헬라어 문장 검색 - Πινδαρ́ΟδεσΓρέ2́09́

(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 9 ΤΕΛΕΣΙΚΡΑΤΕΙ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΟΠΛΙΤΟΔΡΟΜῼ)

ἐθέλω χαλκάσπιδα Πυθιονίκαν σὺν βαθυζώνοισιν ἀγγέλλων Τελεσικράτη Χαρίτεσσι γεγωνεῖν, ὄλβιον ἄνδρα, διωξίππου στεφάνωμα Κυράνασ· ἁρ́πασ’, ἔνεικέ τε χρυσέῳ παρθένον ἀγροτέραν δίφρῳ, τόθι νιν πολυμήλου καὶ πολυκαρποτάτασ θῆκε δέσποιναν χθονὸσ ῥίζαν ἀπείρου τρίταν εὐήρατον θάλλοισαν οἰκεῖν.

ὑπέδεκτο δ’ ἀργυρόπεζ’ Ἀφροδίτα Δάλιον ξεῖνον θεοδμάτων ὀχέων, ἐφαπτομένα χερὶ κούφᾳ.

καί σφιν ἐπὶ γλυκεραῖσ εὐναῖσ ἐρατὰν βάλεν αἰδῶ, ξυνὸν ἁρμόζοισα θεῷ τε γάμον μιχθέντα κούρᾳ θ’ Ὑψέοσ εὐρυβία·

ὃσ Λαπιθᾶν ὑπερόπλων τουτάκισ ἦν βασιλεύσ, ἐξ Ὠκεανοῦ γένοσ ἡρ́ωσ δεύτεροσ· Ναὶ̈σ εὐφρανθεῖσα Πηνειοῦ λέχει Κρείοισ’ ἔτικτεν, Γαίασ θυγάτηρ.

ὁ δὲ τὰν εὐώλενον θρέψατο παῖδα Κυράναν·

θῆρασ, ἦ πολλάν τε καὶ ἡσύχιον βουσὶν εἰρήναν παρέχοισα πατρῴαισ, τὸν δὲ σύγκοιτον γλυκὺν παῦρον ἐπὶ γλεφάροισ ὕπνον ἀναλίσκοισα ῥέποντα πρὸσ ἀῶ.

κίχε νιν λέοντί ποτ’ εὐρυφαρέτρασ ὀμβρίμῳ μούναν παλαίοισαν ἄτερ ἐγχέων ἑκάεργοσ Ἀπόλλων.

αὐτίκα δ’ ἐκ μεγάρων Χείρωνα προσέννεπε φωνᾷ. " σεμνὸν ἄντρον, Φιλλυρίδα, προλιπὼν θυμὸν γυναικὸσ καὶ μεγάλαν δύνασιν θαύμασον, οἱο͂ν ἀταρβεῖ νεῖκοσ ἄγει κεφαλᾷ, μόχθου καθύπερθε νεᾶνισ ἦτορ ἔχοισα·

φόβῳ δ’ οὐ κεχείμανται φρένεσ. τίσ νιν ἀνθρώπων τέκεν; ποίασ δ’ ἀποσπασθεῖσα φύτλασ ὀρέων κευθμῶνασ ἔχει σκιοέντων, γεύεται δ’ ἀλκᾶσ ἀπειράντου; ὁσία κλυτὰν χέρα οἱ προσενεγκεῖν, ἦ ῥα;

καὶ ἐκ λεχέων κεῖραι μελιηδέα ποίαν; τὸν δὲ Κένταυροσ ζαμενήσ, ἀγανᾷ χλαρὸν γελάσσαισ ὀφρύϊ, μῆτιν ἑὰν εὐθὺσ ἀμείβετο· "κρυπταὶ κλαί̈δεσ ἐντὶ σοφᾶσ Πειθοῦσ ἱερᾶν φιλοτάτων, Φοῖβε, καὶ ἔν τε θεοῖσ τοῦτο κἀνθρώποισ ὁμῶσ αἰδέοντ’, ἀμφανδὸν ἁδείασ τυχεῖν τὸ πρῶτον εὐνᾶσ.

καὶ γὰρ σέ, τὸν οὐ θεμιτὸν ψεύδει θιγεῖν, ἔτραπε μείλιχοσ ὀργὰ παρφάμεν τοῦτον λόγον.

κούρασ δ’ ὁπόθεν γενεὰν ἐξερωτᾷσ, ὦ ἄνα; κύριον ὃσ πάντων τέλοσ οἶσθα καὶ πάσασ κελεύθουσ·

ὅσσα τε χθὼν ἠρινὰ φύλλ’ ἀναπέμπει, χὠπόσαι ἐν θαλάσσᾳ καὶ ποταμοῖσ ψάμαθοι κύμασιν ῥιπαῖσ τ’ ἀνέμων κλονέονται, χὤ τι μέλλει, χὠπόθεν ἔσσεται, εὖ καθορᾷσ. ἐρέω.

ταύτᾳ πόσισ ἵκεο βᾶσσαν τάνδε, καὶ μέλλεισ ὑπὲρ πόντου Διὸσ ἔξοχον ποτὶ κᾶπον ἐνεῖκαι· ἔνθα νιν ἀρχέπολιν θήσεισ, ἐπὶ λαὸν ἀγείραισ νασιώταν ὄχθον ἐσ ἀμφίπεδον·

νῦν δ’ εὐρυλείμων πότνιά σοι Λιβύα δέξεται εὐκλέα νύμφαν δώμασιν ἐν χρυσέοισ πρόφρων· αὐτίκα συντελέθειν ἔννομον δωρήσεται, οὔτε παγκάρπων φυτῶν νήποινον, οὔτ’ ἀγνῶτα θηρῶν.

τόθι παῖδα τέξεται, ὃν κλυτὸσ Ἑρμᾶσ εὐθρόνοισ Ὥραισι καὶ Γαίᾳ ἀνελὼν φίλασ ὑπὸ ματέροσ οἴσει.

νέκταρ ἐν χείλεσσι καὶ ἀμβροσίαν στάξοισι, θήσονταί τέ νιν ἀθάνατον Ζῆνα καὶ ἁγνὸν Ἀπόλλων’, ἀνδράσι χάρμα φίλοισ ἄγχιστον, ὀπάονα μήλων, Ἀγρέα καὶ Νόμιον, τοῖσ δ’ Ἀρισταῖον καλεῖν.

" ὣσ ἄρ’ εἰπὼν ἔντυεν τερπνὰν γάμου κραίνειν τελευτάν. ὠκεῖα δ’ ἐπειγομένων ἤδη θεῶν πρᾶξισ ὁδοί τε βραχεῖαι.

κεῖνο κεῖν’ ἆμαρ διαίτασεν·

θαλάμῳ δὲ μίγεν ἐν πολυχρύσῳ Λιβύασ· ἵνα καλλίσταν πόλιν ἀμφέπει κλεινάν τ’ ἀέθλοισ. καί νυν ἐν Πυθῶνί νιν ἀγαθέᾳ Καρνειάδα υἱὸσ εὐθαλεῖ συνέμιξε τύχᾳ· ἔνθα νικάσαισ ἀνέφανε Κυράναν, ἅ νιν εὔφρων δέξεται, καλλιγύναικι πάτρᾳ δόξαν ἱμερτὰν ἀγαγόντ’ ἀπὸ Δελφῶν.

ἀρεταὶ δ’ αἰεὶ μεγάλαι πολύμυθοι·

βαιὰ δ’ ἐν μακροῖσι ποικίλλειν, ἀκοὰ σοφοῖσ· ὁ δὲ καιρὸσ ὁμοίωσ παντὸσ ἔχει κορυφάν. ἔγνον ποτὲ καὶ Ιὄλαον οὐκ ἀτιμάσαντά νιν ἑπτάπυλοι Θῆβαι· τόν, Εὐρυσθῆοσ ἐπεὶ κεφαλὰν ἔπραθε φασγάνου ἀκμᾷ, κρύψαν ἔνερθ’ ὑπὸ γᾶν διφρηλάτα Ἀμφιτρύωνοσ σάματι, πατροπάτωρ ἔνθα οἱ Σπαρτῶν ξένοσ κεῖτο, λευκίπποισι Καδμείων μετοικήσαισ ἀγυιαῖσ.

τέκε οἷ καὶ Ζηνὶ μιγεῖσα δαί̈φρων ἐν μόναισ ὠδῖσιν Ἀλκμήνα διδύμων κρατησίμαχον σθένοσ υἱῶν.

κωφὸσ ἀνήρ τισ, ὃσ Ἡρακλεῖ στόμα μὴ παραβάλλει, μηδὲ Διρκαίων ὑδάτων ἀὲ μέμναται, τά νιν θρέψαντο καὶ Ἰφικλέα· τοῖσι τέλειον ἐπ’ εὐχᾷ κωμάσομαί τι παθὼν ἐσλόν·

Χαρίτων κελαδεννᾶν μή με λίποι καθαρὸν φέγγοσ. Αἰγίνᾳ τε γὰρ φαμὶ Νίσου τ’ ἐν λόφῳ τρὶσ δὴ πόλιν τάνδ’ εὐκλεί̈ξαι, σιγαλὸν ἀμαχανίαν ἔργῳ φυγών·

οὕνεκεν, εἰ φίλοσ ἀστῶν, εἴ τισ ἀντάεισ, τό γ’ ἐν ξυνῷ πεποναμένον εὖ μὴ λόγον βλάπτων ἁλίοιο γέροντοσ κρυπτέτω.

κεῖνοσ αἰνεῖν καὶ τὸν ἐχθρὸν παντὶ θυμῷ σύν γε δίκᾳ καλὰ ῥέζοντ’ ἔννεπεν. πλεῖστα νικάσαντά σε καὶ τελεταῖσ ὡρίαισ ἐν Παλλάδοσ εἶδον ἄφωνοί θ’ ὡσ ἕκασται φίλτατον παρθενικαὶ πόσιν ἢ υἱὸν εὔχοντ’, ὦ Τελεσίκρατεσ, ἔμμεν, ἐν Ὀλυμπίοισί τε καὶ βαθυκόλπου Γᾶσ ἀέθλοισ ἔν τε καὶ πᾶσιν ἐπιχωρίοισ.

ἐμὲ δ’ ὦν τισ ἀοιδᾶν δίψαν ἀκειόμενον πράσσει χρέοσ αὖτισ ἐγεῖραι καὶ παλαιὰν δόξαν ἑῶν προγόνων·

οἱοῖ Λιβύσσασ ἀμφὶ γυναικὸσ ἔβαν Ἴρασα πρὸσ πόλιν, Ἀνταίου μετὰ καλλίκομον μναστῆρεσ ἀγακλέα κούραν·

τὰν μάλα πολλοὶ ἀριστῆεσ ἀνδρῶν αἴτεον σύγγονοι, πολλοὶ δὲ καὶ ξείνων. ἐπεὶ θαητὸν εἶδοσ ἔπλετο·

χρυσοστεφάνου δέ οἱ Ἥβασ καρπὸν ἀνθήσαντ’ ἀποδρέψαι ἔθελον.

πατὴρ δὲ θυγατρὶ φυτεύων κλεινότερον γάμον, ἄκουσεν Δαναόν ποτ’ ἐν Ἄργει οἱο͂ν εὑρ͂εν τεσσαράκοντα καὶ ὀκτὼ παρθένοισι, πρὶν μέσον ἆμαρ ἑλεῖν, ὠκύτατον γάμον. ἔστασεν γὰρ ἅπαντα χορὸν ἐν τέρμασιν αὐτίκ’ ἀγῶνοσ·

σὺν δ’ ἀέθλοισ ἐκέλευσεν διακρῖναι ποδῶν, ἅντινα σχήσοι τισ ἡρώων, ὅσοι γαμβροί σφιν ἦλθον. οὕτω δ’ ἐδίδου Λίβυσ ἁρμόζων κόρᾳ νυμφίον ἄνδρα·

ποτὶ γραμμᾷ μὲν αὐτὰν στᾶσε κοσμήσαισ τέλοσ ἔμμεν ἄκρον, εἶπε δ’ ἐν μέσσοισ ἀπάγεσθαι, ὃσ ἂν πρῶτοσ θορὼν ἀμφί οἱ ψαύσειε πέπλοισ.

ἔνθ’ Ἀλεξίδαμοσ, ἐπεὶ φύγε λαιψηρὸν δρόμον, παρθένον κεδνὰν χερὶ χειρὸσ ἑλὼν ἆγεν ἱππευτᾶν Νομάδων δι’ ὅμιλον. πολλὰ μὲν κεῖνοι δίκον φύλλ’ ἔπι καὶ στεφάνουσ· πολλὰ δὲ πρόσθεν πτερὰ δέξατο νικᾶν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Pindar, Odes, pythian odes, pythian 9 ΤΕΛΕΣΙΚΡΑΤΕΙ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΟΠΛΙΤΟΔΡΟΜῼ

(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 9 ΤΕΛΕΣΙΚΡΑΤΕΙ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΟΠΛΙΤΟΔΡΟΜῼ)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION