Plutarch, De superstitione, section 11

(플루타르코스, De superstitione, section 11)

ἆρ’ οὖν τὸ μὲν λέγειν τὰ φαῦλα περὶ τῶν θεῶν ἀνόσιον, τὸ δὲ δοξάζειν οὐκ ἀνόσιον; ἢ καὶ τὴν φωνὴν ἄτοπον ἡ· δόξα ποιεῖ τοῦ βλασφημοῦντοσ; καὶ γὰρ ἡμεῖσ τὴν βλασφημίαν ὅτι δυσμενείασ σημεῖόν ἐστι προβαλλόμεθα, καὶ τοὺσ κακῶσ ἡμᾶσ λέγοντασ ἐχθροὺσ νομίζομεν ὡσ καὶ κακῶσ φρονοῦντασ, ὁρᾷσ δ’ οἱᾶ περὶ τῶν θεῶν οἱ δεισιδαίμονεσ φρονοῦσιν, ἐμπλήκτουσ ἀπίστουσ, εὐμεταβόλουσ τιμωρητικοὺσ ὠμοὺσ μικρολύπουσ ὑπολαμβάνοντεσ, ἐξ ὧν ἀνάγκη καὶ μισεῖν τὸν δεισιδαίμονα καὶ φοβεῖσθαι τοὺσ θεούσ. πῶσ γὰρ οὐ μέλλει, τὰ μέγιστα τῶν κακῶν αὑτῷ δι’ ἐκείνουσ οἰόμενοσ γεγονέναι καὶ πάλιν γενήσεσθαι; μισῶν δὲ θεοὺσ καὶ φοβούμενοσ ἐχθρόσ ἐστι.

καίτοι προσκυνεῖ γε καὶ θύει καὶ κάθηται πρὸσ ἱεροῖσ, καὶ οὐ ’θαυμαστόν ἐστι· "κάρα σείοντεσ. Φίλιππον, Χαιρέασ Γάιον, ἀλλ’ ἕκαστοσ τούτων ἔλεγε παρακολουθῶν ἦ σ’ ἂν τισαίμην, εἴ μοι δύναμίσ γε παρείη Οὐκ οἰέται θεοὺσ εἶναι ὁ ἄθεοσ, ὁ δὲ δεισιδαίμων οὐ βούλεται, πιστεύει δ’ ἄκων φοβεῖται γὰρ ἀπιστεῖν.

καίτοι γ’ ὥσπερ· ὁ Τάνταλοσ ὑπεκδῦναι τὸν λίθον ἐπαιωρούμενον οὕτω καὶ οὗτοσ τὸν φόβον ὡσ οὐχ ἧττον ὑπ’ αὐτοῦ, πιεζόμενοσ ἀγαπήσειεν ἄν, καὶ μακαρίσειε τὴν τοῦ ἀθέου διάθεσιν ὡσ ἐλευθέριον.

νυνὶ δὲ τῷ μὲν ἀθέῳ δεισιδαιμονίασ οὐδὲν μέτεστιν, ὁ δὲ δεισιδαίμων τῇ προαιρέσει ἄθεοσ ὢν ἀσθενέστερόσ ἐστιν ἢ ὥστε δοξάζειν περὶ θεῶν ὃ βούλεται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION