Plutarch, Publicola, chapter 10

(플루타르코스, Publicola, chapter 10)

"εἰσ αὐτόν ἅπαντα συνενεγκάμενοσ οὐκ ἔστι τῆσ Βρούτου κληρονόμοσ ὑπατείασ μηδὲν αὐτῷ προσηκούσησ, ἀλλὰ τῆσ Ταρκυνίου τυραννίδοσ. "καίτοι τί δεῖ λόγῳ μὲν Βροῦτον ἐγκωμιάζειν, ἔργῳ δὲ μιμεῖσθαι Ταρκύνιον, ὑπὸ ῥάβδοισ ὁμοῦ πάσαισ καὶ πελέκεσι κατιόντα μόνον ἐξ οἰκίασ τοσαύτησ τὸ μέγεθοσ ὅσην οὐ καθεῖλε τὴν τοῦ βασιλέωσ; καὶ γὰρ ὄντωσ ὁ Οὐαλλέριοσ ᾤκει τραγικώτερον ὑπὲρ τὴν καλουμένην Οὐελίαν οἰκίαν ἐπικρεμαμένην τῇ ἀγορᾷ καὶ καθ ο ρ ῶσ αν ἐξ ὕψουσ ἅπαντα, δυσπρόσοδον δὲ πελάσαι καὶ χαλεπὴν ἔξωθεν, ὥστε καταβαίνοντοσ αὐτοῦ τὸ σχῆμα μετέωρον εἶναι καὶ βασιλικὸν τῆσ προπομπῆσ τὸν ὄγκον.

ὅσον οὖν ἐν ἀρχῇ καὶ πράγμασι μεγάλοισ ἀγαθὸν ἦν ἔχειν ὦτα παρρησίαν ἀντὶ κολακείασ προσιέμενα καὶ λόγουσ ἀληθεῖσ, ἔδειξεν.

ἀκούσασ γὰρ ὅτι τοῖσ πολλοῖσ ἁμαρτάνειν ἐδόκει τῶν φίλων διεξιόντων, οὐκ ἐφιλονείκησεν, οὐδ’ ἠγανάκτησεν, ἀλλὰ ταχὺ πολλοὺσ συναγαγὼν τεχνίτασ ἔτι νυκτὸσ οὔσησ κατέβαλε τὴν οἰκίαν καὶ κατέσκαψεν εἰσ ἔδαφοσ πᾶσαν, ὥστε μεθ’ ἡμέραν τούσ Ῥωμαίουσ ὁρῶντασ καὶ συνισταμένουσ τοῦ μὲν ἀνδρὸσ ἀγαπᾶν καὶ θαυμάζειν τὴν μεγαλοφροσύνην, ἄχθεσθαι δὲ τῆσ οἰκίασ καὶ ποθεῖν τὸ μέγεθοσ καὶ τὸ κάλλοσ, ὥσπερ ἀνθρώπου, διὰ φθόνον οὐ δικαίωσ καταλελυμένησ, τοῦ δὲ ἄρχοντοσ, ὥσπερ ἀνεστίου, παρ’ ἑτέροισ οἰκοῦντοσ. ἐδέχοντο γὰρ οἱ φίλοι τὸν Οὐαλλέριον ἄχρι οὗ τόπον ἔδωκεν ὁ δῆμοσ αὐτῷ καὶ κατεσκεύασεν οἰκίαν ἐκείνησ μετριωτέραν, ὅπου νῦν ἱερόν ἐστιν Οὐίκασ Πότασ ὀνομαζό μενον.

βουλόμενοσ δὲ μὴ μόνον ἑαυτὸν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀρχὴν ἀντὶ φοβερᾶσ χειροήθη καὶ προσφιλῆ ποιεῖν τοῖσ πολλοῖσ, τούσ τε πελέκεισ ἀπέλυσε τῶν ῥάβδων, αὐτάσ τε τὰσ ῥάβδουσ εἰσ ἐκκλησίαν παριὼν ὑφῆκε τῷ δήμῳ καὶ κατέκλινε, μέγα ποιῶν τὸ πρόσχημα τῆσ δημοκρατίασ, καὶ τοῦτο μέχρι νῦν διαφυλάττουσιν οἱ ἄρχοντεσ, ἐλάνθανε δὲ τούσ πολλοὺσ οὐχ ἑαυτὸν, ὡσ ᾤοντο, ποιῶν ταπεινόν, ἀλλὰ τὸν φθόνον τῇ μετριότητι ταύτῃ καθαιρῶν καὶ κολούων, αὐτῷ δὲ προστιθεὶσ τοσοῦτον μέγεθοσ δυνάμεωσ ὅσον ἀφαιρεῖν ἐδόκει τῆσ ἐξουσίασ, ὑποδυομένου μεθ’ ἡδονῆσ αὐτῷ τοῦ δήμου καὶ φέροντοσ ἑκουσίωσ, ὥστε καὶ Ποπλικόλαν ἀνηγόρευσεν αὐτόν σημαίνει δὲ τοὔνομα δημοκηδῆ·

καὶ τοῦτο μᾶλλον ἴσχυσε τῶν ἀρχαίων ὀνομάτων, ᾧ καὶ ἡμεῖσ χρησόμεθα τὸν λοιπὸν βίον τοῦ ἀνδρὸσ ἱστοροῦντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION