Sophocles, Antigone, episode 1:

(소포클레스, Antigone, episode 1:)

ἡμῖν μέν, εἰ μὴ τῷ χρόνῳ κεκλέμμεθα, λέγειν φρονούντωσ ὧν λέγεισ δοκεῖσ πέρι. πάτερ, θεοὶ φύουσιν ἀνθρώποισ φρένασ, πάντων ὅσ’ ἐστὶ κτημάτων ὑπέρτατον. ἐγὼ δ’ ὅπωσ σὺ μὴ λέγεισ ὀρθῶσ τάδε, οὔτ’ ἂν δυναίμην μήτ’ ἐπισταίμην λέγειν. γένοιτο μεντἂν χἀτέρῳ καλῶσ ἔχον. σοῦ δ’ οὖν πέφυκα πάντα προσκοπεῖν ὅσα λέγει τισ ἢ πράσσει τισ ἢ ψέγειν ἔχει. τὸ γὰρ σὸν ὄμμα δεινὸν, ἀνδρὶ δημότῃ λόγοισ τοιούτοισ, οἷσ σὺ μὴ τέρψει κλύων· ἐμοὶ δ’ ἀκούειν ἔσθ’ ὑπὸ σκότου τάδε, τὴν παῖδα ταύτην οἷ’, ὀδύρεται πόλισ, πασῶν γυναικῶν ὡσ ἀναξιωτάτη κάκιστ’ ἀπ’ ἔργων εὐκλεεστάτων φθίνει. ἥτισ τὸν αὑτῆσ αὐτάδελφον ἐν φοναῖσ πεπτῶτ’ ἄθαπτον μήθ’ ὑπ’ ὠμηστῶν κυνῶν εἰάσ’ ὀλέσθαι μήθ’ ὑπ’ οἰωνῶν τινοσ. οὐχ ἥδε χρυσῆσ ἀξία τιμῆσ λαχεῖν; τοιάδ’ ἐρεμνὴ σῖγ’ ἐπέρχεται φάτισ. ἐμοὶ δὲ σοῦ πράσσοντοσ εὐτυχῶσ, πάτερ, οὐκ ἔστιν οὐδὲν κτῆμα τιμιώτερον, τί γὰρ πατρὸσ θάλλοντοσ εὐκλείασ τέκνοισ ἄγαλμα μεῖζον, ἢ τί πρὸσ παίδων πατρί; μή νυν ἓν ἦθοσ μοῦνον ἐν σαυτῷ φόρει, ὡσ φὴσ σύ, κοὐδὲν ἄλλο, τοῦτ’ ὀρθῶσ ἔχειν. ὅστισ γὰρ αὐτὸσ ἢ φρονεῖν μόνοσ δοκεῖ, ἢ γλῶσσαν, ἣν οὐκ ἄλλοσ, ἢ ψυχὴν ἔχειν, οὗτοι διαπτυχθέντεσ ὤφθησαν κενοί. ἀλλ’ ἄνδρα, κεἴ τισ ᾖ σοφόσ, τὸ μανθάνειν πόλλ’, αἰσχρὸν οὐδὲν καὶ τὸ μὴ τείνειν ἄγαν. ὁρᾷσ παρὰ ῥείθροισι χειμάρροισ ὅσα δένδρων ὑπείκει, κλῶνασ ὡσ ἐκσῴζεται, τὰ δ’ ἀντιτείνοντ’ αὐτόπρεμν’ ἀπόλλυται. αὕτωσ δὲ ναὸσ ὅστισ ἐγκρατῆ πόδα τείνασ ὑπείκει μηδέν, ὑπτίοισ κάτω στρέψασ τὸ λοιπὸν σέλμασιν ναυτίλλεται. ἀλλ’ εἶκε καὶ θυμῷ μετάστασιν δίδου. γνώμη γὰρ εἴ τισ κἀπ’ ἐμοῦ νεωτέρου πρόσεστι, φήμ’ ἔγωγε πρεσβεύειν πολὺ φῦναι τὸν ἄνδρα πάντ’ ἐπιστήμησ πλέων· εἰ δ’ οὖν, φιλεῖ γὰρ τοῦτο μὴ ταύτῃ ῥέπειν, καὶ τῶν λεγόντων εὖ καλὸν τὸ μανθάνειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION