Plutarch, De superstitione, section 3 11:

οὐδὲν κακὸν ἐχούσησ ὕπαρ ἐξαπατῶσιν ἑαυτοὺσ καὶ δαπανῶσι καὶ ταράττουσιν, εἰσ ἀγύρτασ καὶ γόητασ ἐμπεσόντεσ λέγοντασ ἀλλ’ εἴτ’ ἔνυπνον φάντασμα φοβεῖ, χθονίασ θ’ Ἑκάτησ κῶμον ἐδέξω, τὴν περιμάκτριαν κάλει γραῦν καὶ βάπτισον σεαυτὸν εἰσ θάλασσαν καὶ καθίσασ ἐν τῇ γῇ διημέρευσον.