Plutarch, Mulierum virtutes, Πυθέω γυνή

(플루타르코스, Mulierum virtutes, Πυθέω γυνή)

λέγεται δὲ καὶ τὴν Πύθεω τοῦ κατὰ Ξέρξην γυναῖκα σοφὴν γενέσθαι καὶ χρηστήν. ἀλλ’ ἀπλήστωσ καὶ περιττῶσ, αὐτόσ τε περὶ ταῦτα διέτριβε καὶ τοὺσ πολίτασ καταβιβάζων ἅπαντασ ὁμαλῶσ ὀρύττειν ἢ φορεῖν ἢ καθαίρειν ἠνάγκαζε τὸ χρυσίον, ἄλλο μηδὲν ἐργαζομένουσ τὸ παράπαν μηδὲ πράττοντασ.

ἀπολλυμένων δὲ πολλῶν πάντων δ’ ἀπαγορευόντων, αἱ γυναῖκεσ ἱκετηρίαν ἔθεσαν ἐπὶ τὰσ·

θύρασ ἐλθοῦσαι τῆσ τοῦ Πύθεω γυναικόσ.

ἡ δ’ ἐκείνασ μὲν ἀπιέναι καὶ θαρρεῖν ἐκέλευσεν; αὐτὴ δὲ τῶν περὶ τὸ χρυσίον τεχνιτῶν οἷσ ἐπίστευε· ἄρτουσ τε χρυσοῦσ καὶ πέμματα παντοδαπὰ καὶ ὀπώρασ, καὶ ὅσοισ δὴ μάλιστα τὸν Πύθην ἐγίνωσκεν ἡδόμενον ὄψοισ καὶ βρώμασι.

ποιηθέντων δὲ πάντων, ὁ μὲν Πύθησ ἧκεν ἀπὸ ·

τῆσ ξένησ· ἐτύγχανε γὰρ ἀποδημῶν· ἡ δὲ γυνὴ δεῖπνον αἰτοῦντι παρέθηκε χρυσῆν τράπεζαν οὐδὲν ἐδώδιμον ἔχουσαν ἀλλὰ πάντα χρυσᾶ. τὸ μὲν οὖν πρῶτον ἔχαιρε Πύθησ τοῖσ· μιμήμασιν, ἐμπλησθεὶσ δὲ τῆσ ὄψεωσ φαγεῖν ἡ δὲ χρυσοῦν ὅ τι τύχοι ποθήσασ προσέφερε.

"ἄλλου δ’ οὐδενὸσ εὐπορίαν πεποίηκασ ἡμῖν καὶ γὰρ ἐμπειρία καὶ τέχνη πᾶσα φροῦδοσ, γεωργεῖ δ’ οὐδείσ, ἀλλὰ τὰ σπειρόμενα καὶ φυτευόμενα καὶ τρέφοντα τῆσ γῆσ ὀπίσω καταλιπόντεσ ὀρύσσομεν ἄχρηστα καὶ ζητοῦμεν, ἀποκναίοντεσ αὑτοὺσ καὶ τοὺσ πολίτασ.

ἐκίνησε ταῦτα τὸν Πύθην, καὶ πᾶσαν μὲν οὐ κατέλυσε τὴν περὶ τὰ μέταλλα πραγματείαν, ἀνὰ μέροσ δὲ τὸ πέμπτον ἐργάξεσθαι κελεύσασ τῶν πολιτῶν, τοὺσ·

λοιποὺσ ἐπὶ γεωργίαν καὶ τὰσ τέχνασ ἔτρεψε. Ξέρξου δὲ καταβαίνοντοσ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, λαμπρότατοσ ἐν ταῖσ· παρεῖναι τῆσ στρατείασ καὶ καταλιπεῖν αὐτῷ γηροβοσκεῖν.

ὁ δὲ Ξέρξησ ὑπ’ ὀργῆσ τοῦτον μόνον, ὃν ἐξῃτήσατο, σφάξασ καὶ διατεμὼν ἐκέλευσε τὸν στρατὸν διελθεῖν, τοὺσ δ’ ἄλλουσ ἐπηγάγετο, καὶ πάντεσ ἀπώλοντο κατὰ τὰσ μάχασ. ἐφ’ οἷσ ὁ Πύθησ ἀθυμήσασ ἔπαθεν ὅμοια πολλοῖσ τῶν κακῶν καὶ ἀνοήτων τὸν μὲν γὰρ θάνατον ἐφοβεῖτο, τῷ βίῳ δ’ ἤχθετο.

ὠνόμαζον, ἐν μὲν τῷ χώματι κατεσκεύασε μνημεῖον, ἐκτρέψασ δὲ τὸ ῥεῖθρον, ὥστε διὰ τοῦ χώματοσ;

φέρεσθαι ψαύοντα τοῦ τάφου τὸν ποταμόν·

ἐπὶ τούτοισ συντελεσθεῖσιν αὐτὸσ μὲν εἰσ τὸ μνημεῖον κατῆλθε, τῇ δὲ γυναικὶ τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν πόλιν ἀναθεὶσ ἅπασαν ἐκέλευσε μὴ προσιέναι , πέμπειν δὲ τὸ δεῖπνον αὐτῷ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν εἰσ βᾶριν ἐντιθεῖσαν, ἄχρι οὗ τὸν τάφον ἡ βᾶρισ παρέλθῃ τὸ δεῖπνον ἀκέραιον ἔχουσα, τότε δὲ παύσασθαι πέμπουσαν, ὡσ αὐτοῦ τεθνηκότοσ. ἐκεῖνοσ μὲν οὕτω τὸν λοιπὸν βίον διῆγεν, ἡ δὲ γυνὴ τῆσ ἀρχῆσ καλῶσ ἐπεμελήθη καὶ μεταβολὴν κακῶν τοῖσ ἀνθρώποισ παρέσχε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION