Plutarch, Publicola, chapter 4

(플루타르코스, Publicola, chapter 4)

ὡσ δ’ οὖν συνεπείσθη τὰ μειράκια καὶ τοῖσ Ἀκυλλίοισ εἰσ λόγουσ ἦλθεν, ὁρ́κον ὀμόσαι μέγαν ἔδοξε πᾶσι καὶ δεινόν, ἀνθρώπου σφαγέντοσ ἐπισπείσαντασ αἷμα καὶ τῶν σπλάγχνων θιγόντασ, ἐπὶ τούτοισ εἰσ τὴν Ἀκυλλίων οἰκίαν συνῆλθον. ἦν δ’ ὁ οἶκοσ, ἐν ᾧ ταῦτα δράσειν ἔμελλον, οἱο͂ν εἰκὸσ, ὑπέρημοσ καὶ σκοτώδησ. ἔλαθεν οὖν αὐτοὺσ οἰκέτησ ὄνομα Οὐινδίκιοσ ἔνδον κατακρύψασ ἑαυτόν, οὐ κατ’ ἐπιβουλὴν ἢ προαίσθησίν τινα τοῦ μέλλοντοσ, ἀλλ’ ἔνδον ὢν ἔτυχε καὶ προσιοῦσιν αὐτοῖσ μετὰ σπουδῆσ ὀφθῆναι φοβηθείσ ὑπέστη, λάρνακα κειμένην πρὸ αὑτοῦ ποιησάμενοσ, ὥστε καὶ τῶν πραττομένων θεατὴσ γενέσθαι καὶ τῶν βουλευμάτων ἐπήκοοσ. ἔδοξε δ’ αὐτοῖσ τοὺσ ὑπάτουσ ἀναιρεῖν, καὶ ταῦτα δηλούσασ γράψαντεσ ἐπιστολὰσ πρὸσ τὸν Ταρκύνιον ἔδοσαν τοῖσ πρέσβεσι·

καὶ γὰρ ᾤκουν αὐτόθι, τῶν Ἀκυλλίων ξένοι γεγονότεσ, καὶ τότε τῇ συνωμοσίᾳ παρῆσαν. ὡσ δὲ ταῦτα πράξαντεσ ἀπηλλάγησαν, ὑπεξελθὼν ὁ Οὐινδίκιοσ λάθρα, χρήσασθαι τοῖσ προσπεσοῦσιν οὐκ εἶχεν, ἀλλ’ ἠπορεῖτο, δεινὸν μὲν ἡγούμενοσ, ὥσπερ ἦν, πρὸσ πατέρα Βροῦτον υἱῶν ἐξάγιστα κατηγορεῖν ἢ πρὸσ θεῖον ἀδελφιδῶν τὸν Κολλατῖνον, ἰδιώτην δὲ Ῥωμαίων οὐδένα νο μίζων ἐχέγγυον ἀπορρήτων τηλικούτων.

πᾶν δ’ αὖ μᾶλλον ἢ δυνατὸσ ὢν ἡσυχίαν ἄγειν, ἐλαυνόμενοσ δὲ τῷ συνειδότι τοῦ πράγματοσ, ὡρ́μησέ πωσ πρὸσ τὸν Οὐαλλέριον, μάλιστά τοῖσ κοινοῖσ καὶ φιλανθρώποισ ἐπαχθεὶσ τοῦ ἀνδρόσ, ὅτι πᾶσιν εὐπρόσοδοσ ἦν τοῖσ δεομένοισ, καὶ τὴν οἰκίαν ἀεὶ παρεῖχεν ἀνεῳγμένην, καὶ λόγον οὐδενὸσ οὐδὲ χρείαν ἀπερρίπτει τῶν ταπεινῶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION