Plutarch, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 12

(플루타르코스, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 12)

ὁρ́α δὴ καὶ τὸ τοῦ Ζήνωνοσ ὁποῖόν ἐστιν. προκόπτοντοσ, εἰ μήθ’ ἡδόμενον αἰσχρῷ τινι ἑαυτὸν μήτε τι προσιέμενον ἢ πράττοντα τῶν δεινῶν καὶ ἀτόπων ὁρᾷ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ, ἀλλ’ οἱο͂ν ἐν βυθῷ γαλήνησ ἀκλύστου καταφανεῖ διαλάμπει τῆσ ψυχῆσ τὸ φανταστικὸν καὶ παθητικὸν διακεχυμένον ὑπὸ τοῦ λόγου.

τοῦτο δὲ καὶ Πλάτων, ὡσ ἐοίκε, συνιδὼν πρότεροσ ἐξεμόρφωσε καὶ διετύπωσε τῆσ φύσει τυραννικῆσ ψυχῆσ τὸ φανταστικὸν καὶ ἄλογον οἱᾶ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ δρᾷ.

καὶ πρὸσ βρώσεισ ὁρμᾷ παντοδαπάσ, παρανομοῦν καὶ χρώμενον ἑαυτοῦ ταῖσ ἐπιθυμίαισ οἱο͂ν λελυμέναισ, ἃσ μεθ’ ἡμέραν ὁ νόμοσ αἰσχύνῃ καὶ φόβῳ καθείργνυσιν. ὥσπερ οὖν τὰ·

πεπαιδευμένα καλῶσ τῶν ὑποζυγίων, οὐδ’ ἂν ἀφῇ τὰσ ἡνίασ; ἀπολείπειν τὴν ὁδόν, ἀλλ’ ὥσπερ εἴθισται πρόεισιν ἐν τάξει, διαφυλάττοντα τὴν πορείαν ἄπταιστον, οὕτωσ οἷσ ἂν εὐπειθὲσ τὸ ἄλογον ἤδη καὶ πρᾶον γεγονὸσ ὑπὸ τοῦ λόγου καὶ κεκολασμένον, οὔτε καθ’ ὕπνουσ οὔθ’ ὑπὸ νόσων ἔτι ῥᾳδίωσ ἐξυβρίζειν ἢ παρανομεῖν ἐθέλει ταῖσ ἐπιθυμίαισ, ἀλλὰ τηρεῖ καὶ διαμνημονεύει τὸν ἐθισμόν, ἰσχὺν ἐμποιοῦντα τῇ προσοχῇ καὶ τόνον.

εἰ γὰρ καὶ τὸ σῶμα τῇ ἀσκήσει τῆσ ἀπαθείασ ὑπήκοον ἑαυτὸ καὶ τὰ μέρη παρέχειν πέφυκεν, ὡσ ὀφθαλμούσ τε πρὸσ οἶκτον ἴσχεσθαι δακρύων καὶ καρδίαν πηδήματοσ ἐν φόβοισ, αἰδοῖὰ τε σωφρόνωσ ἔχειν ἀτρέμα καὶ μηδὲν ἐνοχλεῖν παρὰ καλοῖσ ἢ καλαῖσ, πῶσ οὐ μᾶλλον εἰκόσ;

ἐστι τῆσ ψυχῆσ τοῦ παθητικοῦ τὴν ἄσκησιν ἐπιλαβομένην οἱο͂ν ἐκλεαίνειν καὶ συσχηματίζειν τὰ φαντάσματα καὶ τὰ κινήματα μέχρι τῶν ὕπνων πιέζουσαν;

οἱᾶ λέγεται καὶ περὶ τοῦ φιλοσόφου Στίλπωνοσ, ὃσ ἰδεῖν ἔδοξε κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ὀργιζόμενον αὐτῷ τὸν Ποσειδῶνα μὴ θύσαντι βοῦν, ὥσπερ ἔθοσ ἦν Μεγαρεῦσιν·

"ὦ Πόσειδον;

"ὥσπερ παῖσ ἥκεισ μεμψιμοιρῶν ὅτι μὴ δανεισάμενοσ ἐνέπλησα κνίσησ τὴν πόλιν, ἀλλ’ ἀφ’ ὧν εἶχον ἔθυσά σοι μετρίωσ οἴκοθεν; καὶ μέντοι δοκεῖν αὐτῷ τὸν Ποσειδῶνα μειδιάσαντα τὴν δεξιὰν προτεῖναι καὶ εἰπεῖν ὡσ ἀφύων φορὰν Μεγαρεῦσι ποιήσει δι’ ἐκεῖνον.

ταῦτα τῆσ προκοπῆσ ἀπαυγασμούσ τινασ εἶναι λέγουσιν, οἴστρουσ δὲ καὶ πτοίασ καὶ φυγὰσ ἀγεννεῖσ καὶ παιδικὰσ περιχαρείασ καὶ ὀλοφύρσεισ ἐνυπνίων οἰκτρῶν καὶ ἀλλοκότων ῥαχίαισ τέ τισι καὶ σάλοισ ἐοικέναι, ψυχῆσ οὔπω τὸ κοσμοῦν ἐχούσησ οἰκεῖον, ἀλλὰ πλαττομένησ ἔτι·

δόξαισ καὶ νόμοισ, ὧν ἀπωτάτω γιγνομένη κατὰ τοὺσ ὕπνουσ·

αὖθισ ἀναλύεται καὶ ἀνελίττεται τοῖσ πάθεσι.

ταῦτα μὲν οὖν συνεπισκόπει καὶ αὐτόσ, εἴτε προκοπῆσ ἐστιν εἴτε τινὸσ ἕξεωσ ἤδη βεβαιότητα καὶ κράτοσ ἐχούσησ ἐπὶ τοῖσ λόγοισ ἀσάλευτον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION