헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Λψσανδέ17́

(플루타르코스, Λύσανδρος, chapter 17)

ὁ μὲν οὖν Γύλιπποσ αἰσχρὸν οὕτω καὶ ἀγεννὲσ ἔργον ἐπὶ λαμπροῖσ τοῖσ ἔμπροσθεν καὶ μεγάλοισ ἐργασάμενοσ μετέστησεν ἑαυτὸν ἐκ Λακεδαίμονοσ. οἱ δὲ φρονιμώτατοι τῶν Σπαρτιατῶν οὐχ ἥκιστα καὶ διὰ τοῦτο τὴν τοῦ νομίσματοσ ἰσχὺν φοβηθέντεσ, ὡσ οὐχὶ τῶν τυχόντων ἁπτομένην πολιτῶν, τόν τε Λύσανδρον ἐλοιδόρουν καὶ διεμαρτύραντο τοῖσ ἐφόροισ ἀποδιοπομπεῖσθαι πᾶν τὸ ἀργύριον καὶ τὸ χρυσίον ὥσπερ κῆρασ ἐπαγωγίμουσ. οἱ δὲ προὔθεσαν γνώμην. ἔφοροσ δὲ Φλογίδαν εἶναι τὸν ἀποφηνάμενον ὡσ οὐ χρὴ προσδέχεσθαι νόμισμα χρυσοῦν καὶ ἀργυροῦν εἰσ τὴν πόλιν, ἀλλὰ χρῆσθαι τῷ πατρίῳ.

τοῦτο δὲ ἦν σιδηροῦν, πρῶτον μὲν ὄξει καταβαπτόμενον ἐκ πυρόσ, ὅπωσ μὴ καταχαλκεύοιτο, ἀλλὰ διὰ τὴν βαφὴν ἄστομον καὶ ἀδρανὲσ γίνοιτο, ἔπειτα βαρύσταθμον καὶ δυσπαρακόμιστον καὶ ἀπὸ πολλοῦ τινοσ πλήθουσ καὶ ὄγκου μικράν τινα ἀξίαν δυνάμενον. κινδυνεύει δὲ καὶ τὸ πάμπαν ἀρχαῖον οὕτωσ ἔχειν, ὀβελίσκοισ χρωμένων νομίσμασι σιδηροῖσ, ἐνίων δὲ χαλκοῖσ·

ἀφ’ ὧν παραμένει πλῆθοσ ἔτι καὶ νῦν τῶν κερμάτων ὀβολοὺσ καλεῖσθαι, δραχμὴν δὲ τοὺσ ἓξ ὀβολούσ· τοσούτων γὰρ ἡ χεὶρ περιεδράττετο. τῶν δὲ Λυσάνδρου φίλων ὑπεναντιουμένων καὶ σπουδασάντων ἐν τῇ πόλει καταμεῖναι τὰ χρήματα, δημοσίᾳ μὲν ἔδοξεν εἰσάγεσθαι νόμισμα τοιοῦτον, ἂν δέ τισ ἁλῷ κεκτημένοσ ἰδίᾳ, ζημίαν ὡρ́ισαν θάνατον, ὥσπερ τοῦ Λυκούργου τὸ νόμισμα φοβηθέντοσ, οὐ τὴν ἐπὶ τῷ νομίσματι φιλαργυρίαν, ἣν οὐκ ἀφῄρει τὸ μὴ κεκτῆσθαι τὸν ἰδιώτην, ὡσ τὸ κεκτῆσθαι τὴν πόλιν εἰσεποιεῖτο, τῆσ χρείασ ἀξίαν προσλαμβανούσησ καὶ ζῆλον.

οὐ γὰρ ἦν δημοσίᾳ τιμώμενον ὁρῶντασ ἰδίᾳ καταφρονεῖν ὡσ ἀχρήστου, καὶ πρὸσ τὰ οἰκεῖα νομίζειν ἑκάστῳ μηδενὸσ ἄξιον πρᾶγμα τὸ κοινῇ οὕτωσ εὐδοκιμοῦν καὶ ἀγαπώμενον, ἀλλὰ καὶ πολλῷ τάχιον ἀπὸ τῶν κοινῶν ἐπιτηδευμάτων ἐπιρρέουσιν οἱ ἐθισμοὶ τοῖσ ἰδιωτικοῖσ βίοισ ἢ τὰ καθ’ ἕκαστον ὀλισθήματα καὶ πάθη τὰσ πόλεισ ἀναπίμπλησι πραγμάτων πονηρῶν.

τῷ γὰρ ὅλῳ συνδιαστρέφεσθαι τὰ μέρη μᾶλλον, ὅταν ἐνδῷ πρὸσ τὸ χεῖρον, εἰκόσ, αἱ δὲ ἀπὸ μέρουσ εἰσ ὅλον ἁμαρτίαι πολλὰσ ἐνστάσεισ καὶ βοηθείασ ἀπὸ τῶν ὑγιαινόντων ἔχουσιν.

οἱ δὲ ταῖσ μὲν οἰκίαισ τῶν πολιτῶν, ὅπωσ οὐ πάρεισιν εἰσ αὐτὰσ νόμισμα, τὸν φόβον ἐπέστησαν φύλακα καὶ τὸν νόμον, αὐτὰσ δὲ τὰσ ψυχὰσ ἀνεκπλήκτουσ καὶ ἀπαθεῖσ πρὸσ ἀργύριον οὐ διετήρησαν, ἐμβαλόντεσ εἰσ ζῆλον ὡσ σεμνοῦ δή τινοσ καὶ μεγάλου τοῦ πλουτεῖν ἅπαντασ. περὶ μὲν οὖν τούτων καὶ δι’ ἑτέρασ που γραφῆσ ἡψάμεθα Λακεδαιμονίων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Λύσανδρος, chapter 17

(플루타르코스, Λύσανδρος, chapter 17)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION