Plutarch, De E apud Delphos, section 20

(플루타르코스, De E apud Delphos, section 20)

"ἀλλ’ ἔστιν ὁ θεὸσ, χρὴ φάναι, καὶ ἔστι κατ’ οὐδένα χρόνον ἀλλὰ κατὰ τὸν αἰῶνα τὸν ἀκίνητον καὶ ἄχρονον καὶ ἀνέγκλιτον καὶ οὗ πρότερον οὐδέν ἐστιν οὐδ’ ὕστερον οὐδὲ μέλλον οὐδὲ παρῳχημένον οὐδὲ πρεσβύτερον οὐδὲ νεώτερον ἀλλ’ εἷσ ὢν ἑνὶ τῷ νῦν τὸ ἀεὶ πεπλήρωκε, καὶ μόνον ἐστὶ τὸ κατὰ τοῦτον ὄντωσ ὄντωσ ὄν, οὐ γεγονὸσ οὐδ’ ἐσόμενον οὐδ’ ἀρξάμενον οὐδὲ παυσόμενον. "οὕτωσ οὖν αὐτὸν δεῖ σεβομένουσ ἀσπάζεσθαι καὶ προσαγορεύειν, ἢ καὶ νὴ Δία, ὡσ ἔνιοι τῶν παλαιῶν,εἰε͂̔́ν. οὐ γὰρ πολλὰ τὸ θεῖόν ἐστιν, ὡσ ἡμῶν ἕκαστοσ ἐκ μυρίων διαφορῶν ἐν πάθεσι γιγνομένων, ἄθροισμα παντοδαπὸν καὶ πανηγυρικῶσ μεμιγμένον· "ἀλλ’ ἓν εἶναι δεῖ τὸ ὄν, ὥσπερ ὂν τὸ ἕν. ἡ δ’ ἑτερότησ, διαφορᾷ τοῦ ὄντοσ, εἰσ γένεσιν ἐξίσταται τοῦ μὴ ὄντοσ. "ὅθεν εὖ καὶ τὸ πρῶτον ἔχει τῷ θεῷ τῶν ὀνομάτων καὶ τὸ δεύτερον καὶ τὸ τρίτον. "Ἀπόλλων μὲν γὰρ οἱο͂ν ἀρνούμενοσ τὰ πολλὰ καὶ τὸ πλῆθοσ ἀποφάσκων ἐστίν, Ιἤιοσ δ’ ὡσ εἷσ καὶ μόνοσ· "Φοῖβον δὲ δήπου τὸ καθαρὸν καὶ ἁγνὸν οἱ παλαιοὶ πᾶν ὠνόμαζον, ὡσ ἔτι Θεσσαλοὶ τοὺσ ἱερέασ ἐν ταῖσ ἀποφράσιν ἡμέραισ αὐτοὺσ ἐφ’ ἑαυτῶν ἔξω διατρίβοντασ, οἶμαι, φοιβονομεῖσθαι λέγουσι. "τὸ δ’ ἓν εἰλικρινὲσ καὶ καθαρόν· "ἑτέρου γὰρ μίξει πρὸσ ἕτερον ὁ μιασμόσ, ὥσ που καὶ Ὅμηροσ ἐλέφαντα τινὰ φοινισσόμενον βαφῇμιαίνεσθαι φησί· "καὶ τὰ μιγνύμενα τῶν χρωμάτων οἱ βαφεῖσ φθείρεσθαι καί φθοράν τὴν μῖξιν ὀνομάζουσιν. "οὐκοῦν ἕν τ’ εἶναι καὶ ἄκρατον ἀεὶ τῷ ἀφθάρτῳ καὶ καθαρῷ προσήκει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION