Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Εὐθύδημος 354:

καὶ τῶν ἄλλων, ἔφη· ἢ οἰεί τὸν αὐτὸν πατέρα ὄντα οὐ πατέρα εἶναι; ὠίμην δῆτα, ἔφη ὁ Κτήσιπποσ. τί δέ; ἦ δ’ ὅσ· χρυσὸν ὄντα μὴ χρυσὸν εἶναι; ἢ ἄνθρωπον ὄντα μὴ ἄνθρωπον; μὴ γάρ, ἔφη ὁ Κτήσιπποσ, ὦ Εὐθύδημε, τὸ λεγόμενον, οὐ λίνον λίνῳ συνάπτεισ· δεινὸν γὰρ λέγεισ πρᾶγμα εἰ ὁ σὸσ πατὴρ πάντων ἐστὶν πατήρ. ἀλλ’ ἔστιν, ἔφη. πότερον ἀνθρώπων; ἦ δ’ ὃσ ὁ Κτήσιπποσ, ἢ καὶ ἵππων καὶ τῶν ἄλλων πάντων ζῴων;