헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεσυπερ́10́

(플루타르코스, De superstitione, section 10)

ὅθεν ἔμοιγε καὶ θαυμάζειν ἔπεισι τοὺσ τὴν ἀθεότητα φάσκοντασ ἀσέβειαν εἶναι , μὴ φάσκοντασ δὲ τὴν δεισιδαιμονίαν. καίτοι γ’ Ἀναξαγόρασ δίκην ἔφυγεν ἀσεβείασ ἐπὶ τῷ λίθον εἰπεῖν τὸν ἥλιον, Κιμμερίουσ δ’ οὐδεὶσ εἶπεν ἀσεβεῖσ ὅτι τὸν ἥλιον οὐδ’ εἶναι τὸ παράπαν νομίζουσι.

τί σὺ λέγεισ;

ὁ μὴ νομίζων θεοὺσ ἀνόσιόσ ἐστιν; ὁ δὲ τοιούτουσ νομίζων οἱούσ οἱ δεισιδαίμονεσ, οὐ μακρῷ δόξαισ ἀνοσιωτέραισ σύνεστιν; ἐγὼ γοῦν ἂν ἐθέλοιμι μᾶλλον τοὺσ ἀνθρώπουσ λέγειν περὶ ἐμοῦ μήτε γεγονέναι τὸ παράπαν μήτ’ εἶναι Πλούταρχον ἢ λέγειν ὅτι Πλούταρχόσ ἐστιν ἄνθρωποσ ἀβέβαιοσ εὐμετάβολοσ, εὐχερὴσ πρὸσ ὀργήν, ἐπὶ τοῖσ τυχοῦσι τιμωρητικόσ, μικρόλυποσ· ἂν καλῶν ἐπὶ δεῖπνον ἑτέρουσ παραλίπῃσ ἐκεῖνον, ἂν ἀσχολίασ σοι γενομένησ ἐπὶ θύρασ μὴ ἔλθῃσ ἢ μὴ προσείπῃσ, διέδεταί σου τὸ σῶμα προσφὺσ ἢ συλλαβὼν ἀποτυμπανιεῖ τὸ παιδίον, ἢ θηρίον ἔχων τοῖσ καρποῖσ ἐφήσει καὶ λυμανεῖται τὴν ὀπώραν.

τοῦ Τιμοθέου τὴν Ἄρτεμιν ᾄδοντοσ ἐν Ἀθήναισ; "θυγάτηρ γένοιτο.

καὶ μὴν ὅμοια τούτοισ καὶ χείρω περὶ Ἀρτέμιδοσ οἱ δεισιδαίμονεσ ὑπολαμβάνουσιν αἵ τε κἂν ἀπ’ ἀγχόνασ ἀίξασα αἵ τε καλεχόνα κναίσατε αἵ τε κανέκεκροσ; μαίουσα ἂν πεφυρμένα ἐσῆλθεσ αἵ τε καὶ ἐκ τριπόδων καθαρμάτεσσιν ἐπισπώμενα τῷ παλαμναίῳ συμπλεχθεῖσα. οὐδὲν δὲ τούτων ἐπιεικέστερα φρονοῦσι περὶ Ἀπόλλωνοσ; περὶ Ἥρασ περὶ Ἀφροδίτησ· πάντασ γὰρ τούτουσ, τρέμουσι καὶ δεδοίκασι. καίτοι τί τοσοῦτον ἡ Νιόβη περὶ τῆσ Λητοῦσ ῦσ ἐβλασφήμησεν, ὅσου ἡ δεισιδαιμονία πέπεικε περὶ τῆσ θεοῦ τοὺσ ἄφρονασ, ὡσ ἄρα λοιδορηθεῖσα κατετόξευσε τῆσ ἀθλίασ γυναικὸσ ἓξ μὲν θυγατέρασ, ἓξ δ’ υἱέασ ἡβώοντασ; οὕτωσ ἄπληστοσ ἀλλοτρίων κακῶν ἦν καὶ ἀνίλαστοσ.

εἰ γὰρ ἀληθῶσ ἡ θεὸσ χολὴν εἶχε καὶ μισοπόνηροσ ἦν καὶ ἤλγει κακῶσ ἀκούουσα καὶ μὴ κατεγέλα τῆσ ἀνθρωπίνησ ἀμαθίασ καὶ ἀγνοίασ ἀλλ’ ἠγανάκτει, τούτουσ ἔδει κατατοξεῦσαι τοὺσ τοσαύτην ὠμότητα καὶ πικρίαν καταψευδομένουσ αὐτῆσ καὶ τοιαῦτα λέγοντασ καὶ γράφοντασ. τοῦ ἐγὼ μέσον ἧπαρ ἔχοιμι ἐσθέμεναι προσφῦσα, τὴν δὲ Συρίαν θεὸν οἱ δεισιδαίμονεσ νομίζουσιν, ἂν μαινίδασ τισ ἢ ἀφύασ φάγῃ, τὰ ἀντικνήμια διεσθίειν, ἕλκεσι τὸ σῶμα πιμπράναι, συντήκειν τὸ ἧπαρ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De superstitione, section 10

(플루타르코스, De superstitione, section 10)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION