헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 6, Τίσ αἰτία βουλίμου.)

θυσία τισ ἔστι πάτριοσ, ἣν ὁ μὲν ἄρχων ἐπὶ τῆσ κοινῆσ ἑστίασ δρᾷ τῶν δ’ ἄλλων ἕκαστοσ ἐπ’ οἴκου· "βουλίμου ἐξέλασισ· ἄρχοντοσ οὖν ἐμοῦ, πλείονεσ ἐκοινώνουν τῆσ θυσίασ·

κᾆθ’ ὡσ ἐποιήσαμεν τὰ νενομισμένα καὶ πάλιν κατεκλίνημεν, ἐζητεῖτο πρῶτον ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ ὀνόματοσ ἔπειτα τῆσ φωνῆσ, ἣν ἐπιλέγουσι τῷ διωκομένῳ, μάλιστα δ’ ὑπὲρ τοῦ πάθουσ καὶ τῶν κατ’ αὐτὸ γιγνομένων.

τὸ μὲν οὖν βούλιμον λιμὸν ἐδόκει μέγαν ἢ δημόσιον ἀποσημαίνειν, καὶ μάλιστα παρ’ ἡμῖν τοῖσ Αἰολεῦσιν ἀντὶ τοῦ β τῷ π χρωμένοισ· οὐ γὰρ βούλιμον, ἀλλὰ πούλιμον, οἱο͂ν πολὺν ὄντα λιμόν, ὀνομάζομεν.

ἐδόκει δ’ ἡ βούβρωστισ ἕτερον εἶναι· τὸ δὲ τεκμήριον ἐλαμβάνομεν ἐκ τῶν Μητροδώρου Ιὠνικῶν· ἱστορεῖ γάρ, ὅτι Σμυρναῖοι τὸ παλαιὸν Αἰολεῖσ ὄντεσ θύουσι Βουβρώστει ταῦρον μέλανα, καὶ κατακόψαντεσ αὐτόδορον ὁλοκαυτοῦσιν.

ἐπεὶ δὲ πᾶσ μὲν ἐοίκεν ὁ λιμὸσ νόσῳ, μάλιστα δ’ ὁ βούλιμοσ, ἐπιγίγνεσθαι, παθόντοσ παρὰ φύσιν τοῦ σώματοσ, εἰκότωσ ἀντιτάττουσιν ὡσ μὲν ἐνδείᾳ τὸν πλοῦτον ὡσ δὲ νόσῳ τὴν ὑγίειαν.

ὡσ δὲ ναυτιᾶν ὠνομάσθη μὲν ἐπὶ τῶν ἐν νηὶ καὶ κατὰ πλοῦν τὸν στόμαχον ἐκλυομένων, ἔθει δ’ ἴσχυκεν ἤδη καὶ κατὰ τῶν ὁπωσοῦν τοῦτο πασχόντων ὄνομα τοῦ πάθουσ εἶναι·

οὕτωσ ἄρα καὶ τὸ βουλιμιᾶν ἐκεῖθεν ἀρξάμενον ἐνταῦθα διέτεινε. ταῦτα μὲν οὖν ἔρανον κοινὸν ἐκ πάντων συνεπλήρουν λόγων. ἐπειδὴ δ’ ἡπτόμεθα τῆσ αἰτίασ τοῦ πάθουσ, πρῶτον μὲν ἠπορήθη τὸ μάλιστα βουλιμιᾶν τοὺσ διὰ χιόνοσ πολλῆσ βαδίζοντασ, ὥσπερ καὶ Βροῦτοσ ἐκ Δυρραχίου πρὸσ Ἀπολλωνίαν ἰὼν ἐκινδύνευσεν ὑπὸ τοῦ πάθουσ·

ἦν δὲ νιφετὸσ πολὺσ καὶ τῶν τὰ σιτία κομιζόντων οὐδεὶσ ἐξηκολούθει· λιποθυμοῦντοσ οὖν αὐτοῦ καὶ ἀπολιπόντοσ, ἠναγκάσθησαν οἱ στρατιῶται προσδραμόντεσ τοῖσ τείχεσιν ἄρτον αἰτῆσαι παρὰ τῶν τειχοφυλάκων πολεμίων·

καὶ λαβόντεσ εὐθὺσ ἀνεκτήσαντο τὸν Βροῦτον· διὸ καὶ φιλανθρώπωσ ἐχρήσατο πᾶσι κύριοσ τῆσ πόλεωσ γενόμενοσ. πάσχουσι δὲ τοῦτο καὶ ἵπποι καὶ ὄνοι, καὶ μάλισθ’ ὅταν ἰσχάδασ ἢ μῆλα κομίζωσιν.

ὃ δὲ θαυμασιώτατόν ἐστιν, οὐκ ἀνθρώπουσ μόνον ἀλλὰ καὶ κτήνη μάλιστα πάντων ἐδωδίμων ἀναρρώννυσιν ἄρτοσ ὥστε, κἂν ἐλάχιστον ἐμφάγωσιν, ἰῶνται καὶ βαδίζουσι. καὶ τόλμαν ἐπὶ τὸ ζητεῖν καὶ ἀνιχνεύειν τὴν ἀλήθειαν, ἐμνήσθην τῶν Ἀριστοτελικῶν ἐν οἷσ λέγεται, ὅτι, πολλῆσ περιψύξεωσ γενομένησ ἔξωθεν, ἐκθερμαίνεται σφόδρα τὰ ἐντὸσ καὶ πολὺ σύντηγμα ποιεῖ·

τοῦτο δ’, ἐὰν μὲν ἐπὶ τὰ σκέλη ῥυῇ, κόπουσ ἀπεργάζεται καὶ βαρύτητασ, ἐὰν δ’ ἐπὶ τὰσ τῆσ κινήσεωσ καὶ τῆσ ἀναπνοῆσ ἀρχάσ, ἀψυχίαν ἢ καὶ ἀσθένειαν.

ὅπερ οὖν εἰκόσ, τοῦ λόγου λεχθέντοσ, ἐπεραίνετο, τῶν μὲν ἐπιφυομένων τῷ δόγματι τῶν δ’ ὑπερδικούντων.

Σώκλαροσ δὲ τὴν ἀρχὴν ἔφη τοῦ λόγου κάλλιστα κεῖσθαι·

περιψύχεσθαι γὰρ ἱκανῶσ καὶ πυκνοῦσθαι τὰ σώματα τῶν βαδιζόντων διὰ χιόνοσ· τὸ δὲ σύντηγμα τὴν θερμότητα ποιεῖν καὶ τοῦτο καταλαμβάνειν τὰσ ἀρχὰσ τῆσ ἀναπνοῆσ αἰτηματῶδεσ εἶναι μᾶλλον οὖν δοκεῖν αὐτῷ τὴν θερμότητα συστελλομένην καὶ πλεονάζουσαν ἐντὸσ ἀναλίσκειν τὴν τροφήν, εἶτ’, ἐπιλειπούσησ καὶ αὐτὴν, ὥσπερ πῦρ ἀπομαραίνεσθαι·

διὸ πεινῶσι σφόδρα καὶ βραχὺ παντελῶσ ἐμφαγόντεσ εὐθὺσ ἀναλάμπουσι·

γίγνεται γὰρ ὥσπερ ὑπέκκαυμα τῆσ θερμότητοσ τὸ προσφερόμενον. Κλεομένησ δ’’ ὁ ἰατρὸσ ἄλλωσ ἔφη τῷ ὀνόματι τὸν λιμὸν συντετάχθαι δίχα τοῦ πράγματοσ, ὥσπερ τῷ καταπίνειν τὸ πίνειν καὶ τῷ ἀνακύπτειν τὸ κύπτειν· οὐ γὰρ εἶναι λιμόν, ὥσπερ δοκεῖ, τὴν βουλιμίαν, ἀλλὰ πάθοσ ἐν τῷ στομάχῳ διὰ συνδρομὴν θερμοῦ λιποψυχίαν ποιοῦν.

ὥσπερ οὖν τὰ ὀσφραντὰ πρὸσ τὰσ λιποθυμίασ βοηθεῖν, καὶ τὸν ἄρτον ἀναλαμβάνειν τοὺσ βουλιμιῶντασ, οὐχ ὅτι τροφῆσ ἐνδεεῖσ εἰσι μικρὸν γοῦν παντάπασι λαβόντεσ ἀναζωπυροῦσιν, ἀλλ’ ὅτι τὸ πνεῦμα καὶ τὴν δύναμιν ἀνακαλεῖται καταφερομένην. ὅτι δ’ ἔστι λιποθυμία καὶ οὐ πεῖνα, μηνύει τὸ τῶν ὑποζυγίων·

ἥ τε γὰρ τῶν ἰσχάδων ἀποφορὰ καὶ ἡ τῶν μήλων ἔνδειαν μὲν οὐ ποιεῖ, καρδιωγμὸν δέ τινα μᾶλλον καὶ νὴ Δί’ εἴλιγγον.

ἡμῖν δὲ καὶ ταῦτα μετρίωσ ἐδόκει λέγεσθαι, καὶ ἀπὸ τῆσ ἐναντίασ ἀρχῆσ δυνατὸν εἶναι, μὴ πύκνωσιν ἀλλ’ ἀραίωσιν ὑποθεμένοισ, διασῶσαι τὸ πιθανόν·

τὸ γὰρ ἀπορρέον πνεῦμα τῆσ χιόνοσ ἐστὶ μὲν οἱο͂ν ἀθὴρ τοῦ πάγου καὶ ψῆγμα λεπτομερέστατον, ἔχει δέ τι τομὸν καὶ διαιρετικὸν οὐ σαρκὸσ μόνον ἀλλὰ καὶ ἀργυρῶν καὶ χαλκῶν ἀγγείων ὁρῶμεν γὰρ ταῦτα μὴ στέγοντα τὴν χιόνα·

ἀπερχόμενον τοῦτο δὴ τοῖσ βαδίζουσι διὰ χιόνοσ ὀξὺ καὶ φλογοειδὲσ προσπῖπτον ἐπικάειν δοκεῖ τὰ ἄκρα τῷ τέμνειν καὶ παρελθεῖν τῇ σαρκί, καθάπερ πῦρ·

ὅθεν ἀραίωσισ γίγνεται περὶ τὸ σῶμα πολλὴ καὶ ῥεῖ τὸ θερμὸν ἔξω διὰ τὴν ψυχρότητα τοῦ πνεύματοσ, καὶ περὶ τὴν ἐπιφάνειαν σβεννύμενον ἱδρῶτα δροσώδη διατμίζει καὶ λεπτόν, ὥστε τήκεσθαι καὶ ἀναλίσκεσθαι τὴν δύναμιν.

ἐὰν μὲν οὖν ἡσυχάζῃ τισ, οὐ πολλὴ τοῦ σώματοσ ἀπέρχεται θερμότησ·

τὸ θερμὸν ὀξέωσ μεταβάλλῃ τὸ δὲ θερμὸν ἔξω φέρηται, διακρινομένησ τῆσ σαρκόσ, ἀθρόαν ἀνάγκη τῆσ δυνάμεωσ ἐπίλειψιν γενέσθαι.

ὅτι δὲ τὸ ἐκψύχεσθαι οὐ πήγνυσι μόνον ἀλλὰ καὶ τήκει τὰ σώματα, δῆλόν ἐστιν ἐν μὲν γὰρ τοῖσ μεγάλοισ χειμῶσιν ἀκόναι μολίβδου διατηκόμεναι τό τε τῆσ ἐφιδρώσεωσ καὶ τὸ πολλοῖσ μὴ πεινῶσι συμπίπτειν τὴν βουλιμίασιν ἀραίωσιν κατηγορεῖ μᾶλλον καὶ ῥύσιν ἢ πύκνωσιν τοῦ σώματοσ.

ἀραιοῦνται δὲ χειμῶνοσ μέν, ὥσπερ εἴρηται, τῇ λεπτότητι, ἄλλωσ δὲ τοῦ κόπου καὶ τῆσ κινήσεωσ ἀποξυνούσησ τὴν ἐν τῷ σώματι θερμότητα· λεπτὴ γὰρ γενομένη καὶ κοπιῶσα ῥεῖ πολλὴ καὶ διασπείρεται διὰ τοῦ σώματοσ.

τὰ δὲ μῆλα καὶ τὰσ ἰσχάδασ εἰκὸσ ἀποπνεῖν τι τοιοῦτον, ὥστε τῶν ὑποζυγίων τὸ θερμὸν ἀπολεπτύνειν καὶ κατακερματίζειν· ἀναλαμβάνειν καὶ καταλύεσθαι πέφυκεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 6, Τίσ αἰτία βουλίμου.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 6, Τίσ αἰτία βουλίμου.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION