Plutarch, Comparison of Aristides with Marcus Cato, chapter 4 3:

ὡσ γὰρ σῶμα τὸ καλῶσ πρὸσ εὐεξίαν κεκραμένον οὔτ’ ἐσθῆτοσ οὔτε τροφῆσ δεῖται περιττῆσ, οὕτω καὶ βίοσ καὶ οἶκοσ ὑγιαίνων ἀπὸ τῶν τυχόντων διοικεῖται. δεῖ δὲ τῇ χρείᾳ σύμμετρον ἔχειν τὴν κτῆσιν· ὡσ ὅ γε πολλὰ συνάγων, ὀλίγοισ δὲ χρώμενοσ οὐκ ἔστιν αὐτάρκησ, ἀλλ’ εἴτε μὴ δεῖται, τῆσ παρασκευῆσ ὧν οὐκ ὀρέγεται μάταιοσ, εἴτ’ ὀρέγεται, μικρολογίᾳ κολούων τὴν ἀπόλαυσιν ἄθλιοσ. αὐτοῦ γέ τοι Κάτωνοσ ἡδέωσ ἂν πυθοίμην εἰ μὲν ἀπολαυστὸν ὁ πλοῦτόσ ἐστι, τί σεμνύνῃ τῷ πολλὰ κεκτημένοσ ἀρκεῖσθαι μετρίοισ;