Pindar, Odes, pythian odes, pythian 2 ΙΕΡΩΝΙ ΣΨΡΑΚΟΣΙῼ ΑΡΜΑΤΙ

(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 2 ΙΕΡΩΝΙ ΣΨΡΑΚΟΣΙῼ ΑΡΜΑΤΙ)

τηλαυγέσιν ἀνέδησεν Ὀρτυγίαν στεφάνοισ, ποταμίασ ἕδοσ Ἀρτέμιδοσ, ἇσ οὐκ ἄτερ κείνασ ἀγαναῖσιν ἐν χερσὶ ποικιλανίουσ ἐδάμασσε πώλουσ. ὅ τ’ ἐναγώνιοσ Ἑρμᾶσ αἰγλᾶντα τίθησι κόσμον, ξεστὸν ὅταν δίφρον ἔν θ’ ἁρ́ματα πεισιχάλινα καταζευγνύῃ σθένοσ ἵππιον, ὀρσοτρίαιναν εὐρυβίαν καλέων θεόν.

ἄλλοισ δέ τισ ἐτέλεσσεν ἄλλοσ ἀνὴρ εὐαχέα βασιλεῦσιν ὕμνον, ἄποιν’ ἀρετᾶσ. φᾶμαι Κυπρίων, τὸν ὁ χρυσοχαῖτα προφρόνωσ ἐφίλησ’ Ἀπόλλων, ἱερέα κτίλον Ἀφροδίτασ·

ἄγει δὲ χάρισ φίλων ποίνιμοσ ἀντὶ ἔργων ὀπιζομένα·

σὲ δ’, ὦ Δεινομένειε παῖ, Ζεφυρία πρὸ δόμων Λοκρὶσ παρθένοσ ἀπύει, πολεμίων καμάτων ἐξ ἀμαχάνων διὰ τεὰν δύναμιν δρακεῖσ’ ἀσφαλέσ. θεῶν δ’ ἐφετμαῖσ Ἰξίονα φαντὶ ταῦτα βροτοῖσ λέγειν ἐν πτερόεντι τροχῷ παντᾷ κυλινδόμενον·

τὸν εὐεργέταν ἀγαναῖσ ἀμοιβαῖσ ἐποιχομένουσ τίνεσθαι. ἔμαθε δὲ σαφέσ.

εὐμενέσσι γὰρ παρὰ Κρονίδαισ γλυκὺν ἑλὼν βίοτον, μακρὸν οὐχ ὑπέμεινεν ὄλβον, μαινομέναισ φρασὶν Ἥρασ ὅτ’ ἐράσσατο, τὰν Διὸσ εὐναὶ λάχον πολυγαθέεσ· ἀλλά νιν ὕβρισ εἰσ ἀυάταν ὑπεράφανον ὦρσεν·

τάχα δὲ παθὼν ἐοικότ’ ἀνὴρ ἐξαίρετον ἕλε μόχθον. αἱ δύο δ’ ἀμπλακίαι φερέπονοι τελέθοντι· τὸ μὲν ἡρ́ωσ ὅτι ἐμφύλιον αἷμα πρώτιστοσ οὐκ ἄτερ τέχνασ ἐπέμιξε θνατοῖσ, ὅτι τε μεγαλοκευθέεσσιν ἔν ποτε θαλάμοισ Διὸσ ἄκοιτιν ἐπειρᾶτο. χρὴ δὲ κατ’ αὐτὸν αἰεὶ παντὸσ ὁρᾶν μέτρον.

εὐναὶ δὲ παράτροποι ἐσ κακότατ’ ἀθρόαν ἔβαλον· ποτὶ καὶ τὸν ἵκοντ’· ἐπεὶ νεφέλᾳ παρελέξατο, ψεῦδοσ γλυκὺ μεθέπων, ἀί̈δρισ ἀνήρ· εἶδοσ γὰρ ὑπεροχωτάτᾳ πρέπεν οὐρανιᾶν θυγατέρι Κρόνου·

ἅντε δόλον αὐτῷ θέσαν Ζηνὸσ παλάμαι, καλὸν πῆμα. τὸν δὲ τετράκναμον ἔπραξε δεσμόν, ἑὸν ὄλεθρον ὅγ’· ἐν δ’ ἀφύκτοισι γυιοπέδαισ πεσὼν τὰν πολύκοινον ἀνδέξατ’ ἀγγελίαν.

ἄνευ οἱ Χαρίτων τέκεν γόνον ὑπερφίαλον, μόνα καὶ μόνον, οὔτ’ ἐν ἀνδράσι γερασφόρον οὔτ’ ἐν θεῶν νόμοισ· τὸν ὀνύμαξε τράφοισα Κένταυρον, ὃσ ἵπποισι Μαγνητίδεσσι ἐμίγνυτ’ ἐν Παλίου σφυροῖσ, ἐκ δ’ ἐγένοντο στρατὸσ θαυμαστόσ, ἀμφοτέροισ ὁμοῖοι τοκεῦσι, τὰ ματρόθεν μὲν κάτω, τὰ δ’ ὕπερθε πατρόσ.

θεὸσ ἅπαν ἐπὶ ἐλπίδεσσι τέκμαρ ἀνύεται, θεόσ, ὃ καὶ πτερόεντ’ αἰετὸν κίχε, καὶ θαλασσαῖον παραμείβεται δελφῖνα, καὶ ὑψιφρόνων τιν’ ἔκαμψε βροτῶν, ἑτέροισι δὲ κῦδοσ ἀγήραον παρέδωκ’.

ἐμὲ δὲ χρεὼν φεύγειν δάκοσ ἀδινὸν κακαγοριᾶν. εἶδον γὰρ ἑκὰσ ἐὼν τὰ πόλλ’ ἐν ἀμαχανίᾳ ψογερὸν Ἀρχίλοχον βαρυλόγοισ ἔχθεσιν πιαινόμενον· τὸ πλουτεῖν δὲ σὺν τύχᾳ πότμου σοφίασ ἄριστον.

τὺ δὲ σάφα νιν ἔχεισ, ἐλευθέρᾳ φρενὶ πεπαρεῖν, πρύτανι κύριε πολλᾶν μὲν εὐστεφάνων ἀγυιᾶν καὶ στρατοῦ.

εἰ δέ τισ ἤδη κτεάτεσσί τε καὶ περὶ τιμᾷ λέγει ἕτερόν τιν’ ἀν’ Ἑλλάδα τῶν πάροιθε γενέσθαι ὑπέρτερον, χαύνα πραπίδι παλαιμονεῖ κενεά. εὐανθέα δ’ ἀναβάσομαι στόλον ἀμφ’ ἀρετᾷ κελαδέων. νεότατι μὲν ἀρήγει θράσοσ δεινῶν πολέμων·

ὅθεν φαμὶ καὶ σὲ τὰν ἀπείρονα δόξαν εὑρεῖν, τὰ μὲν ἐν ἱπποσόαισιν ἄνδρεσσι μαρνάμενον, τὰ δ’ ἐν πεζομάχαισι· βουλαὶ δὲ πρεσβύτεραι ἀκίνδυνον ἐμοὶ ἔποσ <σὲ> ποτὶ πάντα λόγον ἐπαινεῖν παρέχοντι.

χαῖρε. τόδε μὲν κατὰ Φοίνισσαν ἐμπολὰν μέλοσ ὑπὲρ πολιᾶσ ἁλὸσ πέμπεται· τὸ Καστόρειον δ’ ἐν Αἰολίδεσσι χορδαῖσ ἑκὼν ἄθρησον χάριν ἑπτακτύπου φόρμιγγοσ ἀντόμενοσ. γένοι’ οἱο͂σ ἐσσὶ μαθών·

καλόσ τοι πίθων παρὰ παισίν, αἰεὶ καλόσ. ὁ δὲ Ῥαδάμανθυσ εὖ πέπραγεν, ὅτι φρενῶν ἔλαχε καρπὸν ἀμώμητον, οὐδ’ ἀπάταισι θυμὸν τέρπεται ἔνδοθεν· οἱᾶ ψιθύρων παλάμαισ ἕπετ’ αἰεὶ βροτῷ.

ἄμαχον κακὸν ἀμφοτέροισ διαβολιᾶν ὑποφάτιεσ, ὀργαῖσ ἀτενὲσ ἀλωπέκων ἴκελοι.

κερδοῖ δὲ τί μάλα τοῦτο κερδαλέον τελέθει; ἅτε γὰρ εἰνάλιον πόνον ἐχοίσασ βαθὺν σκευᾶσ ἑτέρασ, ἀβάπτιστόσ εἰμι, φελλὸσ ὣσ ὑπὲρ ἑρ́κοσ ἅλμασ. ἀδύνατα δ’ ἔποσ ἐκβαλεῖν κραταιὸν ἐν ἀγαθοῖσ δόλιον ἀστόν·

ὅμωσ μὰν σαίνων ποτὶ πάντασ, ἄταν πάγχυ διαπλέκει.

οὔ οἱ μετέχω θράσεοσ· φίλον εἰή φιλεῖν· ποτὶ δ’ ἐχθρὸν ἅτ’ ἐχθρὸσ ἐὼν λύκοιο δίκαν ὑποθεύσομαι, ἄλλ’ ἄλλοτε πατέων ὁδοῖσ σκολιαῖσ. ἐν πάντα δὲ νόμον εὐθύγλωσσοσ ἀνὴρ προφέρει, παρὰ τυραννίδι, χὠπόταν ὁ λάβροσ στρατόσ, χὤταν πόλιν οἱ σοφοὶ τηρέωντι. χρὴ δὲ πρὸσ θεὸν οὐκ ἐρίζειν, ὃσ ἀνέχει τοτὲ μὲν τὰ κείνων, τότ’ αὖθ’ ἑτέροισ ἔδωκεν μέγα κῦδοσ.

ἀλλ’ οὐδὲ ταῦτα νόον ἰαίνει φθονερῶν·

στάθμασ δέ τινοσ ἑλκόμενοι περισσᾶσ ἐνέπαξαν ἕλκοσ ὀδυναρὸν ἑᾷ πρόσθε καρδίᾳ, πρὶν ὅσα φροντίδι μητίονται τυχεῖν. φέρειν δ’ ἐλαφρῶσ ἐπαυχένιον λαβόντα ζυγὸν ἀρήγει· ποτὶ κέντρον δέ τοι λακτιζέμεν τελέθει ὀλισθηρὸσ οἶμοσ·

ἁδόντα δ’ εἰή με τοῖσ ἀγαθοῖσ ὁμιλεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION