헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 6, Εἰ δεῖ τὸν οἶνον ἐνδιηθεῖν.)

Νίγροσ ὁ πολίτησ ἡμῶν ἀπὸ σχολῆσ ἀφῖκτο συγγεγονὼσ ἐνδόξῳ φιλοσόφῳ χρόνον οὐ πολύν, ἀλλ’ ἐν ὅσῳ τὰ τάνδρὸσ οὐ καταλαμβάνοντεσ ἀνεπίμπλαντο τῶν ἐπαχθῶν ἀπ’ αὐτοῦ μιμούμενοι τὸ ἐπιτιμητικὸν καὶ ἐλέγχοντεσ ἐπὶ παντὶ πράγματι τοὺσ συνόντασ. ἐμέμφετο καὶ τὸν οἶνον οὐκ ἔφη δεῖν ἐγχεῖσθαι διηθημένον, ἀλλ’, ὥσπερ Ἡσίοδοσ ἐκέλευσεν, ἀπὸ τοῦ πίθου πίνεσθαι τὴν σύμφυτον ἔχοντα ῥώμην καὶ δύναμιν.

"ἡ δὲ τοιαύτη κάθαρσισ αὐτοῦ πρῶτον μὲν ἐκτέμνει τὰ νεῦρα καὶ τὴν θερμότητα κατασβέννυσιν·

"ἐξανθεῖ γὰρ καὶ ἀποπνεῖ διερωμένου πολλάκισ· "ἔπειτα περιεργίαν καὶ καλλωπισμὸν ἐμφαίνει καὶ τρυφὴν εἰσ τὸ ἡδὺ καταναλίσκουσα τὸ χρήσιμον. "ὥσπερ γὰρ τὸ τοὺσ ἀλεκτρυόνασ ἐκτεμεῖν καὶ τοὺσ χοίρουσ, ἁπαλὴν αὐτῶν παρὰ φύσιν τὴν σάρκα ποιοῦντασ καὶ θήλειαν, οὐχ ὑγιαινόντων ἐστὶν ἀνθρώπων ἀλλὰ διεφθαρμένων ὑπὸ λιχνείασ· "οὕτωσ, εἰ δεῖ μεταφορᾷ χρησάμενον λέγειν, ἐξευνουχίζουσι τὸν ἄκρατον καὶ ἀποθηλύνουσιν οἱ διηθοῦντεσ, οὔτε φορεῖν ὑπ’ ἀσθενείασ οὔτε πίνειν τὸν μέτριον δυνάμενοι διὰ τὴν ἀκρασίαν· "ἀλλὰ σόφισμα τοῦτ’ ἐστὶν αὐτοῖσ καὶ μηχάνημα πολυποσίασ ἐξαιροῦσι δὲ τοῦ οἴνου τὸ ἐμβριθέσ, τὸ λεῖον ἀπολιπόντεσ, ὥσπερ οἱ τοῖσ ἀκρατῶσ ἔχουσι πρὸσ ψυχροποσίαν ἀρρώστοισ ἀφεψημένον διδόντεσ· "ὅ τι γὰρ στόμωμα τοῦ οἴνου καὶ κράτοσ ἐστί, τοῦτ’ ἐν τῷ διυλίζειν ἐξαιροῦσι καὶ ἀποκρίνουσι. "μέγα δὲ τεκμήριον ἡ διαφθορὰ καὶ τὸ μὴ διαμένειν, ἀλλ’ ἐξίστασθαι καὶ μαραίνεσθαι, καθάπερ ἀπὸ ῥίζησ κοπέντα τῆσ τρυγόσ· "οἱ δὲ παλαιοὶ καὶ τρύγα τὸν οἶνον ἄντικρυσ ἐκάλουν, ὥσπερ ψυχὴν καὶ κεφαλὴν τὸν ἄνθρωπον εἰώθαμεν ἀπὸ τῶν κυριωτάτων ὑποκορίζεσθαι, καὶ τρυγᾶν λέγομεν τοὺσ δρεπομένουσ τὴν ἀμπελίνην ὀπώραν, καὶ διατρύγιόν που Ὅμηροσ εἴρηκεν, αὐτὸν δὲ τὸν οἶνον αἴθοπα καί ἐρυθρὸν εἰώθε · "καλεῖν· "οὐχ ὡσ Ἀριστίων ἡμῖν ὠχριῶντα καὶ χλωρὸν ὑπὸ τῆσ πολλῆσ καθάρσεωσ παρέχεται. "ὦ τᾶν, οὐδ’ ἀναίμον’, ἀλλὰ μειλίχιον καὶ ἡμερίδην, ἀπὸ τῆσ ὄψεωσ αὐτῆσ πρῶτον.

"σὺ δ’ ἀξιοῖσ τοῦ νυκτερινοῦ καὶ μελαναιγίδοσ ἐμφορεῖσθαι, καὶ ψέγεισ τὴν κάθαρσιν ὥσπερ χολημεσίαν δι’ ἧσ τὸ βαρὺ καὶ μεθυστικὸν ἀφιεὶσ καὶ νοσῶδεσ ἐλαφρὸσ καὶ ἄνευ ὀργῆσ; "ἀναμίγνυται ἡμῖν, οἱο͂ν Ὅμηρόσ φησι πίνειν τοὺσ ἡρ́ωασ αἴθοπα γὰρ οὐ καλεῖ τὸν ζοφερόν, ἀλλὰ τὸν διαυγῆ καὶ λαμπρόν· "οὐ γὰρ ἂν ὁ λέγων εὐήνορα καὶ νώροπα χαλκὸν αἴθοπα προσηγόρευεν. "ὥσπερ οὖν ὁ σοφὸσ Ἀνάχαρσισ ἄλλ’ ἄττα τῶν Ἑλλήνων μεμφόμενοσ ἐπῄνει τῶν ἀνθρακέων ὅτι τὸν καπνὸν ἔξω καταλιπόντεσ οἴκαδε πῦρ κομίζουσιν· "οὕτωσ ἡμᾶσ ἐφ’ ἑτέροισ ἂν ψέγοιτε μᾶλλον οἱ σοφοὶ ὑμεῖσ. εἰ δὲ τοῦ οἴνου τὸ ταρακτικὸν καὶ ὀχλῶδεσ ἐξωθούμενοι καὶ ἀποσκεδάσαντεσ, αὐτὸν δ’ εὐφραίνοντεσ οὐ καλλωπίσαντεσ οὐδ’ ὥσπερ σιδήρου στόμωμα καὶ ἀκμὴν ἀποκόψαντεσ, ἀλλὰ μᾶλλον ὥσπερ ἰὸν ἢ ῥύπον ἀποκαθήραντεσ προσφερόμεθα, τί πλημμελοῦμεν; "ὅτι νὴ Δία πλέον ἰσχύει μὴ διηθούμενοσ. "καὶ γὰρ ἄνθρωποσ, ὦ φίλε, φρενετίζων καὶ μαινόμενοσ· "ἀλλ’ ὅταν ἐλλεβόρῳ χρησάμενοσ ἢ διαίτῃ καταστῇ, τὸ μὲν σφοδρὸν ἐκεῖνο καὶ σύντονον οἴχεται καὶ γέγονεν ἐξίτηλον, ἡ δ’ ἀληθινὴ δύναμισ καὶ σωφροσύνη παραγίγνεται τῷ σώματι· "οὕτω δὴ καὶ ἡ κάθαρσισ τοῦ οἴνου τὸ πληκτικὸν ἀφαιροῦσα καὶ μανικόν, εἰσ πραεῖαν ἕξιν καὶ ὑγιαίνουσαν καθίστησι. "περιεργίαν δ’ οἶμαι πάμπολυ διαφέρειν καθαριότητοσ· "καὶ γὰρ αἱ γυναῖκεσ φυκούμεναι καὶ μυριζόμεναι καὶ χρυσὸν φοροῦσαι καὶ πορφύραν περίεργοι δοκοῦσι· "λουτρὸν δὲ καὶ ἄλειμμα καὶ κόμησ θρύψιν οὐδεὶσ αἰτιᾶται. "χαριέντωσ δὲ τὴν διαφορὰν ὁ ποιητὴσ ἐπιδείκνυσιν ἐπὶ τῆσ κοσμουμένησ Ἥρασ ἀμβροσίῃ μὲν πρῶτον ἀπὸ χροὸσ ἀθανάτοιο λύματα πάντα κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ λίπ’ ἐλαίῳ μέχρι τούτων ἐπιμέλεια καὶ καθαριότησ ἐστιν· "ὅταν δὲ τὰσ χρυσᾶσ περόνασ ἀναλαμβάνῃ καὶ τὰ διηκριβωμένα τέχνῃ ἐλλόβια καὶ τελευτῶσα τῆσ περὶ τὸν κεστὸν ἅπτηται γοητείασ, περιεργία τὸ χρῆμα καὶ λαμυρία μὴ πρέπουσα γαμετῇ γέγονεν. "οὐκοῦν καὶ τὸν οἶνον οἱ μὲν ἀλόαισ χρωτίζοντεσ ἢ κινναμώμοισ καὶ κρόκοισ ἐφηδύνοντεσ ὥσπερ γυναῖκα καλλωπίζουσιν εἰσ τὰ συμπόσια καὶ προαγωγεύουσιν οἱ δ’ ἀφαιροῦντεσ τὸ ῥυπαρὸν καὶ ἄχρηστον ἐξ αὐτοῦ θεραπεύουσι καὶ καθαίρουσιν. "ἐπεὶ πάντ’ ἂν εἴποισ ταῦτα περιεργίαν, ἀρξάμενοσ ἀπὸ τοῦ οἴκου· "τί γὰρ οὕτω κεκονίαται; "τί δ’ ἀνέῳγε τοῦ περιέχοντοσ ὅθεν ἂν μάλιστα πνεῦμα λαμβάνοι καθαρὸν καὶ τοῦ φωτὸσ ἀπολαύοι περιιόντοσ ἐπὶ τὰσ δύσεισ; "τί δὲ τῶν ἐκπωμάτων ἕκαστον ἐκτέτριπται καὶ διέσμηκται πανταχόθεν ὥστε λάμπειν καὶ περιστίλβειν; "ἢ τὸ μὲν ἔκπωμ’ ἔδει μὴ ῥύπου μηδὲ μοχθηρίασ ὀδωδὸσ εἶναι, τὸ δ’ ἐξ αὐτοῦ πινόμενον εὐρῶτοσ ἢ κηλίδων ἀναπεπλῆσθαι; "καὶ τί δεῖ τἄλλα λέγειν; "ἡ γὰρ αὐτοῦ τοῦ πυροῦ διαπόνησισ εἰσ τὸν ἄρτον οὐδὲν ἕτερον ἢ κάθαρσισ οὖσα, θέασαι μεθ’ ὅσησ γίγνεται πραγματείασ· "οὐ γὰρ μόνον ὑποσκαφισμοὶ καὶ διαττήσεισ καὶ ἀποκρίσεισ καὶ διακρίσεισ εἰσὶ τῶν σιτίων καὶ τῶν ἀλλοτρίων, ἀλλ’ ἡ τρῖψισ ἐκθλίβουσα τοῦ φυράματοσ τὸ τραχὺ καὶ ἡ πέψισ ἐξικμάζουσα τὸ ὑγρὸν καθαίρουσι καὶ συστέλλουσι τὴν ὕλην εἰσ αὐτὸ τὸ ἐδώδιμον. "τί οὖν ἄτοπον, εἰ καὶ τοῦ οἴνου τὸ τρυγῶδεσ ὡσ κρίμνον ἢ σκύβαλον ἡ διήθησισ ἐξαιρεῖ, μήτε δαπάνησ τινὸσ τῇ καθάρσει μήτ’ ἀσχολίασ πολλῆσ προσούσησ;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 6, Εἰ δεῖ τὸν οἶνον ἐνδιηθεῖν.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 6, Εἰ δεῖ τὸν οἶνον ἐνδιηθεῖν.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION