Plutarch, De superstitione, section 9

(플루타르코스, De superstitione, section 9)

τοιαύτη μὲν ἐν τοῖσ ἀβουλήτοισ καὶ περιστατικοῖσ λεγομένοισ πράγμασι καὶ καιροῖσ ἡ δεισιδαιμονία, βελτίων δ’ οὐδὲν οὐδ’ ἐν τοῖσ ἡδίοσι τῆσ ἀθεότητοσ. ἣδιστα δὲ τοῖσ ἀνθρώποισ ἑορταὶ καὶ εἰλαπίναι πρὸσ ἱεροῖσ καὶ μυήσεισ καὶ ὀργιασμοὶ καὶ κατευχαὶ θεῶν καὶ προσκυνήσεισ.

Σαρδόνιον γέλωτα τοῖσ ποιουμένοισ καί που παραφθεγγόμενον ἀτρέμα πρὸσ τοὺσ συνήθεισ ὅτι τετύφωνται καὶ δαιμονῶσιν οἱ θεοῖσ ταῦτα δρᾶσθαι νομίζοντεσ, ἄλλο δ’ οὐδὲν ἔχοντα κακόν.

ὁ δὲ δεισιδαίμων βούλεται μὲν οὐ δύναται δὲ χαίρειν οὐδ’ ἥδεσθαι, πόλισ δ’ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει, ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων ἡ ψυχὴ τοῦ δεισιδαίμονοσ. ἐστεφανωμένοσ ὠχριᾷ, θύει καὶ φοβεῖται, εὔχεται φωνῇ παλλομένῃ καὶ χερσὶν ἐπιθυμιᾷ τρεμούσαισ, καὶ ὅλωσ ἀποδείκνυσι τὸν Πυθαγόρου λόγον φλύαρον εἰπόντοσ;

ὅτι βέλτιστοι γιγνόμεθα πρὸσ τοὺσ θεοὺσ βαδίζοντεσ · τότε γὰρ ἀθλιώτατα καὶ κάκιστα πράττουσιν οἱ δεισιδαίμονεσ, ὥσπερ ἄρκτων φωλεοῖσ ἢ χειαῖσ δρακόντων ἢ μυχοῖσ κητῶν τοῖσ τῶν θεῶν μεγάροισ ἢ ἀνακτόροισ προσιόντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION