Sophocles, Antigone, episode 1:

(소포클레스, Antigone, episode 1:)

ὦ κοινὸν αὐτάδελφον Ἰσμήνησ κάρα, ἆρ’ οἶσθ’ ὅ τι Ζεὺσ τῶν ἀπ’ Οἰδίπου κακῶν ὁποῖον οὐχὶ νῷν ἔτι ζώσαιν τελεῖ; οὐδὲν γὰρ οὔτ’ ἀλγεινὸν οὔτ’ ἄτησ ἄτερ οὔτ’ αἰσχρὸν οὔτ’ ἄτιμόν ἐσθ’, ὁποῖον οὐ τῶν σῶν τε κἀμῶν οὐκ ὄπωπ’ ἐγὼ κακῶν. καὶ νῦν τί τοῦτ’ αὖ φασι πανδήμῳ πόλει κήρυγμα θεῖναι τὸν στρατηγὸν ἀρτίωσ; ἔχεισ τι κεἰσήκουσασ; ἤ σε λανθάνει πρὸσ τοὺσ φίλουσ στείχοντα τῶν ἐχθρῶν κακά; ἐμοὶ μὲν οὐδεὶσ μῦθοσ, Ἀντιγόνη φίλων οὔθ’ ἡδὺσ οὔτ’ ἀλγεινὸσ ἵκετ’ ἐξ ὅτου δυοῖν ἀδελφοῖν ἐστερήθημεν δύο, μιᾷ θανόντοιν ἡμέρᾳ διπλῇ χερί· ἐπεὶ δὲ φροῦδόσ ἐστιν Ἀργείων στρατὸσ ἐν νυκτὶ τῇ νῦν, οὐδὲν οἶδ’ ὑπέρτερον, οὔτ’ εὐτυχοῦσα μᾶλλον οὔτ’ ἀτωμένη. ᾔδη καλῶσ, καί σ’ ἐκτὸσ αὐλείων πυλῶν τοῦδ’ οὕνεκ’ ἐξέπεμπον, ὡσ μόνη κλύοισ. τί δ’ ἔστι; δηλοῖσ γάρ τι καλχαίνουσ’ ἔποσ. οὐ γὰρ τάφου νῷν τὼ κασιγνήτω Κρέων τὸν μὲν προτίσασ, τὸν δ’ ἀτιμάσασ ἔχει; Ἐτεοκλέα μέν, ὡσ λέγουσι, σὺν δίκησ χρήσει δικαίᾳ καὶ νόμου κατὰ χθονὸσ ἔκρυψε τοῖσ ἔνερθεν ἔντιμον νεκροῖσ· τὸν δ’ ἀθλίωσ θανόντα Πολυνείκουσ νέκυν ἀστοῖσί φασιν ἐκκεκηρῦχθαι τὸ μὴ τάφῳ καλύψαι μηδὲ κωκῦσαί τινα, ἐᾶν δ’ ἄκλαυτον, ἄταφον, οἰωνοῖσ γλυκὺν θησαυρὸν εἰσορῶσι πρὸσ χάριν βορᾶσ. τοιαῦτά φασι τὸν ἀγαθὸν Κρέοντα σοὶ κἀμοί, λέγω γὰρ κἀμέ, κηρύξαντ’ ἔχειν, καὶ δεῦρο νεῖσθαι ταῦτα τοῖσι μὴ εἰδόσιν σαφῆ προκηρύξοντα, καὶ τὸ πρᾶγμ’ ἄγειν οὐχ ὡσ παρ’ οὐδέν, ἀλλ’ ὃσ ἂν τούτων τι δρᾷ, φόνον προκεῖσθαι δημόλευστον ἐν πόλει. οὕτωσ ἔχει σοι ταῦτα, καὶ δείξεισ τάχα εἴτ’ εὐγενὴσ πέφυκασ εἴτ’ ἐσθλῶν κακή.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION