Plutarch, Quaestiones Convivales, book 6, Εἰ δεῖ τὸν οἶνον ἐνδιηθεῖν. 5:

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 6, Εἰ δεῖ τὸν οἶνον ἐνδιηθεῖν. 5:)

"ὦ τᾶν, οὐδ’ ἀναίμον’, ἀλλὰ μειλίχιον καὶ ἡμερίδην, ἀπὸ τῆσ ὄψεωσ αὐτῆσ πρῶτον. "σὺ δ’ ἀξιοῖσ τοῦ νυκτερινοῦ καὶ μελαναιγίδοσ ἐμφορεῖσθαι, καὶ ψέγεισ τὴν κάθαρσιν ὥσπερ χολημεσίαν δι’ ἧσ τὸ βαρὺ καὶ μεθυστικὸν ἀφιεὶσ καὶ νοσῶδεσ ἐλαφρὸσ καὶ ἄνευ ὀργῆσ; "ἀναμίγνυται ἡμῖν, οἱο͂ν Ὅμηρόσ φησι πίνειν τοὺσ ἡρ́ωασ αἴθοπα γὰρ οὐ καλεῖ τὸν ζοφερόν, ἀλλὰ τὸν διαυγῆ καὶ λαμπρόν· "οὐ γὰρ ἂν ὁ λέγων εὐήνορα καὶ νώροπα χαλκὸν αἴθοπα προσηγόρευεν. "ὥσπερ οὖν ὁ σοφὸσ Ἀνάχαρσισ ἄλλ’ ἄττα τῶν Ἑλλήνων μεμφόμενοσ ἐπῄνει τῶν ἀνθρακέων ὅτι τὸν καπνὸν ἔξω καταλιπόντεσ οἴκαδε πῦρ κομίζουσιν· "οὕτωσ ἡμᾶσ ἐφ’ ἑτέροισ ἂν ψέγοιτε μᾶλλον οἱ σοφοὶ ὑμεῖσ. εἰ δὲ τοῦ οἴνου τὸ ταρακτικὸν καὶ ὀχλῶδεσ ἐξωθούμενοι καὶ ἀποσκεδάσαντεσ, αὐτὸν δ’ εὐφραίνοντεσ οὐ καλλωπίσαντεσ οὐδ’ ὥσπερ σιδήρου στόμωμα καὶ ἀκμὴν ἀποκόψαντεσ, ἀλλὰ μᾶλλον ὥσπερ ἰὸν ἢ ῥύπον ἀποκαθήραντεσ προσφερόμεθα, τί πλημμελοῦμεν; "ὅτι νὴ Δία πλέον ἰσχύει μὴ διηθούμενοσ. "καὶ γὰρ ἄνθρωποσ, ὦ φίλε, φρενετίζων καὶ μαινόμενοσ· "ἀλλ’ ὅταν ἐλλεβόρῳ χρησάμενοσ ἢ διαίτῃ καταστῇ, τὸ μὲν σφοδρὸν ἐκεῖνο καὶ σύντονον οἴχεται καὶ γέγονεν ἐξίτηλον, ἡ δ’ ἀληθινὴ δύναμισ καὶ σωφροσύνη παραγίγνεται τῷ σώματι· "οὕτω δὴ καὶ ἡ κάθαρσισ τοῦ οἴνου τὸ πληκτικὸν ἀφαιροῦσα καὶ μανικόν, εἰσ πραεῖαν ἕξιν καὶ ὑγιαίνουσαν καθίστησι. "περιεργίαν δ’ οἶμαι πάμπολυ διαφέρειν καθαριότητοσ· "καὶ γὰρ αἱ γυναῖκεσ φυκούμεναι καὶ μυριζόμεναι καὶ χρυσὸν φοροῦσαι καὶ πορφύραν περίεργοι δοκοῦσι· "λουτρὸν δὲ καὶ ἄλειμμα καὶ κόμησ θρύψιν οὐδεὶσ αἰτιᾶται. "χαριέντωσ δὲ τὴν διαφορὰν ὁ ποιητὴσ ἐπιδείκνυσιν ἐπὶ τῆσ κοσμουμένησ Ἥρασ ἀμβροσίῃ μὲν πρῶτον ἀπὸ χροὸσ ἀθανάτοιο λύματα πάντα κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ λίπ’ ἐλαίῳ μέχρι τούτων ἐπιμέλεια καὶ καθαριότησ ἐστιν· "ὅταν δὲ τὰσ χρυσᾶσ περόνασ ἀναλαμβάνῃ καὶ τὰ διηκριβωμένα τέχνῃ ἐλλόβια καὶ τελευτῶσα τῆσ περὶ τὸν κεστὸν ἅπτηται γοητείασ, περιεργία τὸ χρῆμα καὶ λαμυρία μὴ πρέπουσα γαμετῇ γέγονεν. "οὐκοῦν καὶ τὸν οἶνον οἱ μὲν ἀλόαισ χρωτίζοντεσ ἢ κινναμώμοισ καὶ κρόκοισ ἐφηδύνοντεσ ὥσπερ γυναῖκα καλλωπίζουσιν εἰσ τὰ συμπόσια καὶ προαγωγεύουσιν οἱ δ’ ἀφαιροῦντεσ τὸ ῥυπαρὸν καὶ ἄχρηστον ἐξ αὐτοῦ θεραπεύουσι καὶ καθαίρουσιν. "ἐπεὶ πάντ’ ἂν εἴποισ ταῦτα περιεργίαν, ἀρξάμενοσ ἀπὸ τοῦ οἴκου· "τί γὰρ οὕτω κεκονίαται; "τί δ’ ἀνέῳγε τοῦ περιέχοντοσ ὅθεν ἂν μάλιστα πνεῦμα λαμβάνοι καθαρὸν καὶ τοῦ φωτὸσ ἀπολαύοι περιιόντοσ ἐπὶ τὰσ δύσεισ; "τί δὲ τῶν ἐκπωμάτων ἕκαστον ἐκτέτριπται καὶ διέσμηκται πανταχόθεν ὥστε λάμπειν καὶ περιστίλβειν; "ἢ τὸ μὲν ἔκπωμ’ ἔδει μὴ ῥύπου μηδὲ μοχθηρίασ ὀδωδὸσ εἶναι, τὸ δ’ ἐξ αὐτοῦ πινόμενον εὐρῶτοσ ἢ κηλίδων ἀναπεπλῆσθαι; "καὶ τί δεῖ τἄλλα λέγειν; "ἡ γὰρ αὐτοῦ τοῦ πυροῦ διαπόνησισ εἰσ τὸν ἄρτον οὐδὲν ἕτερον ἢ κάθαρσισ οὖσα, θέασαι μεθ’ ὅσησ γίγνεται πραγματείασ· "οὐ γὰρ μόνον ὑποσκαφισμοὶ καὶ διαττήσεισ καὶ ἀποκρίσεισ καὶ διακρίσεισ εἰσὶ τῶν σιτίων καὶ τῶν ἀλλοτρίων, ἀλλ’ ἡ τρῖψισ ἐκθλίβουσα τοῦ φυράματοσ τὸ τραχὺ καὶ ἡ πέψισ ἐξικμάζουσα τὸ ὑγρὸν καθαίρουσι καὶ συστέλλουσι τὴν ὕλην εἰσ αὐτὸ τὸ ἐδώδιμον. "τί οὖν ἄτοπον, εἰ καὶ τοῦ οἴνου τὸ τρυγῶδεσ ὡσ κρίμνον ἢ σκύβαλον ἡ διήθησισ ἐξαιρεῖ, μήτε δαπάνησ τινὸσ τῇ καθάρσει μήτ’ ἀσχολίασ πολλῆσ προσούσησ;

상위

Quaestiones Convivales

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION