Sophocles, Antigone, episode

(소포클레스, Antigone, episode)

ὦ κοινὸν αὐτάδελφον Ἰσμήνησ κάρα, ἆρ’ οἶσθ’ ὅ τι Ζεὺσ τῶν ἀπ’ Οἰδίπου κακῶν ὁποῖον οὐχὶ νῷν ἔτι ζώσαιν τελεῖ; οὐδὲν γὰρ οὔτ’ ἀλγεινὸν οὔτ’ ἄτησ ἄτερ οὔτ’ αἰσχρὸν οὔτ’ ἄτιμόν ἐσθ’, ὁποῖον οὐ τῶν σῶν τε κἀμῶν οὐκ ὄπωπ’ ἐγὼ κακῶν. καὶ νῦν τί τοῦτ’ αὖ φασι πανδήμῳ πόλει κήρυγμα θεῖναι τὸν στρατηγὸν ἀρτίωσ; ἔχεισ τι κεἰσήκουσασ; ἤ σε λανθάνει πρὸσ τοὺσ φίλουσ στείχοντα τῶν ἐχθρῶν κακά; ἐμοὶ μὲν οὐδεὶσ μῦθοσ, Ἀντιγόνη φίλων οὔθ’ ἡδὺσ οὔτ’ ἀλγεινὸσ ἵκετ’ ἐξ ὅτου δυοῖν ἀδελφοῖν ἐστερήθημεν δύο, μιᾷ θανόντοιν ἡμέρᾳ διπλῇ χερί· ἐπεὶ δὲ φροῦδόσ ἐστιν Ἀργείων στρατὸσ ἐν νυκτὶ τῇ νῦν, οὐδὲν οἶδ’ ὑπέρτερον, οὔτ’ εὐτυχοῦσα μᾶλλον οὔτ’ ἀτωμένη. ᾔδη καλῶσ, καί σ’ ἐκτὸσ αὐλείων πυλῶν τοῦδ’ οὕνεκ’ ἐξέπεμπον, ὡσ μόνη κλύοισ. τί δ’ ἔστι; δηλοῖσ γάρ τι καλχαίνουσ’ ἔποσ. οὐ γὰρ τάφου νῷν τὼ κασιγνήτω Κρέων τὸν μὲν προτίσασ, τὸν δ’ ἀτιμάσασ ἔχει; Ἐτεοκλέα μέν, ὡσ λέγουσι, σὺν δίκησ χρήσει δικαίᾳ καὶ νόμου κατὰ χθονὸσ ἔκρυψε τοῖσ ἔνερθεν ἔντιμον νεκροῖσ· τὸν δ’ ἀθλίωσ θανόντα Πολυνείκουσ νέκυν ἀστοῖσί φασιν ἐκκεκηρῦχθαι τὸ μὴ τάφῳ καλύψαι μηδὲ κωκῦσαί τινα, ἐᾶν δ’ ἄκλαυτον, ἄταφον, οἰωνοῖσ γλυκὺν θησαυρὸν εἰσορῶσι πρὸσ χάριν βορᾶσ. τοιαῦτά φασι τὸν ἀγαθὸν Κρέοντα σοὶ κἀμοί, λέγω γὰρ κἀμέ, κηρύξαντ’ ἔχειν, καὶ δεῦρο νεῖσθαι ταῦτα τοῖσι μὴ εἰδόσιν σαφῆ προκηρύξοντα, καὶ τὸ πρᾶγμ’ ἄγειν οὐχ ὡσ παρ’ οὐδέν, ἀλλ’ ὃσ ἂν τούτων τι δρᾷ, φόνον προκεῖσθαι δημόλευστον ἐν πόλει. οὕτωσ ἔχει σοι ταῦτα, καὶ δείξεισ τάχα εἴτ’ εὐγενὴσ πέφυκασ εἴτ’ ἐσθλῶν κακή. τί δ’, ὦ ταλαῖφρον, εἰ τάδ’ ἐν τούτοισ, ἐγὼ λύουσ’ ἂν ἢ ’φάπτουσα προσθείμην πλέον;

εἰ ξυμπονήσεισ καὶ ξυνεργάσει σκόπει. ποῖόν τι κινδύνευμα; ποῦ γνώμησ ποτ’ εἰ; εἰ τὸν νεκρὸν ξὺν τῇδε κουφιεῖσ χερί. ἢ γὰρ νοεῖσ θάπτειν σφ’, ἀπόρρητον πόλει; τὸν γοῦν ἐμὸν καὶ τὸν σόν ἢν σὺ μὴ θέλῃσ ἀδελφόν· οὐ γὰρ δὴ προδοῦσ’ ἁλώσομαι. ὦ σχετλία, Κρέοντοσ ἀντειρηκότοσ; ἀλλ’ οὐδὲν αὐτῷ τῶν ἐμῶν μ’ εἴργειν μέτα. οἴμοι. φρόνησον, ὦ κασιγνήτη, πατὴρ ὡσ νῷν ἀπεχθὴσ δυσκλεήσ τ’ ἀπώλετο, πρὸσ αὐτοφώρων ἀμπλακημάτων διπλᾶσ ὄψεισ ἀράξασ αὐτὸσ αὐτουργῷ χερί. ἔπειτα μήτηρ καὶ γυνή, διπλοῦν ἔποσ, πλεκταῖσιν ἀρτάναισι λωβᾶται βίον· τρίτον δ’ ἀδελφὼ δύο μίαν καθ’ ἡμέραν αὐτοκτονοῦντε τὼ ταλαιπώρω μόρον κοινὸν κατειργάσαντ’ ἐπαλλήλοιν χεροῖν. νῦν δ’ αὖ μόνα δὴ νὼ λελειμμένα σκόπει ὅσῳ κάκιστ’ ὀλούμεθ’, εἰ νόμου βίᾳ ψῆφον τυράννων ἢ κράτη παρέξιμεν. ἀλλ’ ἐννοεῖν χρὴ τοῦτο μὲν γυναῖχ’ ὅτι ἔφυμεν, ὡσ πρὸσ ἄνδρασ οὐ μαχουμένα. ἔπειτα δ’ οὕνεκ’ ἀρχόμεσθ’ ἐκ κρεισσόνων, καὶ ταῦτ’ ἀκούειν κἄτι τῶνδ’ ἀλγίονα. ἐγὼ μὲν οὖν αἰτοῦσα τοὺσ ὑπὸ χθονὸσ ξύγγνοιαν ἴσχειν, ὡσ βιάζομαι τάδε, τοῖσ ἐν τέλει βεβῶσι πείσομαι· τὸ γὰρ περισσὰ πράσσειν οὐκ ἔχει νοῦν οὐδένα. οὔτ’ ἂν κελεύσαιμ’ οὔτ’ ἄν, εἰ θέλοισ ἔτι πράσσειν, ἐμοῦ γ’ ἂν ἡδέωσ δρῴησ μέτα.

ἀλλ’ ἴσθ’ ὁποῖά σοι δοκεῖ, κεῖνον δ’ ἐγὼ θάψω· καλόν μοι τοῦτο ποιούσῃ θανεῖν. φίλη μετ’ αὐτοῦ κείσομαι, φίλου μέτα, ὅσια πανουργήσασ’. ἐπεὶ πλείων χρόνοσ ὃν δεῖ μ’ ἀρέσκειν τοῖσ κάτω τῶν ἐνθάδε. ἐκεῖ γὰρ αἰεὶ κείσομαι· σοὶ δ’, εἰ δοκεῖ, τὰ τῶν θεῶν ἔντιμ’ ἀτιμάσασ’ ἔχε. ἐγὼ μὲν οὐκ ἄτιμα ποιοῦμαι, τὸ δὲ βίᾳ πολιτῶν δρᾶν ἔφυν ἀμήχανοσ. σὺ μὲν τάδ’ ἂν προὔχοι’· ἐγὼ δὲ δὴ τάφον χώσουσ’ ἀδελφῷ φιλτάτῳ πορεύσομαι. οἴμοι ταλαίνησ, ὡσ ὑπερδέδοικά σου. μὴ ’μοῦ προτάρβει· τὸν σὸν ἐξόρθου πότμον. ἀλλ’ οὖν προμηνύσῃσ γε τοῦτο μηδενὶ τοὔργον, κρυφῇ δὲ κεῦθε, σὺν δ’ αὔτωσ ἐγώ. οἴμοι, καταύδα· πολλὸν ἐχθίων ἔσει σιγῶσ’, ἐὰν μὴ πᾶσι κηρύξῃσ τάδε. θερμὴν ἐπὶ ψυχροῖσι καρδίαν ἔχεισ. ἀλλ’ οἶδ’ ἀρέσκουσ’ οἷσ μάλισθ’ ἁδεῖν με χρή. εἰ καὶ δυνήσει γ’· ἀλλ’ ἀμηχάνων ἐρᾷσ. οὐκοῦν, ὅταν δὴ μὴ σθένω, πεπαύσομαι. ἀρχὴν δὲ θηρᾶν οὐ πρέπει τἀμήχανα. εἰ ταῦτα λέξεισ, ἐχθαρεῖ μὲν ἐξ ἐμοῦ, ἐχθρὰ δὲ τῷ θανόντι προσκείσει δίκῃ. ἀλλ’ ἐά με καὶ τὴν ἐξ ἐμοῦ δυσβουλίαν παθεῖν τὸ δεινὸν τοῦτο· πείσομαι γὰρ οὐ τοσοῦτον οὐδὲν ὥστε μὴ οὐ καλῶσ θανεῖν. ἀλλ’ εἰ δοκεῖ σοι, στεῖχε· τοῦτο δ’ ἴσθ’ ὅτι ἄνουσ μὲν ἔρχει, τοῖσ φίλοισ δ’ ὀρθῶσ φίλη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION