶσ παρούσησ τῆσδε πλησίασ ἐμοί, μὴ σὺν φθόνῳ τε καὶ πολυγλώσσῳ βοῇ σπείρῃ ματαίαν βάξιν εἰσ πᾶσαν πόλιν. ἀλλ’ ὧδ’ ἄκουε· τῇδε γὰρ κἀγὼ φράσω. ἃ γὰρ προσεῖδον νυκτὶ τῇδε φάσματα δισσῶν ὀνείρων, ταῦτά μοι, Λύκει’ ἄναξ, εἰ μὲν πέφηνεν ἐσθλά, δὸσ τελεσφόρα, εἰ δ’ ἐχθρά, τοῖσ ἐχθροῖσιν ἔμπαλιν μέθεσ· καὶ μή με πλούτου τοῦ παρόντοσ εἴ τινεσ δόλοισι βουλεύουσιν ἐκβαλεῖν, ἐφῇσ, ἀλλ’ ὧδέ μ’ αἰεὶ ζῶσαν ἀβλαβεῖ βίῳ δόμουσ Ἀτρειδῶν σκῆπτρά τ’ ἀμφέπειν τάδε, φίλοισί τε ξυνοῦσαν οἷσ ξύνειμι νῦν εὐημεροῦσαν καὶ τέκνων ὅσων ἐμοὶ δύσνοια μὴ πρόσεστιν ἢ λύπη πικρά. ταῦτ’, ὦ Λύκει’ Ἄπολλον, ἵλεωσ κλύων δὸσ πᾶσιν ἡμῖν ὥσπερ ἐξαιτούμεθα. τὰ δ’ ἄλλα πάντα καὶ σιωπώσησ ἐμοῦ ἐπαξιῶ σε δαίμον’ ὄντ’ ἐξειδέναι· ξέναι γυναῖκεσ, πῶσ ἂν εἰδείην σαφῶσ εἰ τοῦ τυράννου δώματ’ Αἰγίσθου τάδε;

τάδ’ ἐστίν, ὦ ξέν’· αὐτὸσ ᾔκασασ καλῶσ. ἦ καὶ δάμαρτα τήνδ’ ἐπεικάζων κυρῶ κείνου; πρέπει γὰρ ὡσ τύραννοσ εἰσορᾶν. μάλιστα πάντων· ἥδε σοι κείνη πάρα. ὦ χαῖρ’, ἄνασσα· σοὶ φέρων ἥκω λόγουσ ἡδεῖσ φίλου παρ’ ἀνδρὸσ Αἰγίσθῳ θ’ ὁμοῦ. ἐδεξάμην τὸ ῥηθέν· εἰδέναι δέ σου πρώτιστα χρῄζω τίσ σ’ ἀπέστειλεν βροτῶν. Φανοτεὺσ ὁ Φωκεύσ, πρᾶγμα πορσύνων μέγα. τὸ ποῖον, ὦ ξέν’; εἰπέ· παρὰ φίλου γὰρ ὢν ἀνδρόσ, σάφ’ οἶδα, προσφιλεῖσ λέξεισ λόγουσ. τέθνηκ’ Ὀρέστησ· ἐν βραχεῖ ξυνθεὶσ λέγω. οἲ ’γὼ τάλαιν’, ὄλωλα τῇδ’ ἐν ἡμέρᾳ. τί φήσ, τί φήσ, ὦ ξεῖνε; μὴ ταύτησ κλύε. θανόντ’ Ὀρέστην νῦν τε καὶ πάλαι λέγω. ἀπωλόμην δύστηνοσ, οὐδέν εἰμ’ ἔτι. σὺ μὲν τὰ σαυτῆσ πρᾶσσ’, ἐμοὶ δὲ σύ, ξένε, τἀληθὲσ εἰπέ, τῷ τρόπῳ διόλλυται; κἀπεμπόμην πρὸσ ταῦτα καὶ τὸ πᾶν φράσω.

κεῖνοσ γὰρ ἐλθὼν εἰσ τὸ κλεινὸν Ἑλλάδοσ πρόσχημ’ ἀγῶνοσ Δελφικῶν ἄθλων χάριν, ὅτ’ ᾔσθετ’ ἀνδρὸσ ὀρθίων κηρυγμάτων δρόμον προκηρύξαντοσ, οὗ πρώτη κρίσισ, εἰσῆλθε λαμπρόσ, πᾶσι τοῖσ ἐκεῖ σέβασ· δρόμου δ’ ἰσώσασ τἀφέσει τὰ τέρματα νίκησ ἔχων ἐξῆλθε πάντιμον γέρασ. χὤπωσ μὲν ἐν πολλοῖσι παῦρά σοι λέγω οὐκ οἶδα τοιοῦδ’ ἀνδρὸσ ἔργα καὶ κράτη· ἓν δ’ ἴσθ’· ὅσων γὰρ εἰσεκήρυξαν βραβῆσ δρόμων διαύλων πένταθλ’ ἃ νομίζεται, τούτων ἐνεγκὼν πάντα τἀπινίκια ὠλβίζετ’, Ἀργεῖοσ μὲν ἀνακαλούμενοσ, ὄνομα δ’ Ὀρέστησ, τοῦ τὸ κλεινὸν Ἑλλάδοσ Ἀγαμέμνονοσ στράτευμ’ ἀγείραντόσ ποτε. καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦθ’· ὅταν δέ τισ θεῶν βλάπτῃ, δύναιτ’ ἂν οὐδ’ ἂν ἰσχύων φυγεῖν. κεῖνοσ γὰρ ἄλλησ ἡμέρασ, ὅθ’ ἱππικῶν ἦν ἡλίου τέλλοντοσ ὠκύπουσ ἀγών, εἰσῆλθε πολλῶν ἁρματηλατῶν μέτα. εἷσ ἦν Ἀχαιόσ, εἷσ ἀπὸ Σπάρτησ, δύο Λίβυεσ ζυγωτῶν ἁρμάτων ἐπιστάται· κἀκεῖνοσ ἐν τούτοισι, Θεσσαλὰσ ἔχων ἵππουσ, ὁ πέμπτοσ· ἕκτοσ ἐξ Αἰτωλίασ ξανθαῖσι πώλοισ· ἕβδομοσ Μάγνησ ἀνήρ· ὁ δ’ ὄγδοοσ λεύκιπποσ, Αἰνιὰν γένοσ· ἔνατοσ Ἀθηνῶν τῶν θεοδμήτων ἄπο· Βοιωτὸσ ἄλλοσ, δέκατον ἐκπληρῶν ὄχον. στάντεσ δ’ ἵν’ αὐτοὺσ οἱ τεταγμένοι βραβῆσ κλήροισ ἔπηλαν καὶ κατέστησαν δίφρουσ, χαλκῆσ ὑπαὶ σάλπιγγοσ ᾖξαν· οἱ δ’ ἅμα ἵπποισ ὁμοκλήσαντεσ ἡνίασ χεροῖν ἔσεισαν· ἐν δὲ πᾶσ ἐμεστώθη δρόμοσ κτύπου κροτητῶν ἁρμάτων· κόνισ δ’ ἄνω φορεῖθ’· ὁμοῦ δὲ πάντεσ ἀναμεμιγμένοι φείδοντο κέντρων οὐδέν, ὡσ ὑπερβάλοι χνόασ τισ αὐτῶν καὶ φρυάγμαθ’ ἱππικά. ὁμοῦ γὰρ ἀμφὶ νῶτα καὶ τροχῶν βάσεισ ἤφριζον, εἰσέβαλλον ἱππικαὶ πνοαί. κεῖνοσ δ’ ὑπ’ αὐτὴν ἐσχάτην στήλην ἔχων ἔχριμπτ’ ἀεὶ σύριγγα, δεξιὸν δ’ ἀνεὶσ σειραῖον ἵππον εἶργε τὸν προσκείμενον. καὶ πρὶν μὲν ὀρθοὶ πάντεσ ἕστασαν δίφροι· ἔπειτα δ’ Αἰνιᾶνοσ ἀνδρὸσ ἄστομοι πῶλοι βίᾳ φέρουσιν· ἐκ δ’ ὑποστροφῆσ τελοῦντεσ ἕκτον ἕβδομόν τ’ ἤδη δρόμον μέτωπα συμπαίουσι Βαρκαίοισ ὄχοισ· κἀντεῦθεν ἄλλοσ ἄλλον ἐξ ἑνὸσ κακοῦ ἔθραυε κἀνέπιπτε, πᾶν δ’ ἐπίμπλατο ναυαγίων Κρισαῖον ἱππικῶν πέδον. γνοὺσ δ’ οὑξ Ἀθηνῶν δεινὸσ ἡνιοστρόφοσ ἔξω παρασπᾷ κἀνακωχεύει παρεὶσ κλύδων’ ἔφιππον ἐν μέσῳ κυκώμενον.

ἤλαυνε δ’ ἔσχατοσ μέν, ὑστέρασ δ’ ἔχων πώλουσ Ὀρέστησ, τῷ τέλει πίστιν φέρων· ὅπωσ δ’ ὁρᾷ μόνον νιν ἐλλελειμμένον, ὀξὺν δι’ ὤτων κέλαδον ἐνσείσασ θοαῖσ πώλοισ διώκει, κἀξισώσαντε ζυγὰ ἠλαυνέτην, τότ’ ἄλλοσ, ἄλλοθ’ ἅτεροσ κάρα προβάλλων ἱππικῶν ὀχημάτων. καὶ τοὺσ μὲν ἄλλουσ πάντασ ἀσφαλεῖσ δρόμουσ ὡρμᾶθ’ ὁ τλήμων ὀρθὸσ ἐξ ὀρθῶν δίφρων· ἔπειτα λύων ἡνίαν ἀριστερὰν κάμπτοντοσ ἵππου λανθάνει στήλην ἄκραν παίσασ· ἔθραυσε δ’ ἄξονοσ μέσασ χνόασ κἀξ ἀντύγων ὤλισθεν· ἐν δ’ ἑλίσσεται τμητοῖσ ἱμᾶσι· τοῦ δὲ πίπτοντοσ πέδῳ πῶλοι διεσπάρησαν ἐσ μέσον δρόμον. στρατὸσ δ’ ὅπωσ ὁρᾷ νιν ἐκπεπτωκότα δίφρων, ἀνωλόλυξε τὸν νεανίαν, οἷ’ ἔργα δράσασ οἱᾶ λαγχάνει κακά, φορούμενοσ πρὸσ οὖδασ, ἄλλοτ’ οὐρανῷ σκέλη προφαίνων, ἔσ τέ νιν διφρηλάται, μόλισ κατασχεθόντεσ ἱππικὸν δρόμον, ἔλυσαν αἱματηρόν, ὥστε μηδένα γνῶναι φίλων ἰδόντ’ ἂν ἄθλιον δέμασ. καί νιν πυρᾷ κέαντεσ εὐθὺσ ἐν βραχεῖ χαλκῷ μέγιστον σῶμα δειλαίασ σποδοῦ φέρουσιν ἄνδρεσ Φωκέων τεταγμένοι, ὅπωσ πατρῴασ τύμβον ἐκλάχῃ χθονόσ. τοιαῦτά σοι ταῦτ’ ἐστίν, ὡσ μὲν ἐν λόγῳ ἀλγεινά, τοῖσ δ’ ἰδοῦσιν, οἵπερ εἴδομεν, μέγιστα πάντων ὧν ὄπωπ’ ἐγὼ κακῶν. φεῦ φεῦ·

τὸ πᾶν δὴ δεσπόταισι τοῖσ πάλαι πρόρριζον, ὡσ ἐοίκεν, ἔφθαρται γένοσ. ὦ Ζεῦ, τί ταῦτα, πότερον εὐτυχῆ λέγω, ἢ δεινὰ μέν, κέρδη δέ; λυπηρῶσ δ’ ἔχει, εἰ τοῖσ ἐμαυτῆσ τὸν βίον σῴζω κακοῖσ. τί δ’ ὧδ’ ἀθυμεῖσ, ὦ γύναι, τῷ νῦν λόγῳ; δεινὸν τὸ τίκτειν ἐστίν· οὐδὲ γὰρ κακῶσ πάσχοντι μῖσοσ ὧν τέκῃ προσγίγνεται. μάτην ἄρ’ ἡμεῖσ, ὡσ ἐοίκεν, ἥκομεν. οὔτοι μάτην γε· πῶσ γὰρ ἂν μάτην λέγοισ, εἴ μοι θανόντοσ πίστ’ ἔχων τεκμήρια προσῆλθεσ, ὅστισ τῆσ ἐμῆσ ψυχῆσ γεγώσ, μαστῶν ἀποστὰσ καὶ τροφῆσ ἐμῆσ, φυγὰσ ἀπεξενοῦτο καί μ’, ἐπεὶ τῆσδε χθονὸσ ἐξῆλθεν, οὐκέτ’ εἶδεν, ἐγκαλῶν δέ μοι φόνουσ πατρῴουσ δείν’ ἐπηπείλει τελεῖν; ὥστ’ οὔτε νυκτὸσ ὕπνον οὔτ’ ἐξ ἡμέρασ ἐμὲ στεγάζειν ἡδύν, ἀλλ’ ὁ προστατῶν χρόνοσ διῆγέ μ’ αἰὲν ὡσ θανουμένην. νῦν δ’ ‐ ἡμέρᾳ γὰρ τῇδ’ ἀπήλλαγμαι φόβου πρὸσ τῆσδ’ ἐκείνου θ’· ἥδε γὰρ μείζων βλάβη ξύνοικοσ ἦν μοι, τοὐμὸν ἐκπίνουσ’ ἀεὶ ψυχῆσ ἄκρατον αἷμα ‐ νῦν δ’ ἕκηλά που τῶν τῆσδ’ ἀπειλῶν οὕνεχ’ ἡμερεύσομεν. οἴμοι τάλαινα·

νῦν γὰρ οἰμῶξαι πάρα, Ὀρέστα, τὴν σὴν ξυμφοράν, ὅθ’ ὧδ’ ἔχων πρὸσ τῆσδ’ ὑβρίζει μητρόσ. ἆρ’ ἔχει καλῶσ; οὔτοι σύ· κεῖνοσ δ’ ὡσ ἔχει καλῶσ ἔχει. ἄκουε, Νέμεσι τοῦ θανόντοσ ἀρτίωσ. ἤκουσεν ὧν δεῖ κἀπεκύρωσεν καλῶσ. ὕβριζε· νῦν γὰρ εὐτυχοῦσα τυγχάνεισ. οὔκουν Ὀρέστησ καὶ σὺ παύσετον τάδε. πεπαύμεθ’ ἡμεῖσ, οὐχ ὅπωσ σὲ παύσομεν. πολλῶν ἂν ἥκοισ, ὦ ξέν’, ἄξιοσ τυχεῖν, εἰ τήνδ’ ἔπαυσασ τῆσ πολυγλώσσου βοῆσ. οὐκοῦν ἀποστείχοιμ’ ἄν, εἰ τάδ’ εὖ κυρεῖ. ἥκιστ’· ἐπείπερ οὔτ’ ἐμοῦ κατάξι’ ἂν πράξειασ οὔτε τοῦ πορεύσαντοσ ξένου. ἀλλ’ εἴσιθ’ εἴσω· τήνδε δ’ ἔκτοθεν βοᾶν ἐά τά θ’ αὑτῆσ καὶ τὰ τῶν φίλων κακά. ἆρ’ ὑμὶν ὡσ ἀλγοῦσα κὠδυνωμένη δεινῶσ δακρῦσαι κἀπικωκῦσαι δοκεῖ τὸν υἱὸν ἡ δύστηνοσ ὧδ’ ὀλωλότα;

ἀλλ’ ἐγγελῶσα φροῦδοσ· ὦ τάλαιν’ ἐγώ. Ὀρέστα φίλταθ’, ὥσ μ’ ἀπώλεσασ θανών. ἀποσπάσασ γὰρ τῆσ ἐμῆσ οἴχει φρενὸσ αἵ μοι μόναι παρῆσαν ἐλπίδων ἔτι, σὲ πατρὸσ ἥξειν ζῶντα τιμωρόν ποτε κἀμοῦ ταλαίνησ. νῦν δὲ ποῖ με χρὴ μολεῖν; μόνη γάρ εἰμι, σοῦ τ’ ἀπεστερημένη καὶ πατρόσ. ἤδη δεῖ με δουλεύειν πάλιν ἐν τοῖσιν ἐχθίστοισιν ἀνθρώπων ἐμοὶ φονεῦσι πατρόσ. ἆρά μοι καλῶσ ἔχει; ἀλλ’ οὔ τι μὴν ἔγωγε τοῦ λοιποῦ χρόνου ξύνοικοσ, εἴσειμ’, ἀλλὰ τῇδε πρὸσ πύλῃ παρεῖσ’ ἐμαυτὴν ἄφιλοσ αὐανῶ βίον. πρὸσ ταῦτα καινέτω τισ, εἰ βαρύνεται, τῶν ἔνδον ὄντων· ὡσ χάρισ μέν, ἢν κτάνῃ, λύπη δ’, ἐὰν ζῶ· τοῦ βίου δ’ οὐδεὶσ πόθοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Sophocles, episode

(소포클레스, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION