Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 313:

ἀλλὰ μὰ Δί’ οὐκ οἶδ’ ὅτι λέγεισ. οὐκ οἶσθ’ ὅτι τοὺσ ἀγαθοὺσ ἀγαθῶν φῂσ παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούσ, καὶ κακοὺσ δὲ κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ εἶναι τὰσ ἡδονάσ, κακὰ δὲ τὰσ ἀνίασ; ἔγωγε. οὐκοῦν τοῖσ χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά, αἱ ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν; πῶσ γὰρ οὔ; οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων ἀγαθοί εἰσιν οἱ χαίροντεσ; ναί. τί δέ; τοῖσ ἀνιωμένοισ οὐ πάρεστιν τὰ κακά, αἱ λῦπαι; πάρεστιν.