Sophocles, episode 9:

οἴμοι τάλαινα:? νῦν γὰρ οἰμῶξαι πάρα, Ὀρέστα, τὴν σὴν ξυμφοράν, ὅθ ὧδ ἔχων πρὸς τῆσδ ὑβρίζει μητρός. ἆρ ἔχει καλῶς· οὔτοι σύ: κεῖνος δ ὡς ἔχει καλῶς ἔχει. ἄκουε, Νέμεσι τοῦ θανόντος ἀρτίως. ἤκουσεν ὧν δεῖ κἀπεκύρωσεν καλῶς. ὕβριζε: νῦν γὰρ εὐτυχοῦσα τυγχάνεις. οὔκουν Ὀρέστης καὶ σὺ παύσετον τάδε. πεπαύμεθ ἡμεῖς, οὐχ ὅπως σὲ παύσομεν. πολλῶν ἂν ἥκοις, ὦ ξέν, ἄξιος τυχεῖν, εἰ τήνδ ἔπαυσας τῆς πολυγλώσσου βοῆς. οὐκοῦν ἀποστείχοιμ ἄν, εἰ τάδ εὖ κυρεῖ. ἥκιστ: ἐπείπερ οὔτ ἐμοῦ κατάξι ἂν πράξειας οὔτε τοῦ πορεύσαντος ξένου. ἀλλ εἴσιθ εἴσω: τήνδε δ ἔκτοθεν βοᾶν ἐά τά θ αὑτῆς καὶ τὰ τῶν φίλων κακά.?