Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Εὐθύδημος 202:

ἐνταῦθα γὰρ δὴ χωρὶσ μὲν ἡ ποιοῦσα τέχνη, χωρὶσ δὲ ἡ χρωμένη διῄρηται τοῦ αὐτοῦ πέρι· ἡ γὰρ λυροποιικὴ καὶ ἡ κιθαριστικὴ πολὺ διαφέρετον ἀλλήλοιν. οὐχ οὕτωσ; συνέφη. οὐδὲ μὴν αὐλοποιικῆσ γε δῆλον ὅτι δεόμεθα· καὶ γὰρ αὕτη ἑτέρα τοιαύτη. συνεδόκει. ἀλλὰ πρὸσ θεῶν, ἔφην ἐγώ, εἰ τὴν λογοποιικὴν τέχνην μάθοιμεν, ἆρά ἐστιν αὕτη ἣν ἔδει κεκτημένουσ ἡμᾶσ εὐδαίμονασ εἶναι; οὐκ οἶμαι, ἔφη, ἐγώ, ὁ Κλεινίασ ὑπολαβών.