Plutarch, Otho, chapter 17

(플루타르코스, Otho, chapter 17)

ἤδη δὲ ἑσπέρασ οὔσησ ἐδίψησε, καὶ πιὼν ὀλίγον ὕδατοσ, δυεῖν ὄντων αὐτῷ ξιφῶν, ἑκατέρου κατεμάνθανε τὸ σπάσμα πολὺν χρόνον, καὶ τὸ ἕτερον ἀπέδωκε, θάτερον δὲ εἰσ τὰσ ἀγκάλασ ἀναλαβὼν τοὺσ οἰκέτασ προσεκαλεῖτο. καὶ φιλοφρονούμενοσ διένεμε τῶν χρημάτων τῷ μὲν πλέον, τῷ δὲ ἔλαττον, οὐχ ὥσπερ ἀλλοτρίων ἀφειδῶν, ἀλλὰ τὸ κατ’ ἀξίαν καὶ τὸ μέτριον ἐπιμελῶσ φυλάττων. ἀποπέμψασ δὲ τούτουσ ἤδη τὸ λοιπὸν ἀνεπαύετο τῆσ νυκτόσ, ὥστε τοὺσ κατευναστὰσ αἰσθάνεσθαι βαθέωσ αὐτοῦ καθεύδοντοσ.

"σύ, καὶ ποίει τοῖσ στρατιώταισ ἐμφανῆ σεαυτόν, εἰ μὴ θέλεισ κακῶσ ὑπ’ αὐτῶν ἀποθανεῖν ὡσ ἐμοὶ συμπράξασ τὸν θάνατον. ἐξελθόντοσ δὲ τοῦ ἀνθρώπου τὸ ξίφοσ ὑποστήσασ ὀρθὸν ἀμφοτέραισ ταῖσ χερσί, καὶ περιπεσὼν ἄνωθεν, ὅσον ἅπαξ στενάξαι μόνον ᾔσθετο τοῦ πόνου καὶ τοῖσ ἐκτὸσ αἴσθησιν παρέσχεν.

ἀραμένων δὲ τῶν παίδων οἰμωγὴν εὐθὺσ ἅπαν τὸ στρατόπεδον καὶ τὴν πόλιν ἐπεῖχε κλαυθμόσ· καὶ μετὰ βοῆσ οἱ στρατιῶται εἰσέπεσον ἐπὶ τὰσ θύρασ καὶ ὠλοφύροντο, περιπαθοῦντεσ καὶ λοιδοροῦντεσ ἑαυτοὺσ μὴ φυλάξαντασ τὸν αὐτοκράτορα μηδὲ κωλύσαντασ ἀποθανεῖν ὑπὲρ αὐτῶν, ἀπέστη δὲ οὐδεὶσ τῶν κατ’ αὐτόν, ἐγγὺσ ὄντων τῶν πολεμίων, ἀλλὰ κοσμήσαντεσ τὸ σῶμα καὶ πυρὰν κατασκευάσαντεσ ἐξεκόμιζον ἐν τοῖσ ὅπλοισ οἱ φθάσαντεσ ὑποδῦναι καὶ βαστάσαι τὸ λέχοσ ἐπιγαυρούμενοι. τῶν δὲ ἄλλων οἱ μὲν τὸ τραῦμα τοῦ νεκροῦ κατεφίλουν προσπίπτοντεσ, οἱ δὲ ἥπτοντο τῶν χειρῶν, οἱ δὲ προσεκύνουν πόρρωθεν.

ἔνιοι δὲ τῇ πυρᾷ λαμπάδασ ὑφέντεσ ἑαυτοὺσ ἀπέσφαξαν, οὐδὲν ἐκδήλωσ οὔτε πεπονθότεσ χρηστὸν ὑπὸ τοῦ τεθνηκότοσ οὔτε πείσεσθαι δεινὸν ὑπὸ τοῦ κρατοῦντοσ δεδιότεσ. ἀλλ’ ἐοίκε μηδενὶ τῶν πώποτε τυράννων ἢ βασιλέων δεινὸσ οὕτωσ ἔρωσ ἐγγενέσθαι καὶ περιμανὴσ τοῦ ἄρχειν, ὡσ ἐκεῖνοι τοῦ ἄρχεσθαι καὶ ὑπακούειν Ὄθωνοσ ἠράσθησαν οὕσ γε μηδ’ ἀποθανόντοσ ὁ πόθοσ προὔλιπεν, ἀλλὰ παρέμεινεν εἰσ ἀνήκεστον ἔχθοσ Οὐϊτελλίῳ τελευτήσασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION