Sophocles, episode 4:

(소포클레스, episode 4:)

ἔπαιρε δὴ σὺ θύμαθ’ ἡ παροῦσά μοι πάγκαρπ’, ἄνακτι τῷδ’ ὅπωσ λυτηρίουσ εὐχὰσ ἀνάσχω δειμάτων, ἃ νῦν ἔχω. τοὺσ ἐκ Διὸσ γὰρ εἰκόσ ἐστι πάνθ’ ὁρᾶν. κλύοισ ἂν ἤδη, Φοῖβε προστατήριε, κεκρυμμένην μου βάξιν· οὐ γὰρ ἐν φίλοισ ὁ μῦθοσ, οὐδὲ πᾶν ἀναπτύξαι πρέπει πρὸσ φῶσ παρούσησ τῆσδε πλησίασ ἐμοί, μὴ σὺν φθόνῳ τε καὶ πολυγλώσσῳ βοῇ σπείρῃ ματαίαν βάξιν εἰσ πᾶσαν πόλιν. ἀλλ’ ὧδ’ ἄκουε· τῇδε γὰρ κἀγὼ φράσω. ἃ γὰρ προσεῖδον νυκτὶ τῇδε φάσματα δισσῶν ὀνείρων, ταῦτά μοι, Λύκει’ ἄναξ, εἰ μὲν πέφηνεν ἐσθλά, δὸσ τελεσφόρα, εἰ δ’ ἐχθρά, τοῖσ ἐχθροῖσιν ἔμπαλιν μέθεσ· καὶ μή με πλούτου τοῦ παρόντοσ εἴ τινεσ δόλοισι βουλεύουσιν ἐκβαλεῖν, ἐφῇσ, ἀλλ’ ὧδέ μ’ αἰεὶ ζῶσαν ἀβλαβεῖ βίῳ δόμουσ Ἀτρειδῶν σκῆπτρά τ’ ἀμφέπειν τάδε, φίλοισί τε ξυνοῦσαν οἷσ ξύνειμι νῦν εὐημεροῦσαν καὶ τέκνων ὅσων ἐμοὶ δύσνοια μὴ πρόσεστιν ἢ λύπη πικρά. ταῦτ’, ὦ Λύκει’ Ἄπολλον, ἵλεωσ κλύων δὸσ πᾶσιν ἡμῖν ὥσπερ ἐξαιτούμεθα. τὰ δ’ ἄλλα πάντα καὶ σιωπώσησ ἐμοῦ ἐπαξιῶ σε δαίμον’ ὄντ’ ἐξειδέναι·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION