Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Πρωταγόρας 333:

ἔχε δή, ἔφην ἐγώ· ἄξιον γάρ τοι ἐπισκέψασθαι ὃ λέγεισ. πότερον τοὺσ ἀνδρείουσ θαρραλέουσ λέγεισ ἢ ἄλλο τι; καὶ ἴτασ γε, ἔφη, ἐφ’ ἃ οἱ πολλοὶ φοβοῦνται ἰέναι. φέρε δή, τὴν ἀρετὴν καλόν τι φῂσ εἶναι, καὶ ὡσ καλοῦ ὄντοσ αὐτοῦ σὺ διδάσκαλον σαυτὸν παρέχεισ; κάλλιστον μὲν οὖν, ἔφη, εἰ μὴ μαίνομαί γε. πότερον οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, τὸ μέν τι αὐτοῦ αἰσχρόν, τὸ δέ τι καλόν, ἢ ὅλον καλόν; ὅλον που καλὸν ὡσ οἱο͂́ν τε μάλιστα. οἶσθα οὖν τίνεσ εἰσ τὰ φρέατα κολυμβῶσιν θαρραλέωσ;