Plutarch, De superstitione, section 13

(플루타르코스, De superstitione, section 13)

θυσίαν καὶ ἱερουργίαν ταύτην νομίζοντασ; τί δέ;

Καρχηδονίοισ οὐκ ἐλυσιτέλει Κριτίαν λαβοῦσιν ἢ Διαγόραν νομοθέτην ἀπ’ ἀρχῆσ μήτε τινὰ δαιμόνων μήτε θεῶν νομίζειν ἢ τοιαῦτα θύειν οἱᾶ τῷ Κρόνῳ ἔθυον; μορφὴν δ’ ἀλλάξαντα πατὴρ φίλον υἱὸν ἀείρασ σφάζει ἐπευχόμενοσ μέγα νήπιοσ, ἀλλ’ εἰδότεσ καὶ γιγνώσκοντεσ αὐτοὶ τὰ αὑτῶν τέκνα καθιέρευον, οἱ δ’ ἄτεκνοι παρὰ τῶν πενήτων ὠνούμενοι παιδία κατέσφαζον καθάπερ ἄρνασ ἢ νεοσσούσ, παρειστήκει δ’ ἡ μήτηρ ἄτεγκτοσ καὶ ἀστένακτοσ.

εἰ δὲ στενάξειεν ἢ δακρύσειεν, ἔδει τῆσ τιμῆσ στέρεσθαι, τὸ δὲ παιδίον οὐδὲν ἧττον ἐθύετο, κρότου τε κατεπίμπλατο πάντα πρὸ τοῦ ἀγάλματοσ ἐπαυλούντων καὶ τυμπανιζόντων ἕνεκα τοῦ μὴ γίγνεσθαι τὴν βοὴν τῶν θρήνων ἐξάκουστον.

εἰ δὲ Τυφῶνέσ τινεσ ἢ Γίγαντεσ ἦρχον ἡμῶν τοὺσ θεοὺσ ἐκβαλόντεσ, ποίαισ ἂν ἣδοντο θυσίαισ ἢ τίνασ ἄλλασ;

ἱερουργίασ ἀπῄτουν; Ἄμηστρισ δ’ ἡ Ξέρξου γυνὴ, δώδεκα κατώρυξεν ἀνθρώπουσ ζῶντασ ὑπὲρ αὑτῆσ τῷ Αἵδῃ, ὃν ὁ Πλάτων φησὶ φιλάνθρωπον ὄντα καὶ σοφὸν καὶ πλούσιον, πειθοῖ καὶ λόγῳ κατέχοντα τὰσ ψυχάσ, Αἵδην ὠνομάσθαι. Ξενοφάνησ δ’ ὁ φυσικὸσ τοὺσ Αἰγυπτίουσ κοπτομένουσ ἐν ταῖσ ἑορταῖσ καὶ θρηνοῦντασ ὁρῶν ὑπέμνησεν οἰκείωσ.

"εἰ μὲν θεοί εἰσι, μὴ θρηνεῖτε αὐτούσ·

"εἰ δ’ ἄνθρωποι, μὴ θύετε αὐτοῖσ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION