Pindar, Odes, pythian odes, pythian 5 ΑΡΚΕΣΙΛᾼ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ

(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 5 ΑΡΚΕΣΙΛᾼ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ)

ὁ πλοῦτοσ εὐρυσθενήσ, ὅταν τισ ἀρετᾷ κεκραμένον καθαρᾷ βροτήσιοσ ἀνὴρ πότμου παραδόντοσ, αὐτὸν ἀνάγῃ πολύφιλον ἑπέταν. ὦ θεόμορ’ Ἀρκεσίλα, σύ τοί νιν κλυτᾶσ αἰῶνοσ ἀκρᾶν βαθμίδων ἄπο σὺν εὐδοξίᾳ μετανίσεαι ἕκατι χρυσαρμάτου Κάστοροσ· εὐδίαν ὃσ μετὰ χειμέριον ὄμβρον τεὰν καταιθύσσει μάκαιραν ἑστίαν.

σοφοὶ δέ τοι κάλλιον φέροντι καὶ τὰν θεόσδοτον δύναμιν.

σὲ δ’ ἐρχόμενον ἐν δίκᾳ πολὺσ ὄλβοσ ἀμφινέμεται· τὸ μέν, ὅτι βασιλεὺσ ἐσσὶ μεγαλᾶν πολίων, ἔχει συγγενὴσ ὀφθαλμὸσ αἰδοιότατον γέρασ τεᾷ τοῦτο μιγνύμενον φρενί· μάκαρ δὲ καὶ νῦν, κλεεννᾶσ ὅτι εὖχοσ ἤδη παρὰ Πυθιάδοσ ἵπποισ ἑλὼν δέδεξαι τόνδε κῶμον ἀνέρων, Ἀπολλώνιον ἄθυρμα.

τῷ σε μὴ λαθέτω Κυράνασ γλυκὺν ἀμφὶ κᾶπον Ἀφροδίτασ ἀειδόμενον, παντὶ μὲν θεὸν αἴτιον ὑπερτιθέμεν·

φιλεῖν δὲ Κάρρωτον ἔξοχ’ ἑταίρων· ὃσ οὐ τὰν Ἐπιμαθέοσ ἄγων ὀψινόου θυγατέρα Πρόφασιν, Βαττιδᾶν ἀφίκετο δόμουσ θεμισκρεόντων· ὕδατι Κασταλίασ ξενωθεὶσ γέρασ ἀμφέβαλε τεαῖσιν κόμαισ, ἀκηράτοισ ἁνίαισ ποδαρκέων δωδεκάδρομον τέμενοσ.

κατέκλασε γὰρ ἐντέων σθένοσ οὐδέν·

ἀλλὰ κρέμαται, ὁπόσα χεριαρᾶν τεκτόνων δαίδαλ’ ἄγων Κρισαῖον λόφον ἄμειψεν ἐν κοιλόπεδον νάποσ θεοῦ· τό σφ’ ἔχει κυπαρίσσινον μέλαθρον ἀμφ’ ἀνδριάντι σχεδόν, Κρῆτεσ ὃν τοξοφόροι τέγεϊ Παρνασσίῳ καθέσσαντο μονόδροπον φυτόν.

ἑκόντι τοίνυν πρέπει νόῳ τὸν εὐεργέταν ὑπαντιάσαι.

Ἀλεξιβιάδα, σὲ δ’ ἠύ̈κομοι φλέγοντι Χάριτεσ.

μακάριοσ, ὃσ ἔχεισ καὶ πεδὰ μέγαν κάματον λόγων φερτάτων μναμήϊ’· ἀέθλων καὶ πατρωί̈αν πόλιν.

πόνων δ’ οὔ τισ ἀπόκλαρόσ ἐστιν οὔτ’ ἔσεται·

ὁ Βάττου δ’ ἕπεται παλαιὸσ ὄλβοσ ἔμπαν τὰ καὶ τὰ νέμων, πύργοσ ἄστεοσ ὄμμα τε φαεννότατον ξένοισι. κεῖνόν γε καὶ βαρύκομποι λέοντεσ περὶ δείματι φύγον, γλῶσσαν ἐπεί σφιν ἀπένεικεν ὑπερποντίαν· ὁ δ’ ἀρχαγέτασ ἔδωκ’ Ἀπόλλων θῆρασ αἰνῷ φόβῳ, ὄφρα μὴ ταμίᾳ Κυράνασ ἀτελὴσ γένοιτο μαντεύμασιν.

ὃ καὶ βαρειᾶν νόσων ἀκέσματ’ ἄνδρεσσι καὶ γυναιξὶ νέμει, πόρεν τε κίθαριν, δίδωσί τε Μοῖσαν οἷσ ἂν ἐθέλῃ, ἀπόλεμον ἀγαγὼν ἐσ πραπίδασ εὐνομίαν, μυχόν τ’ ἀμφέπει μαντήϊον·

τῷ καὶ Λακεδαίμονι ἐν Ἄργει τε καὶ ζαθέᾳ Πύλῳ ἔνασσεν ἀλκάεντασ Ἡρακλέοσ ἐκγόνουσ Αἰγιμιοῦ τε.

τὸ δ’ ἐμὸν γαρύειν ἀπὸ Σπάρτασ ἐπήρατον κλέοσ· ὅθεν γεγενναμένοι ἵκοντο Θήρανδε φῶτεσ Αἰγεί̈δαι, ἐμοὶ πατέρεσ, οὐ θεῶν ἄτερ, ἀλλὰ μοῖρά τισ ἄγεν·

πολύθυτον ἔρανον ἔνθεν ἀναδεξάμενοι, Ἄπολλον, τεᾷ, Καρνήϊ’, ἐν δαιτὶ σεβίζομεν Κυράνασ ἀγακτιμέναν πόλιν·

ἔχοντι τὰν χαλκοχάρμαι ξένοι Τρῶεσ Ἀντανορίδαι. καπνωθεῖσαν πάτραν ἐπεὶ ἴδον ἐν Ἄρει.

τὸ δ’ ἐλάσιππον ἔθνοσ ἐνδυκέωσ δέκονται θυσίαισιν ἄνδρεσ οἰχνέοντέσ σφε δωροφόροι, τοὺσ Ἀριστοτέλησ ἄγαγε, ναυσὶ θοαῖσ ἁλὸσ βαθεῖαν κέλευθον ἀνοίγων.

κτίσεν δ’ ἄλσεα μείζονα θεῶν, εὐθύτομόν τε κατέθηκεν Ἀπολλωνίαισ ἀλεξιμβρότοισ πεδιάδα πομπαῖσ ἔμμεν ἱππόκροτον σκυρωτὰν ὁδόν, ἔνθα πρυμνοῖσ ἀγορᾶσ ἔπι δίχα κεῖται θανών.

μάκαρ μὲν ἀνδρῶν μέτα ἔναιεν, ἡρ́ωσ δ’ ἔπειτα λαοσεβήσ.

ἄτερθε δὲ πρὸ δωμάτων ἕτεροι λαχόντεσ Αἴ̈δαν βασιλέεσ ἱεροὶ ἐντί, μεγάλαν δ’ ἀρετὰν δρόσῳ μαλθακᾷ ῥανθεῖσαν κώμων ὑπὸ χεύμασιν, ἀκούοντί που χθονίᾳ φρενί, σφὸν ὄλβον υἱῷ τε κοινὰν χάριν ἔνδικόν τ’ Ἀρκεσίλᾳ.

πρέπει χρυσάορα Φοῖβον ἀπύειν, ἔχοντα Πυθωνόθεν τὸ καλλίνικον λυτήριον δαπανᾶν μέλοσ χαρίεν.

ἄνδρα κεῖνον ἐπαινέοντι συνετοί.

λεγόμενον ἐρέω· κρέσσονα μὲν ἁλικίασ νόον φέρβεται γλῶσσάν τε· θάρσοσ δὲ τανύπτεροσ ἐν ὄρνιξιν αἰετὸσ ἔπλετο· ἀγωνίασ δ’, ἑρ́κοσ οἱο͂ν, σθένοσ·

ἔν τε Μοίσαισι ποτανὸσ ἀπὸ ματρὸσ φίλασ, πέφανταί θ’ ἁρματηλάτασ σοφόσ· ὅσαι τ’ εἰσὶν ἐπιχωρίων καλῶν ἔσοδοι, τετόλμακε.

θεόσ τέ οἱ τὸ νῦν τε πρόφρων τελεῖ δύνασιν, καὶ τὸ λοιπὸν <ὁμοῖα>, Κρονίδαι μάκαρεσ, διδοῖτ’ ἐπ’ ἔργοισιν ἀμφί τε βουλαῖσ ἔχειν, μὴ φθινοπωρὶσ ἀνέμων χειμερία κατὰ πνοὰ δαμαλίζοι χρόνον. Διόσ τοι νόοσ μέγασ κυβερνᾷ δαίμον’ ἀνδρῶν φίλων.

εὔχομαί νιν Ὀλυμπίᾳ τοῦτο δόμεν γέρασ ἔπι Βάττου γένει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION