헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δετρανθ́17́

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 17)

καθόλου δ’ ἐπεὶ τῶν ἀβουλήτων τὰ μὲν φύσει τὸ λυποῦν καὶ βαρῦνον ἐπιφέρει, τὰ δὲ πλεῖστα δόξῃ δυσχεραίνειν ἐθιζόμεθα καὶ μανθάνομεν, οὐκ ἄχρηστόν ἐστι πρὸσ ταῦτα μὲν ἔχειν ἀεὶ τὸ τοῦ Μενάνδρου πρόχειρον οὐδὲν πέπονθασ δεινὸν ἂν μὴ προσποιῇ τί γὰρ πρὸσ σέ ἐστι, φησίν, ἂν μήτε σαρκὸσ ἅπτηται μήτε ψυχῆσ, οἱο͂́ν ἐστι δυσγένεια πατρὸσ ἢ μοιχεία γυναικὸσ ἢ στεφάνου τινὸσ ἢ προεδρίασ ἀφαίρεσισ, ὧν οὐ κωλύεται παρόντων ἄνθρωποσ καὶ τὸ σῶμα βέλτιστα διακείμενον ἔχειν καὶ τὴν ψυχήν; ̓· πρὸσ δὲ τὰ φύσει δοκοῦντα λυπεῖν, οἱᾶ νόσοι καὶ πόνοι καὶ θάνατοι φίλων καὶ τέκνων, ἐκεῖνο τὸ Εὐριπίδειον οἴμοι· τί δ’ οἴμοι; θνητά τοι πεπόνθαμεν. οὐδεὶσ γὰρ οὕτω τοῦ παθητικοῦ καταφερομένου καὶ ὀλισθάνοντοσ ἀντιλαμβάνεται λόγοσ, ὡσ ὁ τῆσ κοινῆσ καὶ φυσικῆσ ἀνάμνησιν ποιῶν ἀνάγκησ, ᾗ διὰ τὸ σῶμα μεμιγμένοσ ὁ ἄνθρωποσ μόνην ταύτην τῇ τύχῃ λαβὴν δίδωσιν, ἐν δὲ τοῖσ κυριωτάτοισ καὶ μεγίστοισ ἀσφαλὴσ ἕστηκεν. ὁ Δημήτριοσ τὴν Μεγαρέων πόλιν καταλαβὼν ἠρώτησε τὸν Στίλπωνα, μή τι τῶν ἐκείνου διήρπασται. φέροντα. καὶ τοίνυν τῆσ τύχησ πάντα τἄλλα λεηλατούσησ καὶ περιαιρουμένησ, ἔχομέν τι τοιοῦτον ἐν ἑαυτοῖσ, οἱο͂́ν κ’ οὔτε φέροιεν Ἀχαιοὶ οὔτε ἂν ἄγοιεν. ὅθεν οὐ δεῖ παντάπασιν ἐκταπεινοῦν οὐδὲ καταβάλλειν τὴν φύσιν, ὡσ μηδὲν ἰσχυρὸν μηδὲ μόνιμον μηδ’ ὑπὲρ τὴν τύχην ἔχουσαν, ἀλλὰ τοὐναντίον εἰδότασ ὅτι μικρόν ἐστι μέροσ τοῦ ἀνθρώπου τὸ σαθρὸν καὶ ἐπίκηρον, ᾧ δέχεται τὴν τύχην, τῆσ δὲ βελτίονοσ μερίδοσ αὐτοὶ κρατοῦμεν, ἐν ᾗ τὰ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν ἱδρυθέντα, δόξαι τε χρησταὶ καὶ μαθήματα καὶ λόγοι τελευτῶντεσ εἰσ ἀρετήν, ἀναφαίρετον ἔχουσι τὴν οὐσίαν καὶ ἀδιάφθορον, ἀνεκπλήκτουσ πρὸσ τὸ μέλλον εἶναι καὶ θαρραλέουσ, πρὸσ τὴν τύχην λέγοντασ, ἃ Σωκράτησ δοκῶν πρὸσ τοὺσ κατηγόρουσ λέγειν πρὸσ τοὺσ δικαστὰσ ἔλεγεν, ὡσ ἀποκτεῖναι μὲν Ἄνυτοσ καὶ Μέλητοσ δύνανται, βλάψαι δ’ οὐ δύνανται.

καὶ γὰρ ἡ τύχη δύναται νόσῳ περιβαλεῖν, ἀφελέσθαι χρήματα, διαβαλεῖν πρὸσ δῆμον ἢ τύραννον κακὸν δὲ καὶ δειλὸν καὶ ταπεινόφρονα καὶ ἀγεννῆ καὶ φθονερὸν οὐ δύναται ποιῆσαι τὸν ἀγαθὸν καὶ ἀνδρώδη καὶ μεγαλόψυχον οὐδὲ παρελέσθαι τὴν διάθεσιν, ἧσ ἀεὶ παρούσησ πλέον ἢ κυβερνήτου πρὸσ θάλατταν ὄφελόσ ἐστι πρὸσ τὸν βίον.

κυβερνήτῃ γὰρ οὔτε κῦμα πραῧναι τραχὺ καὶ πνεῦμα δυνατόν ἐστιν, οὔθ’ ὅποι βούλεται δεομένῳ λιμένοσ τυχεῖν οὔτε θαρραλέωσ καὶ ἀτρόμωσ ὑπομεῖναι τὸ συμβαῖνον ἀλλ’ ἑώσ οὐκ ἀπέγνωκε τῇ τέχνῃ χρώμενοσ, φεύγει μέγα λαῖφοσ ὑποστολίσασ εἰσ ἐνέρτερον ἰστὸν ἐρεβώδεοσ ἐκ θαλάσσησ, ἐπειδὰν δὲ τὸ πέλαγοσ ὑπέρσχῃ, τρέμων κάθηται καὶ παλλόμενοσ.

ἡ δὲ τοῦ φρονίμου διάθεσισ τοῖσ τε σωματικοῖσ παρέχει γαλήνην ἐπὶ πλεῖστον, ἐκλύουσα τὰσ τῶν νόσων κατασκευὰσ ἐγκρατείᾳ καὶ διαίτῃ σώφρονι καὶ μετρίοισ πόνοισ·

ὥσ φησιν ἐν Ἀσκληπιάδησ· παραλόγου δέ τινοσ καὶ μεγάλου καταλαβόντοσ καὶ κρατήσαντοσ, ἐγγὺσ ὁ λιμὴν καὶ πάρεστιν ἀπονήξασθαι τοῦ σώματοσ ὥσπερ ἐφολκίου μὴ στέγοντοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De tranquilitate animi, section 17

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 17)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION