Plutarch, De superstitione, section 6

(플루타르코스, De superstitione, section 6)

τί οὖν; οὐ δοκεῖ σοι καὶ τὸ τῶν ἀθέων πρὸσ τοὺσ δεισιδαίμονασ πάθοσ ἔχειν τοιαύτην διαφοράν; οἱ μὲν οὐχ ὁρῶσι τοὺσ θεοὺσ τὸ παράπαν, οἱ δὲ κακοὺσ ὑπάρχειν νομίζουσιν οἱ μὲν παρορῶσιν, οἱ δὲ δοξάζουσι φοβερὸν τὸ εὐμενὲσ καὶ τυραννικὸν τὸ πατρικὸν καὶ βλαβερὸν τὸ κηδεμονικὸν καὶ τὸ ἄμικτον ἄγριον εἶναι καὶ θηριῶδεσ. ἀνθρωπόμορφα τῶν θεῶν τὰ εἴδη ποιοῦσι, καὶ τοιαῦτα πλάττουσι καὶ κατασκευάζουσι καὶ προσκυνοῦσι·

φιλοσόφων δὲ καὶ πολιτικῶν ἀνδρῶν καταφρονοῦσιν, ἀποδεικνύντων τὴν τοῦ θεοῦ σεμνότητα μετὰ χρηστότητοσ καὶ μεγαλοφροσύνησ καὶ εὐμενείασ καὶ κηδεμονίασ.

περίεστιν οὖν τοῖσ μὲν ἀναισθησία καὶ ἀπιστία τῶν ὠφελούντων, τοῖσ δὲ ταραχὴ καὶ φόβοσ;

πρὸσ τὰ ὠφελοῦντα. καὶ ὅλωσ ἡ μὲν ἀθεότησ ἀπάθεια πρὸσ τὸ θεῖόν ἐστι μὴ νοοῦσα τὸ ἀγαθόν, ἡ δὲ δεισιδαιμονία πολυπάθεια κακὸν τὸ ἀγαθὸν ὑπονοοῦσα. φοβοῦνται τοὺσ θεοὺσ καὶ καταφεύγουσιν ἐπὶ τοὺσ θεοὺσ , κολακεύουσι καὶ λοιδοροῦσιν, εὔχονται καὶ καταμέμφονται. ἀνθρώπων τὸ μὴ πάντα διευτυχεῖν·

μέμικται συντυχίαισ ἄλλοτ’ ἄλλωσ ῥεούσαισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION