Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 137:

(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 137:)

πῶσ οὖν ἄν, ὦ δαιμόνιε, εἰδείησ περὶ τούτου τοῦ πράγματοσ, εἴτε τι ἀγαθὸν ἔχει ἐν αὑτῷ εἴτε φλαῦρον, οὗ παντάπασιν ἄπειροσ εἰήσ; ῥᾳδίωσ· τούτουσ γοῦν οἶδα οἵ εἰσιν, εἴτ’ οὖν ἄπειροσ αὐτῶν εἰμι εἴτε μή. μάντισ εἶ ἴσωσ, ὦ Ἄνυτε· ἐπεὶ ὅπωσ γε ἄλλωσ οἶσθα τούτων πέρι, ἐξ ὧν αὐτὸσ λέγεισ θαυμάζοιμ’ ἄν. ἀλλὰ γὰρ οὐ τούτουσ ἐπιζητοῦμεν τίνεσ εἰσίν, παρ’ οὓσ ἂν Μένων ἀφικόμενοσ μοχθηρὸσ γένοιτο ‐ οὗτοι μὲν γάρ, εἰ σὺ βούλει, ἔστων οἱ σοφισταί ‐ ἀλλὰ δὴ ἐκείνουσ εἰπὲ ἡμῖν, καὶ τὸν πατρικὸν τόνδε ἑταῖρον εὐεργέτησον φράσασ αὐτῷ παρὰ τίνασ ἀφικόμενοσ ἐν τοσαύτῃ πόλει τὴν ἀρετὴν ἣν νυνδὴ ἐγὼ διῆλθον γένοιτ’ ἂν ἄξιοσ λόγου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION