Plutarch, Otho, chapter 3

(플루타르코스, Otho, chapter 3)

οὕτω δὲ τῷ δήμῳ τὴν δικαιοτάτην ἡδονὴν ἀποδοὺσ ὁ Καῖσαρ, αὐτὸσ ἰδίασ ἔχθρασ οὐδενὶ τοπαράπαν ἐμνησικάκησε, τοῖσ δὲ πολλοῖσ χαριζόμενοσ οὐκ ἔφευγε τὸ πρῶτον ἐν τοῖσ θεάτροισ Νέρων προσαγορεύεσθαι· καί τινων εἰκόνασ Νέρωνοσ εἰσ τοὐμφανὲσ προθεμένων οὐκ ἐκώλυσε. Κλούβιοσ δὲ Ῥοῦφοσ εἰσ Ἰβηρίαν φησὶ κομισθῆναι διπλώματα, οἷσ ἐκπέμπουσι τοὺσ γραμματηφόρουσ, τὸ τοῦ Νέρωνοσ θετὸν ὄνομα προσγεγραμμένον ἔχοντα τῷ τοῦ Ὄθωνοσ.

οὐ μὴν ἀλλὰ τοὺσ πρώτουσ καί κρατίστουσ αἰσθόμενοσ ἐπὶ τούτῳ δυσχεραίνοντασ ἐπαύσατο. τοιαύτην δὲ τῆσ ἡγεμονίασ κατάστασιν αὐτῷ λαμβανούσησ, οἱ μισθοφόροι χαλεποὺσ παρεῖχον ἑαυτούσ, ἀπιστεῖν παρακελευόμενοι καί φυλάττεσθαι καί κολούειν τοὺσ ἀξιολόγουσ, εἴτ’ ἀληθῶσ φοβούμενοι δι’ εὔνοιαν, εἴτε προφάσει χρώμενοι ταύτῃ τοῦ ταράττειν καί πολεμοποιεῖν. Κρισπῖνον δὲ πέμψαντοσ αὐτοῦ τὴν ἑπτακαιδεκάτην σπεῖραν Ὠστίασ ἀπάξοντα, κἀκείνου νυκτὸσ ἔτι συσκευαζομένου καί τὰ ὅπλα ταῖσ ἁμάξαισ ἐπιτιθέντοσ, οἱ θρασύτατοι πάντεσ ἐβόων οὐδὲν ὑγιὲσ τὸν Κρισπῖνον ἥκειν διανοούμενον, ἀλλὰ τὴν σύγκλητον ἐπιχειρεῖν πράγμασι νεωτέροισ, καὶ τὰ ὅπλα κατὰ Καίσαροσ, οὐ Καίσαρι παρακομίζεσθαι.

ἡ μὲν οὖν πόλισ ὡσ αὐτίκα διαρπαγησομένη θόρυβον εἶχε πολύν, ἐν δὲ τοῖσ βασιλείοισ ἦσαν διαδρομαί, καί τὸν Ὄθων α δεινὴ κατελάμβανεν ἀπορία.

φοβούμενοσ γὰρ ὑπὲρ τῶν ἀνδρῶν αὐτὸσ ἦν φοβερὸσ ἐκείνοισ, καί πρὸσ αὑτὸν ἀνηρτημένουσ ἑώρα ταῖσ ὄψεσιν ἀναύδουσ καί περιδεεῖσ, ἐνίουσ καί μετὰ γυναικῶν ἥκοντασ ἐπὶ τὸ δεῖπνον. ἅμα δὲ τοὺσ ἐπάρχουσ ἀπέστελλε τοῖσ στρατιώταισ διαλέγεσθαι καί πραΰνειν κελεύσασ, ἅμα δὲ τοὺσ κεκλημένουσ ἄνδρασ ἀναστήσασ καθ’ ἑτέρασ θύρασ ἀφῆκε·

καί μικρὸν ἔφθησαν ὑπεκφυγόντεσ, διὰ τῶν μισθοφόρων ὠθουμένων εἰσ τὸν ἀνδρῶνα καί πυνθανομένων τί γεγόνασιν οἱ Καίσαροσ πολέμιοι. τότε μὲν οὖν ὀρθὸσ ἀπὸ τῆσ κλίνησ πολλὰ παρηγορήσασ καί δεηθεὶσ καί μηδὲ δακρύων φεισάμενοσ μόλισ ἀπέπεμψεν αὐτούσ·

τῇ δ’ ὑστεραίᾳ δωρησάμενοσ ἅπαντασ κατ’ ἄνδρα χιλίαισ καί διακοσίαισ καί πεντήκοντα δραχμαῖσ εἰσῆλθεν εἰσ τὸ στρατόπεδον, καί τὸ μὲν πλῆθοσ ἐπῄνεσεν, ὡσ πρὸσ αὐτὸν εὔνουν καί πρόθυμον, ὀλίγουσ δέ τινασ οὐκ ἐπ’ ἀγαθῷ φήσασ ὑποικουρεῖν, διαβάλλοντασ αὐτοῦ τὴν μετριότητα καί τὴν ἐκείνων εὐστάθειαν, ἠξίου συναγανακτεῖν καί συγκολάζειν. ἐπαινούντων δὲ πάντων καί κελευόντων, δύο μόνουσ παραλαβών, οἷσ οὐδεὶσ ἔμελλεν ἄχθεσθαι κολασθεῖσιν, ἀπηλλάγη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION