Plutarch, Λύσανδρος, chapter 10

(플루타르코스, Λύσανδρος, chapter 10)

τότε μὲν οὖν ἀνεπαύοντο πάντεσ, ἐλπίζοντεσ εἰσ τὴν ὑστεραίαν ναυμαχήσειν. ὁ δὲ Λύσανδροσ ἄλλα μὲν διενοεῖτο, προσέταττε δὲ ναύταισ καὶ κυβερνήταισ, ὡσ ἀγῶνοσ ἅμα ἡμέρᾳ γενησομένου, περὶ ὄρθρον ἐμβαίνειν εἰσ τὰσ τριήρεισ καὶ καθέζεσθαι κόσμῳ καὶ σιωπῇ, δεχομένουσ τὸ παραγγελλόμενον, ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τὸ πεζὸν ἐν τάξει παρὰ τὴν θάλατταν ἡσυχάζειν. ἀνίσχοντοσ δὲ τοῦ ἡλίου καὶ τῶν Ἀθηναίων μετωπηδὸν ἁπάσαισ ἐπιπλεόντων καὶ προκαλουμένων, ἀντιπρῴρουσ ἔχων τὰσ ναῦσ καὶ πεπληρωμένασ ἔτι νυκτὸσ οὐκ ἀνήγετο, πέμπων δὲ ὑπηρετικὰ παρὰ τὰσ πρώτασ τῶν νεῶν ἀτρεμεῖν ἐκέλευε καὶ μένειν ἐν τάξει μὴ θορυβουμένουσ μηδ’ ἀντεκπλέοντασ.

οὕτω δὲ περὶ δείλην ἀποπλεόντων ὀπίσω τῶν Ἀθηναίων οὐ πρότερον ἐκ τῶν νεῶν τοὺσ στρατιώτασ ἀφῆκεν, εἰ μὴ δύο καὶ τρεῖσ τριήρεισ, ἃσ ἔπεμψε κατασκόπουσ, ἐλθεῖν ἰδόντασ ἀποβεβηκότασ τοὺσ πολεμίουσ.

τῇ δ’ ὑστεραίᾳ πάλιν ἐγίνοντο ταῦτα καὶ τῇ τρίτῃ μέχρι τετάρτησ, ὥστε πολὺ τοῖσ Ἀθηναίοισ θράσοσ ἐγγενέσθαι καὶ καταφρόνησιν ὡσ δεδιότων καὶ συνεσταλμένων τῶν πολεμίων. ἐν τούτῳ δὲ Ἀλκιβιάδησ ἐτύγχανε γὰρ περὶ Χερρόνησον ἐν τοῖσ ἑαυτοῦ τείχεσι διαιτώμενοσ ἵππῳ προσελάσασ πρὸσ τὸ στράτευμα τῶν Ἀθηναίων ᾐτιᾶτο τοὺσ στρατηγοὺσ πρῶτον μὲν οὐ καλῶσ οὐδ’ ἀσφαλῶσ στρατοπεδεύειν ἐν αἰγιαλοῖσ δυσόρμοισ καὶ ἀναπεπταμένοισ·

ἔπειτα πόρρωθεν ἐκ Σηστοῦ τὰ ἐπιτήδεια λαμβάνοντασ ἁμαρτάνειν, δέον εἰσ λιμένα καὶ πόλιν Σηστὸν δι’ ὀλίγου περιπλεύσαντασ, ἀπωτέρω γενέσθαι τῶν πολεμίων ἐφορμούντων στρατεύματι μοναρχουμένῳ καὶ πάντα πρὸσ φόβον ὀξέωσ ἀπὸ συνθήματοσ ὑπηρετοῦντι. ταῦτα δὲ αὐτοῦ διδάσκοντοσ οὐκ ἐπείθοντο, Τυδεὺσ δὲ καὶ πρὸσ ὕβριν ἀπεκρίνατο, φήσασ οὐκ ἐκεῖνον, ἀλλ’ ἑτέρουσ στρατηγεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION