Pseudo-Plutarch, De musica, section 11

(위 플루타르코스, De musica, section 11)

Ὄλυμποσ δὲ, ὡσ Ἀριστόξενόσ φησιν, ὑπολαμβάνεται ὑπὸ τῶν μουσικῶν τοῦ ἐναρμονίου γένουσ εὑρετὴσ γεγενῆσθαι· τὰ γὰρ πρὸ ἐκείνου πάντα διάτονα καὶ χρωματικὰ ἦν.

ὑπονοοῦσι δὲ τὴν εὑρ́εσιν τοιαύτην τινὰ γενέσθαι· τῆσ παραμέσησ τοτὲ δ’ ἀπὸ τῆσ μέσησ, καὶ παραβαίνοντα τὴν διάτονον λιχανὸν καταμαθεῖν τὸ κάλλοσ τοῦ ἤθουσ, καὶ οὕτω τὸ ἐκ τῆσ ἀναλογίασ συνεστηκὸσ σύστημα θαυμάσαντα καὶ ἀποδεξάμενον ἐν τούτῳ ποιεῖν ἐπὶ τοῦ Δωρίου τόνου·

οὔτε γὰρ τῶν τοῦ διατόνου ἰδίων οὔτε τῶν τοῦ χρώματοσ ἅπτεσθαι ἀλλ’ ἤδη τῶν τῆσ ἁρμονίασ.

εἶναι δ’ αὐτῷ τὰ πρῶτα τῶν ἐναρμονίων τοιαῦτα.

τιθέασι γὰρ τούτων πρῶτον τὸν Σπονδεῖον, ἐν ᾧ οὐδεμία τῶν διαιρέσεων τὸ ἴδιον ἐμφαίνει, εἰ μή τισ εἰσ τὸν συντονώτερον σπονδειασμὸν βλέπων αὐτὸ τοῦτο διάτονον εἶναι ἀπεικάσει. δῆλον δ’ ὅτι καὶ ψεῦδοσ καὶ θήσει ὁ τοιοῦτο τιθείσ ψεῦδοσ μέν, ὅτι διέσει ἔλαττόν ἐστι τόνου τοῦ περὶ τὸν ἡγεμόνα κειμένου·

ἐκμελὲσ δέ, ὅτι, καὶ εἴ τισ ἐν τῇ τοῦ τονιαίου δυνάμει τιθείη τὸ τοῦ συντονωτέρου σπονδειασμοῦ ἴδιον, συμβαίνοι ἂν δύο ἑξῆσ τίθεσθαι δίτονα, τὸ μὲν ἀσύνθετον τὸ δὲ σύνθετον·

τὸ γὰρ ἐν ταῖσ μέσαισ ἐναρμόνιον πυκνὸν, ᾧ νῦν χρῶνται, οὐ δοκεῖ τοῦ ποιητοῦ εἶναι. ῥᾴδιον δ’ ἐστὶ συνιδεῖν, ἐάν τισ ἀρχαϊκῶσ τινοσ αὐλοῦντοσ ἀκούσῃ ἀσύνθετον γὰρ βούλεται εἶναι καὶ τὸ ἐν ταῖσ μέσαισ ἡμιτόνιον.

τὰ μὲν οὖν πρῶτα τῶν ἐναρμονίων τοιαῦτα· ὕστερον δὲ τὸ ἡμιτόνιον διῃρέθη ἔν τε τοῖσ Λυδίοισ καὶ ἐν τοῖσ Φρυγίοισ. φαίνεται δ’ Ὄλυμποσ αὐξήσασ μουσικὴν τῷ ἀγένητόν τι καὶ ἀγνοούμενον ὑπὸ τῶν ἔμπροσθεν εἰσαγαγεῖν, καὶ ἀρχηγὸσ γενέσθαι τῆσ Ἑλληνικῆσ καὶ καλῆσ μουσικῆσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION