Sophocles, Antigone, episode 3:

(소포클레스, Antigone, episode 3:)

οὔτ’ ἂν κελεύσαιμ’ οὔτ’ ἄν, εἰ θέλοισ ἔτι πράσσειν, ἐμοῦ γ’ ἂν ἡδέωσ δρῴησ μέτα. ἀλλ’ ἴσθ’ ὁποῖά σοι δοκεῖ, κεῖνον δ’ ἐγὼ θάψω· καλόν μοι τοῦτο ποιούσῃ θανεῖν. φίλη μετ’ αὐτοῦ κείσομαι, φίλου μέτα, ὅσια πανουργήσασ’. ἐπεὶ πλείων χρόνοσ ὃν δεῖ μ’ ἀρέσκειν τοῖσ κάτω τῶν ἐνθάδε. ἐκεῖ γὰρ αἰεὶ κείσομαι· σοὶ δ’, εἰ δοκεῖ, τὰ τῶν θεῶν ἔντιμ’ ἀτιμάσασ’ ἔχε. ἐγὼ μὲν οὐκ ἄτιμα ποιοῦμαι, τὸ δὲ βίᾳ πολιτῶν δρᾶν ἔφυν ἀμήχανοσ. σὺ μὲν τάδ’ ἂν προὔχοι’· ἐγὼ δὲ δὴ τάφον χώσουσ’ ἀδελφῷ φιλτάτῳ πορεύσομαι. οἴμοι ταλαίνησ, ὡσ ὑπερδέδοικά σου. μὴ ’μοῦ προτάρβει· τὸν σὸν ἐξόρθου πότμον. ἀλλ’ οὖν προμηνύσῃσ γε τοῦτο μηδενὶ τοὔργον, κρυφῇ δὲ κεῦθε, σὺν δ’ αὔτωσ ἐγώ. οἴμοι, καταύδα· πολλὸν ἐχθίων ἔσει σιγῶσ’, ἐὰν μὴ πᾶσι κηρύξῃσ τάδε. θερμὴν ἐπὶ ψυχροῖσι καρδίαν ἔχεισ. ἀλλ’ οἶδ’ ἀρέσκουσ’ οἷσ μάλισθ’ ἁδεῖν με χρή. εἰ καὶ δυνήσει γ’· ἀλλ’ ἀμηχάνων ἐρᾷσ. οὐκοῦν, ὅταν δὴ μὴ σθένω, πεπαύσομαι. ἀρχὴν δὲ θηρᾶν οὐ πρέπει τἀμήχανα. εἰ ταῦτα λέξεισ, ἐχθαρεῖ μὲν ἐξ ἐμοῦ, ἐχθρὰ δὲ τῷ θανόντι προσκείσει δίκῃ. ἀλλ’ ἐά με καὶ τὴν ἐξ ἐμοῦ δυσβουλίαν παθεῖν τὸ δεινὸν τοῦτο· πείσομαι γὰρ οὐ τοσοῦτον οὐδὲν ὥστε μὴ οὐ καλῶσ θανεῖν. ἀλλ’ εἰ δοκεῖ σοι, στεῖχε· τοῦτο δ’ ἴσθ’ ὅτι ἄνουσ μὲν ἔρχει, τοῖσ φίλοισ δ’ ὀρθῶσ φίλη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION