Plutarch, Mulierum virtutes, Μήλιαι

(플루타르코스, Mulierum virtutes, Μήλιαι)

Μήλιοι γῆσ χρῄζοντεσ ἀμφιλαφοῦσ Νυμφαῖον ἡγεμόνα τῆσ ἀποικίασ ἐποιήσαντο, νέον ἄνδρα καὶ κάλλει, διαφέροντα· τοῦ δὲ θεοῦ πλεῖν κελεύσαντοσ αὐτούσ, ὅπου δ’ ἂν ἀποβάλωσι τοὺσ κομιστῆρασ, ἐπεῖ κατοικεῖν, συνέπεσε τῇ Καρίᾳ προσβαλοῦσιν αὐτοῖσ καὶ ἀποβᾶσι τὰσ ναῦσ ὑπὸ χειμῶνοσ διαφθαρῆναι. τῶν δὲ Καρῶν οἱ Κρύασσαν οἰκοῦντεσ, εἴτε τὴν ἀπορίαν οἰκτίραντεσ εἴτε δείσαντεσ αὐτῶν τὴν τόλμαν, ἐκέλευον οἰκεῖν παρ’ αὐτοῖσ καὶ τῆσ χώρασ μετέδωκαν·

εἶτα πολλὴν ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ λαμβάνοντασ αὔξησιν ὁρῶντεσ, ἐπεβούλευον ἀνελεῖν εὐωχίαν τινὰ καὶ θοίνην παρασκευάσαντεσ.

ἔτυχε δὲ Καρίνη παρθένοσ; ἐρῶσα τοῦ Νυμφαίου καὶ λανθάνουσα τοὺσ ἄλλουσ· ἐκαλεῖτο δὲ Καφένη·

πραττομένων δὲ τούτων οὐ δυναμένη τὸν Νυμφαῖον περιορᾶν ἀπολλύμενον, ἐξήγγειλε τὴν διάνοιαν αὐτῷ τῶν πολιτῶν. ὡσ οὖν ἧκον οἱ Κρυασσεῖσ καλοῦντεσ αὐτούσ, οὐκ ἔφη νόμον ὁ Νυμφαῖοσ Ἕλλησιν εἶναι βαδίζειν ἐπὶ δεῖπνον ἄνευ γυναικῶν· ἀκούσαντεσ δὲ οἱ Κᾶρεσ ἐκέλευον ἄγειν καὶ τὰσ γυναῖκασ.

οὕτω δὴ φράσασ τὰ πεπραγμένα Μηλίοισ ἐκέλευσεν αὐτοὺσ μὲν ἀόπλουσ ἐν ἱματίοισ βαδίζειν, τῶν δὲ γυναικῶν ἑκάστην ξίφοσ ἐν τῷ κόλπῳ κομίζειν καὶ καθέζεσθαι παρὰ τὸν αὑτῆσ. ἐπεὶ δὲ τοῦ δείπνου μεσοῦντοσ ἐδόθη τὸ σύνθημα τοῖσ Καρσὶ καὶ συνῄσθοντο τὸν καιρὸν οἱ Ἕλληνεσ, αἱ μὲν γυναῖκεσ ἅμα πᾶσαι τοὺσ κόλπουσ διέσχον, οἱ δὲ τὰ ξίφη λαβόντεσ ἐπέθεντο τοῖσ βαρβάροισ καὶ διέφθειραν αὐτοὺσ ἅμα πάντασ·

χώραν καὶ τὴν πόλιν ἐκείνην καταβαλόντεσ, ᾤκισαν ἑτέραν, ἣν Νέαν Κρύασσαν ὠνόμασαν.

ἡ δὲ Καφένη τῷ Νυμφαίῳ γαμηθεῖσα τιμὴν καὶ χάριν ἔσχε ταῖσ εὐεργεσίαισ πρέπουσαν.

μηδεμίαν ἐν πολλαῖσ μηδ’ ἄκουσαν ὑπὸ δειλίασ κακὴν γενέσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION