헬라어 문장 검색 - Πινδαρ́ΟδεσΓρέ3́10́

(핀다르, Odes, nemean odes, nemean 10 ΘΕΑΙῼ ΑΡΓΕΙῼ ΠΑΛΑΙΣΤῌ)

Δαναοῦ πόλιν ἀγλαοθρόνων τε πεντήκοντα κορᾶν, Χάριτεσ, Ἄργοσ Ἥρασ δῶμα θεοπρεπὲσ ὑμνεῖτε· φλέγεται δ’ ἀρεταῖσ μυρίαισ ἔργων θρασέων ἕνεκεν. μακρὰ μὲν τὰ Περσέοσ ἀμφὶ Μεδοίσασ Γοργόνοσ· πολλὰ δ’ Αἰγύπτῳ καταοίκισθεν ἄστη ταῖσ Ἐπάφου παλάμαισ· οὐδ’ Ὑπερμνήστρα παρεπλάγχθη, μονόψαφον ἐν κολεῷ κατασχοῖσα ξίφοσ.

Διομήδεα δ’ ἄμβροτον ξανθά ποτε Γλαυκῶπισ ἔθηκε θεόν·

γαῖα δ’ ἐν Θήβαισ ὑπέδεκτο κεραυνωθεῖσα Διὸσ βέλεσιν μάντιν Οἰκλείδαν, πολέμοιο νέφοσ· καὶ γυναιξὶν καλλικόμοισιν ἀριστεύει πάλαι· Ζεὺσ ἐπ’ Ἀλκμήναν Δανάαν τε μολὼν τοῦτον κατέφανε λόγον·

πατρὶ δ’ Ἀδράστοιο Λυγκεῖ τε φρενῶν καρπὸν εὐθείᾳ συνάρμοξεν δίκᾳ· θρέψε δ’ αἰχμὰν Ἀμφιτρύωνοσ.

ὁ δ’ ὄλβῳ φέρτατοσ ἵκετ’ ἐσ κείνου γενεάν, ἐπεὶ ἐν χαλκέοισ ὅπλοισ Τηλεβόασ ἔναρεν· τῷ ὄψιν ἐειδόμενοσ ἀθανάτων βασιλεὺσ αὐλὰν ἐσῆλθεν σπέρμ’ ἀδείμαντον φέρων Ἡρακλέοσ· οὗ κατ’ Ὄλυμπον ἄλοχοσ Ἥβα τελείᾳ παρὰ ματέρι βαίνοισ’ ἔστι, καλλίστα θεῶν.

βραχύ μοι στόμα πάντ’ ἀναγήσασθ’, ὅσων Ἀργεῖον ἔχει τέμενοσ μοῖραν ἐσλῶν·

ἔστι δὲ καὶ κόροσ ἀνθρώπων βαρὺσ ἀντιάσαι· ἀλλ’ ὅμωσ εὔχορδον ἔγειρε λύραν, καὶ παλαισμάτων λάβε φροντίδ’· ἀγών τοι χάλκεοσ δᾶμον ὀτρύνει ποτὶ βουθυσίαν Ἥρασ ἀέθλων τε κρίσιν· Οὐλία παῖσ ἔνθα νικάσαισ δὶσ ἔσχεν Θεαῖοσ εὐφόρων λάθαν πόνων. ἐκράτησε δὲ καί ποθ’ Ἕλλανα στρατὸν Πυθῶνι, τύχᾳ τε μολὼν καὶ τὸν Ἰσθμοῖ καὶ Νεμέᾳ στέφανον, Μοίσαισί τ’ ἔδωκ’ ἀρόσαι, τρὶσ μὲν ἐν πόντοιο πύλαισι λαχών, τρὶσ δὲ καὶ σεμνοῖσ δαπέδοισ ἐν Ἀδραστείῳ νόμῳ.

Ζεῦ πάτερ, τῶν μὰν ἔραται φρενί, σιγᾷ οἱ στόμα· πᾶν δὲ τέλοσ ἐν τὶν ἔργων·

οὐδ’, ἀμόχθῳ καρδίᾳ προσφέρων τόλμαν, παραιτεῖται χάριν· γνώτ’ ἀείδω οἷ τε καὶ ὅστισ ἁμιλλᾶται περὶ ἐσχάτων ἄθλων κορυφαῖσ·

ὕπατον δ’ ἔσχεν Πίσα Ἡρακλέοσ τεθμόν·

ἁδεῖαί γε μὲν ἀμβολάδαν ἐν τελεταῖσ δὶσ Ἀθαναίων νιν ὀμφαὶ κώμασαν· γαίᾳ δὲ καυθείσᾳ πυρὶ καρπὸσ ἐλαίασ ἔμολεν Ἥρασ τὸν εὐάνορα λαὸν ἐν ἀγγέων ἑρ́κεσιν παμποικίλοισ. ἕπεται δέ, Θεαῖε, ματρώων πολύγνωτον γένοσ ὑμετέρων εὐάγων τιμὰ Χαρίτεσσί τε καὶ <σὺν> Τυνδαρίδαισ θαμάκισ.

ἀξιωθείην κεν, ἐὼν Θρασύκλου Ἀντία τε ξύγγονοσ, Ἄργει μὴ κρύπτειν φάοσ ὀμμάτων. νικαφορίαισ γὰρ ὅσαισ Προίτοιο τόδ’ ἱπποτρόφον ἄστυ θάλησεν Κορίνθου τ’ ἐν μυχοῖσ καὶ Κλεωναίων πρὸσ ἀνδρῶν τετράκισ· Σικυωνόθε δ’ ἀργυρωθέντεσ σὺν οἰνηραῖσ φιάλαισ ἐπέβαν, ἐκ δὲ Πελλάνασ ἐπιεσσάμενοι νῶτον μαλακαῖσι κρόκαισ·

ἀλλὰ χαλκὸν μυρίον οὐ δυνατὸν ἐξελέγχειν· μακροτέρασ γὰρ ἀριθμῆσαι σχολᾶσ· καὶ Λύκαιον πὰρ Διὸσ θῆκε δρόμῳ, σὺν ποδῶν χειρῶν τε νικᾶσαι σθένει.

Κάστοροσ δ’ ἐλθόντοσ ἐπὶ ξενίαν πὰρ Παμφάη καὶ κασιγνήτου Πολυδεύκεοσ, οὐ θαῦμα σφίσιν ἐγγενὲσ ἔμμεν ἀεθληταῖσ ἀγαθοῖσιν·

ἐπεὶ εὐρυχόρου ταμίαι Σπάρτασ ἀγώνων μοῖραν Ἑρμᾷ καὶ σὺν Ἡρακλεῖ διέποντι θάλειαν, μάλα μὲν ἀνδρῶν δικαίων περικαδόμενοι. καὶ μὰν θεῶν πιστὸν γένοσ.

μεταμειβόμενοι δ’ ἐναλλὰξ ἁμέραν τὰν μὲν παρὰ πατρὶ φίλῳ Δὶ νέμονται, τὰν δ’ ὑπὸ κεύθεσι γαίασ ἐν γυάλοισ Θεράπνασ, πότμον ἀμπιπλάντεσ ὁμοῖον·

εἵλετ’ αἰῶνα φθιμένου Πολυδεύκησ Κάστοροσ ἐν πολέμῳ.

τὸν γὰρ Ἴδασ ἀμφὶ βουσίν πωσ χολωθεὶσ ἔτρωσεν χαλκέασ λόγχασ ἀκμᾷ. ἀπὸ Ταϋγέτου πεδαυγάζων ἴδεν Λυγκεὺσ δρυὸσ ἐν στελέχει ἡμένουσ.

κείνου γὰρ ἐπιχθονίων πάντων γένετ’ ὀξύτατον ὄμμα. λαιψηροῖσ δὲ πόδεσσιν ἄφαρ ἐξικέσθαν, καὶ μέγα ἔργον ἐμήσαντ’ ὠκέωσ, καὶ πάθον δεινὸν παλάμαισ Ἀφαρητίδαι Διόσ. αὐτίκα γὰρ ἦλθε Λήδασ παῖσ διώκων· τοὶ δ’ ἔναντα στάθεν τύμβῳ σχεδὸν πατρωί̈ῳ·

ἔνθεν ἁρπάξαντεσ ἄγαλμ’ Αἴ̈δα, ξεστὸν πέτρον, ἔμβαλον στέρνῳ Πολυδεύκεοσ·

ἀλλ’ οὔ νιν φλάσαν, οὐδ’ ἀνέχασσαν· ἐφορμαθεὶσ δ’ ἄρ’ ἄκοντι θοῷ ἤλασε Λυγκέοσ ἐν πλευραῖσι χαλκόν.

Ζεὺσ δ’ ἐπ’ Ἴδᾳ πυρφόρον πλᾶξε ψολόεντα κεραυνόν· ἅμα δ’ ἐκαίοντ’ ἔρημοι. χαλεπὰ δ’ ἔρισ ἀνθρώποισ ὁμιλεῖν κρεσσόνων. ταχέωσ δ’ ἐπ’ ἀδελφεοῦ βίαν πάλιν χώρησεν ὁ Τυνδαρίδασ, καί νιν οὔπω τεθναότ’, ἄσθματι δὲ φρίσσοντα πνοὰσ ἔκιχεν.

θερμὰ δὴ τέγγων δάκρυα στοναχαῖσ ὄρθιον φώνασε·

"πάτερ Κρονίων, τίσ δὴ λύσισ ἔσσεται πενθέων; καὶ ἐμοὶ θάνατον σὺν τῷδ’ ἐπίτειλον, ἄναξ. οἴχεται τιμὰ φίλων τατωμένῳ φωτί· παῦροι δ’ ἐν πόνῳ πιστοὶ βροτῶν καμάτου μεταλαμβάνειν. " ὣσ ἔννεπε·

Ζεὺσ δ’ ἀντίοσ ἤλυθέ οἱ καὶ τόδ’ ἐξαύδασ’ ἔποσ· "ἐσσί μοι υἱόσ·

τόνδε δ’ ἔπειτα πόσισ σπέρμα θνατὸν ματρὶ τεᾷ πελάσαισ στάξεν ἡρ́ωσ. ἀλλ’ ἄγε τῶνδέ τοι ἔμπαν αἱρ́εσιν παρδίδωμ’· εἰ μὲν θάνατόν τε φυγὼν καὶ γῆρασ ἀπεχθόμενον αὐτὸσ Οὔλυμπον θέλεισ <ναίειν ἐμοὶ> σύν τ’ Ἀθαναίᾳ κελαινεγχεῖ τ’ Ἄρει, ἔστι τοι τούτων λάχοσ· εἰ δὲ κασιγνήτου πέρι μάρνασαι, πάντων δὲ νοεῖσ ἀποδάσσασθαι ἴσον, ἥμισυ μέν κε πνέοισ γαίασ ὑπένερθεν ἐών, ἥμισυ δ’ οὐρανοῦ ἐν χρυσέοισ δόμοισιν.

" ὣσ ἄρ’ αὐδάσαντοσ οὐ γνώμᾳ διπλόαν θέτο βουλάν. ἀνὰ δ’ ἔλυσεν μὲν ὀφθαλμόν, ἔπειτα δὲ φωνὰν χαλκομίτρα Κάστοροσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Pindar, Odes, nemean odes, nemean 10 ΘΕΑΙῼ ΑΡΓΕΙῼ ΠΑΛΑΙΣΤῌ

(핀다르, Odes, nemean odes, nemean 10 ΘΕΑΙῼ ΑΡΓΕΙῼ ΠΑΛΑΙΣΤῌ)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION