헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Ξομπαρι

(플루타르코스, Comparison of Aristides with Marcus Cato, chapter 4)

ἢ τοῦτο πρῶτον ἀμφιλογίαν ἔχει; πενία γὰρ αἰσχρὸν οὐδαμοῦ μὲν δι’ αὑτήν, ἀλλ’ ὅπου δεῖγμα ῥᾳθυμίασ ἐστίν, ἀκρασίασ, πολυτελείασ, ἀλογιστίασ, ἀνδρὶ δὲ σώφρονι καὶ φιλοπόνῳ καὶ δικαίῳ καὶ ἀνδρείῳ καὶ δημοσιεύοντι ταῖσ ἀρεταῖσ άπάσαισ συνοῦσα μεγαλοψυχίασ ἐστὶ καὶ μεγαλοφροσύνησ σημεῖον. οὐ γὰρ ἔστι πράττειν μεγάλα φροντίζοντα μικρῶν, οὐδὲ πολλοῖσ δεομένοισ βοηθεῖν πολλῶν αὐτὸν δεόμενον.

μέγα δ’ εἰσ πολιτείαν ἐφόδιον οὐχὶ πλοῦτοσ, ἀλλ’ αὐτάρκεια, τῷ μηδενὸσ ἰδίᾳ τῶν περιττῶν δεῖσθαι πρὸσ οὐδεμίαν ἀσχολίαν ἄγουσα τῶν δημοσίων, ἀπροσδεὴσ μὲν γὰρ ἁπλῶσ ὁ θεὸσ, ἀνθρωπίνησ δ’ ἀρετῆσ, ᾧ συνάγεται πρὸσ τὸ ἐλάχιστον ἡ χρείᾳ, τοῦτο τελειότατον καὶ θειότατον. ὡσ γὰρ σῶμα τὸ καλῶσ πρὸσ εὐεξίαν κεκραμένον οὔτ’ ἐσθῆτοσ οὔτε τροφῆσ δεῖται περιττῆσ, οὕτω καὶ βίοσ καὶ οἶκοσ ὑγιαίνων ἀπὸ τῶν τυχόντων διοικεῖται.

δεῖ δὲ τῇ χρείᾳ σύμμετρον ἔχειν τὴν κτῆσιν· ὡσ ὅ γε πολλὰ συνάγων, ὀλίγοισ δὲ χρώμενοσ οὐκ ἔστιν αὐτάρκησ, ἀλλ’ εἴτε μὴ δεῖται, τῆσ παρασκευῆσ ὧν οὐκ ὀρέγεται μάταιοσ, εἴτ’ ὀρέγεται, μικρολογίᾳ κολούων τὴν ἀπόλαυσιν ἄθλιοσ. αὐτοῦ γέ τοι Κάτωνοσ ἡδέωσ ἂν πυθοίμην εἰ μὲν ἀπολαυστὸν ὁ πλοῦτόσ ἐστι, τί σεμνύνῃ τῷ πολλὰ κεκτημένοσ ἀρκεῖσθαι μετρίοισ; εἰ δὲ λαμπρόν ἐστιν, ὥσπερ ἐστίν, ἄρτῳ τε χρῆσθαι τῷ προστυχόντι καὶ πίνειν οἱο͂ν ἐργάται πίνουσι καὶ θεράποντεσ οἶνον καὶ πορφύρασ μὴ δεηθῆναι μηδὲ οἰκίασ κεκονιαμένησ, οὐδὲν οὔτ’ Ἀριστείδησ οὔτ’ Ἐπαμεινώνδασ οὔτε Μάνιοσ Κούριοσ οὔτε Γάιοσ Φαβρίκιοσ ἐνέλιπον τοῦ προσήκοντοσ, χαίρειν ἐάσαντεσ τὴν κτῆσιν ὧν τὴν χρῆσιν ἀπεδοκίμαζον.

οὐ γὰρ ἦν ἀναγκαῖον ἀνθρώπῳ γογγυλίδασ ἥδιστον ὄψον πεποιημένῳ καὶ δι’ αὑτοῦ ταύτασ ἕψοντι, ματτούσησ ἅμα τῆσ γυναικὸσ ἄλφιτα, τοσαῦτα περὶ ἀσσαρίου θρυλεῖν καὶ γράφειν ἀφ’ ἧσ ἄν τισ ἐργασίασ τάχιστα πλούσιοσ γένοιτο, μέγα γὰρ τὸ εὐτελὲσ καὶ αὔταρκεσ, ὅτι τῆσ ἐπιθυμίασ ἅμα καὶ τῆσ φροντίδοσ ἀπαλλάττει τῶν περιττῶν, διὸ καὶ τοῦτό φασιν ἐν τῇ Καλλίου δίκῃ τὸν Ἀριστείδην εἰπεῖν, ὡσ αἰσχύνεσθαι πενίαν προσήκει τοῖσ ἀκουσίωσ πενομένοισ, τοῖσ δ’, ὥσπερ αὐτὸσ, ἑκουσίωσ, ἐγκαλλωπίζεσθαι.

γελοῖον γὰρ οἰέσθαι ῥᾳθυμίασ εἶναι τὴν Ἀριστείδου πενίαν, ᾧ παρῆν αἰσχρὸν εἰργασμένῳ μηδέν, ἀλλ’ ἕνα σκυλεύσαντι βάρβαρον ἢ μίαν σκηνὴν καταλαβόντι πλουσίῳ γενέσθαι, ταῦτα μὲν οὖν περὶ τούτων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Comparison of Aristides with Marcus Cato, chapter 4

(플루타르코스, Comparison of Aristides with Marcus Cato, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION