Plutarch, De superstitione, section 11

(플루타르코스, De superstitione, section 11)

ἆρ’ οὖν τὸ μὲν λέγειν τὰ φαῦλα περὶ τῶν θεῶν ἀνόσιον, τὸ δὲ δοξάζειν οὐκ ἀνόσιον; ἢ καὶ τὴν φωνὴν ἄτοπον ἡ· δόξα ποιεῖ τοῦ βλασφημοῦντοσ; καὶ γὰρ ἡμεῖσ τὴν βλασφημίαν ὅτι δυσμενείασ σημεῖόν ἐστι προβαλλόμεθα, καὶ τοὺσ κακῶσ ἡμᾶσ λέγοντασ ἐχθροὺσ νομίζομεν ὡσ καὶ κακῶσ φρονοῦντασ, ὁρᾷσ δ’ οἱᾶ περὶ τῶν θεῶν οἱ δεισιδαίμονεσ φρονοῦσιν, ἐμπλήκτουσ ἀπίστουσ, εὐμεταβόλουσ τιμωρητικοὺσ ὠμοὺσ μικρολύπουσ ὑπολαμβάνοντεσ, ἐξ ὧν ἀνάγκη καὶ μισεῖν τὸν δεισιδαίμονα καὶ φοβεῖσθαι τοὺσ θεούσ. πῶσ γὰρ οὐ μέλλει, τὰ μέγιστα τῶν κακῶν αὑτῷ δι’ ἐκείνουσ οἰόμενοσ γεγονέναι καὶ πάλιν γενήσεσθαι;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION