Sophocles, episode 2:

(소포클레스, episode 2:)

φέρ’ εἰπέ, πότερον ὄντοσ Αἰγίσθου πέλασ λέγεισ τάδ’ ἡμῖν ἢ βεβῶτοσ ἐκ δόμων; ἦ κάρτα· μὴ δόκει μ’ ἄν, εἴπερ ἦν πέλασ, θυραῖον οἰχνεῖν· νῦν δ’ ἀγροῖσι τυγχάνει. ἦ κἂν ἐγὼ θαρσοῦσα μᾶλλον ἐσ λόγουσ τοὺσ σοὺσ ἱκοίμην, εἴπερ ὧδε ταῦτ’ ἔχει; ὡσ νῦν ἀπόντοσ ἱστόρει· τί σοι φίλον; καὶ δή σ’ ἐρωτῶ· τοῦ κασιγνήτου τί φήσ, ἥξοντοσ ἢ μέλλοντοσ; εἰδέναι θέλω. φησίν γε· φάσκων δ’ οὐδὲν ὧν λέγει ποεῖ. φιλεῖ γὰρ ὀκνεῖν πρᾶγμ’ ἀνὴρ πράσσων μέγα. καὶ μὴν ἔγωγ’ ἔσωσ’ ἐκεῖνον οὐκ ὄκνῳ. θάρσει· πέφυκεν ἐσθλόσ, ὥστ’ ἀρκεῖν φίλοισ. πέποιθ’, ἐπεί τἂν οὐ μακρὰν ἔζων ἐγώ. μὴ νῦν ἔτ’ εἴπῃσ μηδέν· ὡσ δόμων ὁρῶ τὴν σὴν ὅμαιμον ἐκ πατρὸσ ταὐτοῦ φύσιν, Χρυσόθεμιν, ἔκ τε μητρόσ, ἐντάφια χεροῖν φέρουσαν, οἱᾶ τοῖσ κάτω νομίζεται. τίν’ αὖ σὺ τήνδε πρὸσ θυρῶνοσ ἐξόδοισ ἐλθοῦσα φωνεῖσ, ὦ κασιγνήτη, φάτιν, κοὐδ’ ἐν χρόνῳ μακρῷ διδαχθῆναι θέλεισ θυμῷ ματαίῳ μὴ χαρίζεσθαι κενά; καίτοι τοσοῦτόν γ’ οἶδα κἀμαυτήν, ὅτι ἀλγῶ ’πὶ τοῖσ παροῦσιν· ὥστ’ ἄν, εἰ σθένοσ λάβοιμι, δηλώσαιμ’ ἂν οἷ’ αὐτοῖσ φρονῶ. νῦν δ’ ἐν κακοῖσ μοι πλεῖν ὑφειμένῃ δοκεῖ, καὶ μὴ δοκεῖν μὲν δρᾶν τι, πημαίνειν δὲ μή· τοιαῦτα δ’ ἄλλα καὶ σὲ βούλομαι ποεῖν. καίτοι τὸ μὲν δίκαιον οὐχ ᾗ ’γὼ λέγω, ἀλλ’ ᾗ σὺ κρίνεισ· εἰ δ’ ἐλευθέραν με δεῖ ζῆν, τῶν κρατούντων ἐστὶ πάντ’ ἀκουστέα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION