헬라어 문장 검색 - Πινδαρ́ΟδεσΓρέ2́01́

(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 1 ΙΕΡΩΝΙ ΑΙΤΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ)

χρυσέα φόρμιγξ, Ἀπόλλωνοσ καὶ ἰοπλοκάμων σύνδικον Μοισᾶν κτέανον· τᾶσ ἀκούει μὲν βάσισ, ἀγλαί̈ασ ἀρχά, πείθονται δ’ ἀοιδοὶ σάμασιν, ἁγησιχόρων ὁπόταν προοιμίων ἀμβολὰσ τεύχῃσ ἐλελιζομένα. ἀενάου πυρόσ.

εὕδει δ’ ἀνὰ σκάπτῳ Διὸσ αἰετόσ, ὠκεῖαν πτέρυγ’ ἀμφοτέρωθεν χαλάξαισ, ἀρχὸσ οἰωνῶν, κελαινῶπιν δ’ ἐπί οἱ νεφέλαν ἀγκύλῳ κρατί, γλεφάρων ἁδὺ κλαί̈στρον, κατέχευασ· ὁ δὲ κνώσσων ὑγρὸν νῶτον αἰωρεῖ, τεαῖσ ῥιπαῖσι κατασχόμενοσ.

ἐγχέων ἀκμάν, ἰαίνει καρδίαν κώματι, κῆλα δὲ καὶ δαιμόνων θέλγει φρένασ, ἀμφί τε Λατοίδα σοφίᾳ βαθυκόλπων τε Μοισᾶν.

ὅσσα δὲ μὴ πεφίληκε Ζεύσ, ἀτύζονται βοὰν Πιερίδων ἀί̈οντα, γᾶν τε καὶ πόντον κατ’ ἀμαιμάκετον, ὅσ τ’ ἐν αἰνᾷ Ταρτάρῳ κεῖται, θεῶν πολέμιοσ, Τυφὼσ ἑκατοντακάρανοσ·

τόν ποτε Κιλίκιον θρέψεν πολυώνυμον ἄντρον·

νῦν γε μὰν ταί θ’ ὑπὲρ Κύμασ ἁλιερκέεσ ὄχθαι Σικελία τ’ αὐτοῦ πιέζει στέρνα λαχνάεντα· κίων δ’ οὐρανία συνέχει, νιφόεσσ’ Αἴτνα, πάνετεσ χιόνοσ ὀξείασ τιθήνα· τᾶσ ἐρεύγονται μὲν ἀπλάτου πυρὸσ ἁγνόταται ἐκ μυχῶν παγαί·

ποταμοὶ δ’ ἁμέραισιν μὲν προχέοντι ῥόον καπνοῦ αἴθων’· ἀλλ’ ἐν ὄρφναισιν πέτρασ φοίνισσα κυλινδομένα φλὸξ ἐσ βαθεῖαν φέρει πόντου πλάκα σὺν πατάγῳ. κεῖνο δ’ Ἁφαίστοιο κρουνοὺσ ἑρπετὸν δεινοτάτουσ ἀναπέμπει· οἱο͂ν Αἴτνασ ἐν μελαμφύλλοισ δέδεται κορυφαῖσ καὶ πέδῳ, στρωμνὰ δὲ χαράσσοισ’ ἅπαν νῶτον ποτικεκλιμένον κεντεῖ.

γείτονα, Πυθιάδοσ δ’ ἐν δρόμῳ κάρυξ ἀνέειπέ νιν ἀγγέλλων Ιἕρωνοσ ὑπὲρ καλλινίκου ἁρ́μασι.

ναυσιφορήτοισ δ’ ἀνδράσι πρώτα χάρισ ἐσ πλόον ἀρχομένοισ πομπαῖον ἐλθεῖν οὖρον·

ἐοικότα γὰρ καὶ τελευτᾷ φερτέρου νόστου τυχεῖν. ταύταισ ἐπὶ συντυχίαισ δόξαν φέρει λοιπὸν ἔσσεσθαι στεφάνοισί <νιν> ἵπποισ τε κλυτὰν καὶ σὺν εὐφώνοισ θαλίαισ ὀνυμαστάν.

Λύκιε καὶ Δάλου ἀνάσσων Φοῖβε, Παρνασσοῦ τε κράναν Κασταλίαν φιλέων, ἐθελήσαισ ταῦτα νόῳ τιθέμεν εὐάνδρόν τε χώραν. ἐκ θεῶν γὰρ μαχαναὶ πᾶσαι βροτέαισ ἀρεταῖσ, καὶ σοφοὶ καὶ χερσὶ βιαταὶ περίγλωσσοί τ’ ἔφυν.

ἄνδρα δ’ ἐγὼ κεῖνον αἰνῆσαι μενοινῶν ἔλπομαι μὴ χαλκοπάρᾳον ἄκονθ’ ὡσείτ’ ἀγῶνοσ βαλεῖν ἔξω παλάμᾳ δονέων, μακρὰ δὲ ῥίψαισ ἀμεύσασθ’ ἀντίουσ· εἰ γὰρ ὁ πᾶσ χρόνοσ ὄλβον μὲν οὕτω καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι, καμάτων δ’ ἐπίλασιν παράσχοι.

ἦ κεν ἀμνάσειεν, οἱαίσ ἐν πολέμοισι μάχαισ τλάμονι ψυχᾷ παρέμειν’, ἁνίχ’ εὑρίσκοντο θεῶν παλάμαισ τιμάν, οἱάν οὔτισ Ἑλλάνων δρέπει, πλούτου στεφάνωμ’ ἀγέρωχον.

νῦν γε μὰν τὰν Φιλοκτήταο δίκαν ἐφέπων ἐστρατεύθη· σὺν δ’ ἀνάγκᾳ νιν φίλον καί τισ ἐὼν μεγαλάνωρ ἔσανεν. φαντὶ δὲ Λαμνόθεν ἕλκει τειρόμενον μεταβάσοντασ ἐλθεῖν ἡρ́ωασ ἀντιθέουσ Ποίαντοσ υἱὸν τοξόταν·

ὃσ Πριάμοιο πόλιν πέρσεν, τελεύτασέν τε πόνουσ Δαναοῖσ, ἀσθενεῖ μὲν χρωτὶ βαίνων, ἀλλὰ μοιρίδιον ἦν.

οὕτω δ’ Ιἕρωνι θεὸσ ὀρθωτὴρ πέλοι τὸν προσέρποντα χρόνον, ὧν ἔραται καιρὸν διδούσ. Μοῖσα, καὶ πὰρ Δεινομένει κελαδῆσαι πίθεό μοι ποινὰν τεθρίππων. χάρμα δ’ οὐκ ἀλλότριον νικαφορία πατέροσ.

ἄγ’ ἔπειτ’ Αἴτνασ βασιλεῖ φίλιον ἐξεύρωμεν ὕμνον· Ὑλλίδοσ στάθμασ Ιἕρων ἐν νόμοισ ἔκτισσ’.

ἐθέλοντι δὲ Παμφύλου καὶ μὰν Ἡρακλειδᾶν ἔκγονοι ὄχθαισ ὕπο Ταϋγέτου ναίοντεσ αἰεὶ μένειν τεθμοῖσιν ἐν Αἰγιμιοῦ Δωριεῖσ. ἔσχον δ’ Ἀμύκλασ ὄλβιοι, Πινδόθεν ὀρνύμενοι, λευκοπώλων Τυνδαριδᾶν βαθύδοξοι γείτονεσ, ὧν κλέοσ ἄνθησεν αἰχμᾶσ. Ζεῦ τέλει’, αἰεὶ δὲ τοιαύταν Ἀμένα παρ’ ὕδωρ αἶσαν ἀστοῖσ καὶ βασιλεῦσιν διακρίνειν ἔτυμον λόγον ἀνθρώπων, σύν τοι τίν κεν ἁγητὴρ ἀνήρ, υἱῷ τ’ ἐπιτελλόμενοσ, δᾶμον γεραίρων τράποι σύμφωνον ἐσ ἁσυχίαν.

ὄφρα κατ’ οἶκον ὁ Φοίνιξ ὁ Τυρσανῶν τ’ ἀλαλατὸσ ἔχῃ, ναυσίστονον ὕβριν ἰδὼν τὰν πρὸ Κύμασ·

οἱᾶ Συρακοσίων ἀρχῷ δαμασθέντεσ πάθον, ὠκυπόρων ἀπὸ ναῶν ὅ σφιν ἐν πόντῳ βάλεθ’ ἁλικίαν, Ἑλλάδ’ ἐξέλκων βαρείασ δουλίασ.

μισθόν, ἐν Σπάρτᾳ δ’ <ἀπὸ> τᾶν πρὸ Κιθαιρῶνοσ μαχᾶν, ταῖσι Μήδειοι κάμον ἀγκυλότοξοι, παρὰ δὲ τὰν εὐύδρον ἀκτὰν Ἱμέρα παίδεσσιν ὕμνον Δεινομένευσ τελέσαισ, τὸν ἐδέξαντ’ ἀμφ’ ἀρετᾷ, πολεμίων ἀνδρῶν καμόντων.

καιρὸν εἰ φθέγξαιο, πολλῶν πείρατα συντανύσαισ ἐν βραχεῖ, μείων ἕπεται μῶμοσ ἀνθρώπων.

ἀπὸ γὰρ κόροσ ἀμβλύνει αἰανὴσ ταχείασ ἐλπίδασ·

ἀστῶν δ’ ἀκοὰ κρύφιον θυμὸν βαρύνει μάλιστ’ ἐσλοῖσιν ἐπ’ ἀλλοτρίοισ. ἀλλ’ ὅμωσ, κρέσσων γὰρ οἰκτιρμοῦ φθόνοσ, μὴ παρίει καλά. νώμα δικαίῳ πηδαλίῳ στρατόν· ἀψευδεῖ δὲ πρὸσ ἄκμονι χάλκευε γλῶσσαν. εἴ τι καὶ φλαῦρον παραιθύσσει, μέγα τοι φέρεται πὰρ σέθεν.

πολλῶν ταμίασ ἐσσί· πολλοὶ μάρτυρεσ ἀμφοτέροισ πιστοί. εὐανθεῖ δ’ ἐν ὀργᾷ παρμένων, εἴπερ τι φιλεῖσ ἀκοὰν ἁδεῖαν αἰεὶ κλύειν, μὴ κάμνε λίαν δαπάναισ· ἐξίει δ’ ὥσπερ κυβερνάτασ ἀνὴρ ἱστίον ἀνεμόεν. μὴ δολωθῇσ, ὦ φίλοσ, κέρδεσιν εὐτράπλοισ·

ὀπιθόμβροτον αὔχημα δόξασ οἰο͂ν ἀποιχομένων ἀνδρῶν δίαιταν μανύει καὶ λογίοισ καὶ ἀοιδοῖσ· οὐ φθίνει Κροίσου φιλόφρων ἀρετά·

τὸν δὲ ταύρῳ χαλκέῳ καυτῆρα νηλέα νόον ἐχθρὰ Φάλαριν κατέχει παντᾷ φάτισ, οὐδέ νιν φόρμιγγεσ ὑπωρόφιαι κοινωνίαν μαλθακὰν παίδων ὀάροισι δέκονται. τὸ δὲ παθεῖν εὖ πρῶτον ἄθλων·

εὖ δ’ ἀκούειν δευτέρα μοῖρ’· ἀμφοτέροισι δ’ ἀνὴρ ὃσ ἂν ἐγκύρσῃ, καὶ ἕλῃ, στέφανον ὕψιστον δέδεκται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pindar, Odes, pythian odes, pythian 1 ΙΕΡΩΝΙ ΑΙΤΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ

(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 1 ΙΕΡΩΝΙ ΑΙΤΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION