Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 155:

καὶ Γοργίου μάλιστα, ὦ Σώκρατεσ, ταῦτα ἄγαμαι, ὅτι οὐκ ἄν ποτε αὐτοῦ τοῦτο ἀκούσαισ ὑπισχνουμένου, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων καταγελᾷ, ὅταν ἀκούσῃ ὑπισχνουΜένων· ἀλλὰ λέγειν οἰέται δεῖν ποιεῖν δεινούσ. οὐδ’ ἄρα σοὶ δοκοῦσιν οἱ σοφισταὶ διδάσκαλοι εἶναι; οὐκ ἔχω λέγειν, ὦ Σώκρατεσ. καὶ γὰρ αὐτὸσ ὅπερ οἱ πολλοὶ πέπονθα· τοτὲ μέν μοι δοκοῦσιν, τοτὲ δὲ οὔ. οἶσθα δὲ ὅτι οὐ μόνον σοί τε καὶ τοῖσ ἄλλοισ τοῖσ πολιτικοῖσ τοῦτο δοκεῖ τοτὲ μὲν εἶναι διδακτόν, τοτὲ δ’ οὔ, ἀλλὰ καὶ Θέογνιν τὸν ποιητὴν οἶσθ’ ὅτι ταὐτὰ ταῦτα λέγει;